ผมเคยทำงานมาก็หลายปี เจอคนหลายแบบ แต่ส่วนใหญ่มักจะเจอ คนนิสัยแบบนี้ ซะเยอะ จึงสงสัยครับว่า ทำไมคนเราหลาย ๆ คนเลยนะ พอมีความดีความชอบมักวิ่งเข้าหาแสง เข้าหาผลงาน เข้าหากล้อง แต่พอเกิดความผิดมักชอบโยนให้คนอื่น ว่า สาเหตุ เพราะคนนั้นบ้าง คนนี้บ้าง สิ่งนั้นบ้าง สิ่งนี้บ้าง แทนที่จะก้มมองตนเองว่าทำผิดอะไรไปแล้วจึงแก้ไข มีหลาย ๆ ครั้ง ไม่ใช่ความผิดของผม ผมไม่รู้เรื่องด้วยเลย ผมก็ยังต้องไปแก้ไขให้ บางเรื่องก็ยอมรับได้เพราะมันไม่ได้ผิดพลาดร้ายแรงอะไรมาก เช่นเรื่องเอกสารผิด หรือ ส่งงานผิดอะไรทำนองนี้ แต่บางเรื่อง ผมก็บ่นอยู่เหมือนกัน จะว่าผมเป็นพ่อพระ ก็ไม่ใช่ซะทีเดียวหรอก หลายครั้งที่ผมช่วยแก้ไขปัญหาให้ เพราะอย่างจะให้เรื่องวุ่นวายนั้น ๆ มันจบไปซะมากกว่าครับ ประมาณคิดบวก ว่าแก้ไขปัญหาให้เพื่อทำเอาบุญหน่ะครับ
ทำไมคนเรา พอความดีความชอบมักวิ่งเข้าหาแสง แต่พอเกิดความผิดมักชอบโยนให้คนอื่น