😡👿👹 เมื่อความอดทน มันมีขีดจำกัด เมื่อคับแค้น หรือโกรธเคืองถึงขีดสุด คุณยั้งตัวเองได้ไหม ? ใช้หลักคิดใดเตือนใจตนครับ ?

ความอดทนของคุณเคยถึงขีดจำกัดไหมครับ  แบบที่ ในใจขาดผึง บอกตัวเองว่าไม่ทนแล้ว ไม่ไหวแล้ว เป็นไงเป็นกันล่ะ 

คุณเคยเสียใจทีหลังไหม หลังจากทำสิ่งที่ขาดสตินั้นไปแล้ว แต่ก็แก้ไขอะไรไม่ได้แล้ว 

คุณที่เคยถูกยั่วยุ ถึงขีดสุด คุณมีอะไร มาเตือนสติ คุณมีใครมาคอยห้ามปราม คุณถึงรอดมาได้ครับ ? 



ผมพยายาม สอนตัวเองบ่อยๆครับ (ตัวผมใช้หลักธรรม การเจริญสติ เพื่อเตือนใจตัวเองครับ)
พอเจอข่าว คนที่ขาดสติ เผลอตกอยู่ใต้อำนาจโทสะแรงๆ  ผมก็จะสลดใจแรง 

ผมคิดแทนพวกเขา  คิดว่า "ถ้าหากพวกเขามีสติ ยั้งคิด ถึงผลได้ผลเสียมากกว่านี้" เรื่องร้ายแรงก็จะไม่เกิดขึ้นกับทุกฝ่าย

ผมเองก็เคยอารมณ์ร้อนครับ เมื่อถึงขั้นโอเวอร์ฮีทขึ้นมา  เคยอยากจะเตะคู่กรณีเลยล่ะครับ 😅
โชคดี ที่เขา ก็ไม่ยั่วยุต่อ โชคดีที่ผม ก็มีสติ มีคนเตือน มีที่ระบาย

พอมาคิดทบทวนดู ก็ใจหายครับ  ถ้าเราทั้งคู่ เลือดร้อนกว่านี้ สาดอารมณ์ใส่กันมากกว่านี้ ย่อมไม่มีใครได้รับผลดี 
พออารมณ์เย็นลง บ่อยครั้งที่ผมนึกขอบคุณ ที่ผมไม่ทำอะไรลงไป ให้ตัวเองต้องเสียใจภายหลัง



มาแชร์ประสบการณ์กัน มาเล่าเรื่องของคุณ  ในจุดที่คุณเคยทำ และเตือนตนได้ (หรือไม่ได้) ให้พวกเราฟัง เป็นวิทยาทานกันเถิดนะครับ

ขอบพระคุณครับผม 🙏🏻
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่