สวัสดีค่ะ เราอายุ16 มีพี่สาว1คนอายุ20 เรากับพี่อยู่กับตายายมาตั้งแต่เด็กเรากับพี่มักจะโดนตีอยู่เสมอไม่ว่าจะอะไรก็ตามถ้าไม่ทำตามและขัดใจยาย ตอนเด็กๆจะมีตาคอยห้าม แต่พอโตมาตาก็ไม่ห้าม พี่ก็ไม่โดนด่าโดนตีอีกเลย แต่กลับเป็นเราแทนที่โดนทุกอย่าง ตั้งแต่จำความได้จนตอนนี้เราโดนด่าโดนตีทุกอย่าง ไล่ให้ไปตายบ้าง จะฆ่าบ้าง แช่งบ้าง ด่าสารพัดเราก็ทำได้แค่เฉยๆแล้วเก็บมาคิดมาร้องไห้ จนวันนึงเราได้ทะเลาะกับตาหนักมากตาได้ขึ้นกูเราเลยพูดว่า ถ้ารักพี่มากก็ดูแลแต่มันไปเหอะไล่แต่หนูไปตาย หนูจะไปตายให้ดูแล้วไม่ต้องไปตามหานะเราพูดแบบนี้ ตาเลยตอบว่า เออไปตายไหนก็ไปกูไม่สนใจหรอก หลังจากวันนั้นเรากับตาก็ไม่พูดคุยกันอีกเลย พออาทิตย์ที่ผ่านมาแกเริ่มเรียกเราคุยกับเราเราก็ตอบคุยปกติ แต่ไม่ได้ขอโทษ จนมาวันนี้เราเรียกตาว่า คุณ แล้วพร้อมชื่อจริง ตาเลยพูดมากว่า ขี้กูหนิไผพาเอิ้นกูว่า คุณ เราไม่กล้ามองหน้าไม่กล้าเจอหน้าตา เราได้แต่คิดว่า คำว่า คุณ มันไม่สุภาพหรอ หรือเราเรียกผิด หรือตาไม่ชอบ ทำไมถึงพูดคำนี้ออกมา เราร้องไห้ไม่รู้จะเอายังไงต่อไปทำไรไม่ถูก แล้วตาก็ได้ไปบอกแม่เรากับพี่สาว แล้วเขาก็ขำเรา เราก็เลยขำกลบเกลื่อนไปแต่พอเราเข้าห้องเราก็ได้แต่กลับมาคิด เราผิดมากเลยใช่มั้ยตาถึงพูดออกมา

(พี่สาวเป็นคนเรียนเก่งมากไปเรียนต่างประเทศทุกคนสนับสนุนพี่ทุกอย่างจนเราโดนเปรียบเทียบกับพี่ ส่วน เราไม่ชอบเรียนเราไปทางกิจกรรมเราขอเล่นดนตรี เล่นกีฬา เขาก็บอกไร้สาระไม่เหมือนพี่ เราเลยลองจอเรียนพิเศษ แต่เขาบอกว่า โง่อย่างไปไม่รอดหรอกกูไม่มีเงินส่ง ) เรายอมรับค่ะ เราเกรดไม่ดี เราชอบสนุก เรารักเสียงเพลง เราชอบอยู่กับเพื่อนแต่เราไม่เคยยุ่งกับสิ่งเสพติด สุราเลย ไม่กลับบ้านดึกด้วยค่ะ
เราเลยอยากถามทุกคนว่า ทุกคนหาทางออกในเรื่องแบบนี้ยังไงหรอคะ เรารู้สึกอยากตายอย่างเดียวเลยค่ะ