**ยาวหน่อยนะเเต่อยากระบายจริงๆ**
ตอนนี้เรารู้สึกเครียดมากๆรู้สึกกดดันมาก**คือเราเป็นคนเงียบๆไม่ค่อยพูด**ไปสมัครงาน ณ โรงงานแห่งหนึ่งกับแฟนและเพื่อนแฟนแล้วเราดันได้งานและอยู่แผนกเดียวกันเหมือนจะเป็นเรื่องที่ดีแต่ไม่เลยเริ่มทำงานเขาเรียกว่าคุณครูสอนงานเริ่มทำงานตอนแรกก็ดีๆเขาสอนงานดีพอเขารู้ว่าเป็นหลานก่อนอื่นต้องบอกว่าน้าแฟนทำงานที่นี่หลายปี30กว่าปีได้มั้งพอเขารู้เขาก็เหมือนพูดเสียดสีว่าพี่ไม่ชอบกินเส้นเหมือนคิดว่าเราเข้ามาได้เพราะเส้นหลังจากนั้นก้เหมือนว่า...คิดในใจว่าฉันต้องเจอความกดดันแน่ๆจะจะบอกก่อนว่าที่ทำงานจะเป็นแผนกที่เปิดใหม่พอหลังจะฝึกทำงานก็เจอความกดดันจริงๆเขาสอนเราแต่เราจำไม่ค่อยได้มันเป็นงานเกี่ยวกับผ้าเป็นงานค่อนค้างระเอียดพอเราทำไม่ได้เขาก็จะไปพูดกับคนสอนอีกคนแล้วพูดเสียดสีเราเรากลับบ้านก็ไประบายให้แฟนฟังว่าเราเจอแบบนี้แบบนี้มานะแฟนก็รับฟังแล้วบอกให้เราอดทนเราก็อดทนจนถึงสิ้นเดือนวันเงินเดือนออกแฟนบอกเราว่าจะไปกินเหล้ากับเพื่อนที่ทำงานแล้วถามเราว่าจะไปด้วยไหมด้วยความที่ว่าอยากให้อิดสระกับแฟนเขาไปกับเพื่อนในที่ทำงานเป็นผู้ชายหมดเราเลยให้เขาไปแล้วเรากลับบ้านกับน้าแฟนตอนเขาไปเขาก็ถ่ายรูปรายงานตลอดว่าสถานะการเป็นยังไงพอมันเริ่มดึกเราก้บอกรีบกลับเพราะพรุ่งนี้ต้องไปทำงานเขาก็บอกว่าเรากลับมาว่าเพื่อนไม่ยอมกลับแล้วก็หายไปไม่แชทเลย...
พอเขากลับมาถึงบ้านเขาก็บอกเราว่าไปเจอครูที่สอนงานเราที่ร้านเหล้าเรื่องก็คือนเพื่อนของแฟนเราไปคุยigกับสาวที่ทำงานซึ่งเป็นเพื่อนกลุ่มเดียวกันกับครูที่สอนงานเราเขานั้งโต๊ะเดียวกันแล้วครูที่สอนงานเราก็พูดขึ้นมาว่าเพื่อนน้องไม่มีปากหรอไม่พูดเงียบจัง...แฟนเราก็เลยพูดสวนไปว่าพี่พูดกระแทกแฟนผมหรอต้อนทำงานแล้วเขาก็บอกว่าพี่รักน้องจะตายสงสารน้องน้องทำงานไม่ได้พี่ไม่เคยพูดแบบนั้นนะแล้วก็ร้องให้...นี่คือสิ่งที่แฟนเล่าให้ฟังหลังจากกลับใาจากร้านเหล้าเราก็เลยพูดไปว่าจะไปว่าให้เขาแบบนั้นทำไมเราต้องทำงานร่วมกับเขาเขาเป็นหัวหน้าสอนงานเรามันจะอึดอัดใจทำงานไม่สะดวก...แฟนเราก็พูดขึ้นมาว่าอย่าไปแคร์แต่เราทำไม่ได้มันต้องถามงานเขาไงเราเด็กใหม่ยังไม่เป็นงานพอเช้าไปทำงานครูที่สอนเขาตาบวมมาทำงานไม่พูดไม่จามันเลยทำให้เราอึดอัดไปใหญ่มันเลยทำให้เราออกจากงานแต่ก็ติดตรงที่น้าแฟนไม่อยากให้ออกเพราะที่นี่เงินดีน้าแฟนเลยเคลียร์ปัญหาให้โดยการให้เราคุยกับครูสอนงานขอโทษเขา...หลังจากเราก็ไม่ไปทำงานเเล้วไปลาออกกับHRเขาก็ถามปํญญาหาที่เกิดขึ้นว่าเกิดอะไรทำไมอยากออกเราก็บอกว่าเราโดนพูดแซะว่าสมาธิสั้นนี้คือเป็นคำที่เจ็บที่สุดที่เขาพูดแซะมาแล้วHRก็ถามว่าคนที่สอนงานชื่ออะไรเราก็บอกไปว่าชื่อ...HRก็พูดขึ้นมาว่าอ้อน้องคนนี้อีกแล้วหรอHRก็บอกว่าน้องอย่าพึ่งออกเดี๋ยวพี่จะพูดให้แล้วก็เรียกหัวหน้าแผนกอีกคนมาพูดกับเราซึ้งเขาสนิดกับครูสอนเราอาจจะด้วยการทำงานด้วยกันมาหลายปีเขาพูดกับเราว่ามาทำงานกี่วันละเราก็ตอบว่า1เดื่อนค่ะเขาก็ถามว่าเกิดอะไรขึ้นเราก็บอกว่าโดนแซะว่าสมาธิสั้นเขาก็ถามว่าครูที่สอนชื่ออะไรเราก็บอก...แล้วก้ตอบมาว่าครูเราน่าจะไท่ใช้คนอย่างนั้นมั้งเราคิดไปเองหรือเปล่า...เราคิดในใจใครจะบ้าคิดไปเองละ งง ใจ แล้วที่HRก็พูดขึ้นมาว่าน้องอย่าพึ่งออกวันนี้พี่จะแจ้งว่าลาไปก่อนพรุ้งนี้น้องค่อยมาทำงานใหม่เขาไม่ให้ออกก็ไม่รู้จะทำไงเลยกลับไปทำงานด้วยความกังวนใจหลังจากนั้นการทำงานก้ไม่สะดวกใจขึ้นมามากอีกอยากออกไปหางานใหม่ทำแต่งแฟนก็บอกว่าถ้าออกเหมือนจะเลิกกับเราบอกเราว่าถ้าออกก็กลับไปอยู่บ้านเธอเลยทั้งที่เรื่องมันเกิดก็เพราะเขาไปพูดเรากลับบ้านมาก็แค่อย่ากระบายกับคนที่เป้นแฟนกับครอบครัวแต่เขาดันไปพูดว่าคุณครูที่สอนเรา..เห้อเครียด แล้วเรื่องมันไม่ได้เล็กนะคนในแผนกอื่นเขาก็เอาไปพูดกันว่าเราไปฟ้องน้าว่าโดนว่าทั้งที่เขาไม่รู้ความจริงด้วยซ้ำ...*เพื่อนสนิดที่เคยเรียนด้วยกันบอกมาเขาอยู่อีกแผนกเขาเลยมาบอกเรา*เดินไปไหนก้มีแต่คนมองพพูกกระซิบหัวเรามันเป็นอะไรที่อึดอัดใจมาก...แฟนเราบอกว่าถ้าทำที่นี้ไม่ได้ที่อื่นๆก้เหมือนกันเราอึดอัดใจมากมันเป็นความไม่สบายใจในการทำงานที่สุด
ระบายปัญหาชีวิตครอบครัวความรักในการทำงาน
ตอนนี้เรารู้สึกเครียดมากๆรู้สึกกดดันมาก**คือเราเป็นคนเงียบๆไม่ค่อยพูด**ไปสมัครงาน ณ โรงงานแห่งหนึ่งกับแฟนและเพื่อนแฟนแล้วเราดันได้งานและอยู่แผนกเดียวกันเหมือนจะเป็นเรื่องที่ดีแต่ไม่เลยเริ่มทำงานเขาเรียกว่าคุณครูสอนงานเริ่มทำงานตอนแรกก็ดีๆเขาสอนงานดีพอเขารู้ว่าเป็นหลานก่อนอื่นต้องบอกว่าน้าแฟนทำงานที่นี่หลายปี30กว่าปีได้มั้งพอเขารู้เขาก็เหมือนพูดเสียดสีว่าพี่ไม่ชอบกินเส้นเหมือนคิดว่าเราเข้ามาได้เพราะเส้นหลังจากนั้นก้เหมือนว่า...คิดในใจว่าฉันต้องเจอความกดดันแน่ๆจะจะบอกก่อนว่าที่ทำงานจะเป็นแผนกที่เปิดใหม่พอหลังจะฝึกทำงานก็เจอความกดดันจริงๆเขาสอนเราแต่เราจำไม่ค่อยได้มันเป็นงานเกี่ยวกับผ้าเป็นงานค่อนค้างระเอียดพอเราทำไม่ได้เขาก็จะไปพูดกับคนสอนอีกคนแล้วพูดเสียดสีเราเรากลับบ้านก็ไประบายให้แฟนฟังว่าเราเจอแบบนี้แบบนี้มานะแฟนก็รับฟังแล้วบอกให้เราอดทนเราก็อดทนจนถึงสิ้นเดือนวันเงินเดือนออกแฟนบอกเราว่าจะไปกินเหล้ากับเพื่อนที่ทำงานแล้วถามเราว่าจะไปด้วยไหมด้วยความที่ว่าอยากให้อิดสระกับแฟนเขาไปกับเพื่อนในที่ทำงานเป็นผู้ชายหมดเราเลยให้เขาไปแล้วเรากลับบ้านกับน้าแฟนตอนเขาไปเขาก็ถ่ายรูปรายงานตลอดว่าสถานะการเป็นยังไงพอมันเริ่มดึกเราก้บอกรีบกลับเพราะพรุ่งนี้ต้องไปทำงานเขาก็บอกว่าเรากลับมาว่าเพื่อนไม่ยอมกลับแล้วก็หายไปไม่แชทเลย...
พอเขากลับมาถึงบ้านเขาก็บอกเราว่าไปเจอครูที่สอนงานเราที่ร้านเหล้าเรื่องก็คือนเพื่อนของแฟนเราไปคุยigกับสาวที่ทำงานซึ่งเป็นเพื่อนกลุ่มเดียวกันกับครูที่สอนงานเราเขานั้งโต๊ะเดียวกันแล้วครูที่สอนงานเราก็พูดขึ้นมาว่าเพื่อนน้องไม่มีปากหรอไม่พูดเงียบจัง...แฟนเราก็เลยพูดสวนไปว่าพี่พูดกระแทกแฟนผมหรอต้อนทำงานแล้วเขาก็บอกว่าพี่รักน้องจะตายสงสารน้องน้องทำงานไม่ได้พี่ไม่เคยพูดแบบนั้นนะแล้วก็ร้องให้...นี่คือสิ่งที่แฟนเล่าให้ฟังหลังจากกลับใาจากร้านเหล้าเราก็เลยพูดไปว่าจะไปว่าให้เขาแบบนั้นทำไมเราต้องทำงานร่วมกับเขาเขาเป็นหัวหน้าสอนงานเรามันจะอึดอัดใจทำงานไม่สะดวก...แฟนเราก็พูดขึ้นมาว่าอย่าไปแคร์แต่เราทำไม่ได้มันต้องถามงานเขาไงเราเด็กใหม่ยังไม่เป็นงานพอเช้าไปทำงานครูที่สอนเขาตาบวมมาทำงานไม่พูดไม่จามันเลยทำให้เราอึดอัดไปใหญ่มันเลยทำให้เราออกจากงานแต่ก็ติดตรงที่น้าแฟนไม่อยากให้ออกเพราะที่นี่เงินดีน้าแฟนเลยเคลียร์ปัญหาให้โดยการให้เราคุยกับครูสอนงานขอโทษเขา...หลังจากเราก็ไม่ไปทำงานเเล้วไปลาออกกับHRเขาก็ถามปํญญาหาที่เกิดขึ้นว่าเกิดอะไรทำไมอยากออกเราก็บอกว่าเราโดนพูดแซะว่าสมาธิสั้นนี้คือเป็นคำที่เจ็บที่สุดที่เขาพูดแซะมาแล้วHRก็ถามว่าคนที่สอนงานชื่ออะไรเราก็บอกไปว่าชื่อ...HRก็พูดขึ้นมาว่าอ้อน้องคนนี้อีกแล้วหรอHRก็บอกว่าน้องอย่าพึ่งออกเดี๋ยวพี่จะพูดให้แล้วก็เรียกหัวหน้าแผนกอีกคนมาพูดกับเราซึ้งเขาสนิดกับครูสอนเราอาจจะด้วยการทำงานด้วยกันมาหลายปีเขาพูดกับเราว่ามาทำงานกี่วันละเราก็ตอบว่า1เดื่อนค่ะเขาก็ถามว่าเกิดอะไรขึ้นเราก็บอกว่าโดนแซะว่าสมาธิสั้นเขาก็ถามว่าครูที่สอนชื่ออะไรเราก็บอก...แล้วก้ตอบมาว่าครูเราน่าจะไท่ใช้คนอย่างนั้นมั้งเราคิดไปเองหรือเปล่า...เราคิดในใจใครจะบ้าคิดไปเองละ งง ใจ แล้วที่HRก็พูดขึ้นมาว่าน้องอย่าพึ่งออกวันนี้พี่จะแจ้งว่าลาไปก่อนพรุ้งนี้น้องค่อยมาทำงานใหม่เขาไม่ให้ออกก็ไม่รู้จะทำไงเลยกลับไปทำงานด้วยความกังวนใจหลังจากนั้นการทำงานก้ไม่สะดวกใจขึ้นมามากอีกอยากออกไปหางานใหม่ทำแต่งแฟนก็บอกว่าถ้าออกเหมือนจะเลิกกับเราบอกเราว่าถ้าออกก็กลับไปอยู่บ้านเธอเลยทั้งที่เรื่องมันเกิดก็เพราะเขาไปพูดเรากลับบ้านมาก็แค่อย่ากระบายกับคนที่เป้นแฟนกับครอบครัวแต่เขาดันไปพูดว่าคุณครูที่สอนเรา..เห้อเครียด แล้วเรื่องมันไม่ได้เล็กนะคนในแผนกอื่นเขาก็เอาไปพูดกันว่าเราไปฟ้องน้าว่าโดนว่าทั้งที่เขาไม่รู้ความจริงด้วยซ้ำ...*เพื่อนสนิดที่เคยเรียนด้วยกันบอกมาเขาอยู่อีกแผนกเขาเลยมาบอกเรา*เดินไปไหนก้มีแต่คนมองพพูกกระซิบหัวเรามันเป็นอะไรที่อึดอัดใจมาก...แฟนเราบอกว่าถ้าทำที่นี้ไม่ได้ที่อื่นๆก้เหมือนกันเราอึดอัดใจมากมันเป็นความไม่สบายใจในการทำงานที่สุด