แค่อยากระบายให้ใครฟังเฉยๆคือเรากดดันมากอยากตายไปจากโลกนี้คิดว่าไม่มีเซฟโฟนพอที่จะพึ่งพาความสุขที่อยู่กับเพื่อนก็เป็นความสุขแค่หนึ่งเวลาพอกลับมาบ้านทุกอย่างเหมือนทำร้ายตัวเองเราจะทำอะไรก็ผิดถ้าวันหนึ่งไม่ได้ด่าเรามันเหมือนขาดอากศหายใจไปวันหนึ่งเลยเราอยากทนนะแต่พอยิ่งได้ยินคำพูดยิ่งซ้ำเติมความรู้สึกเลยดิ่งมากๆไม่อยากอยู่ที่บ้านเครียดมากเลยค่ะช่วงนี้ก็ใกล้สอบกลางภาคยิ่งทำให้เราเครียดเพราะอยากให้เราเป็นหมอเคยถามเรานะว่าอยากเป็นอะไรก็เป็นแต่ทำไมต้องกดดันกับคำว่าเป็นหมอมาตั้งแต่เด็กๆเราเลยไม่มีความคิดไม่มีแรงบัลดาลใจไม่มีไอดอลเราแค่อยากใช้ชีวิตไปวันๆให้มีความสุขก็พอแต่มันเป็นแบบนี้ที่ทำให้เราไม่อยากอยู่บ้านอยากตายๆไปจะได้รู้ว่าเราหลุดพ้นแล้วจะได้รู้ว่าถึงตายไปแต่ยังไม่ทำอะไรให้สำเร็จก็ไม่เป็นไรขอแค่ทุกอย่างหยุดเราจะไปเองเราแค่คิดที่จะตายนะบางครั้งก็อยากตายจริงๆมันเหมือนครอบครัวไม่ยุติธรรมเหมือนอบอุ่นแต่โครตไม่อบอุ่นแม้ถึงมีพ่อกับแม่แต่ถ้าอยู่บนนรกบนดินแบบนี้เราก็ไม่ไหวเราเลยอยากมีคนระบายและเข้าใจความรู้สึกเราที่เรากดดันและเครียดมากๆเราไม่รู้ว่าเป็นซึมเศร้าไหมแต่เวลานึกถึงการฆ่าตัวตายเหมือนมันบอกให้หยิบมีดและก็แทงๆๆๆๆๆไปเลย55+เราไม่ทำหรอกเรารู้ตัวแต่ถ้าวันไหนที่รุนแรงมากๆก็อาจจะรู้ตัวก็ได้มั้ง55+รู้สึกดีที่ได้ระบายออกมามากค่ะจะทนต่อไปจนกว่าโชคชะตาจะบอกว่าพอแล้ว