คือผมคบกับแฟนมา3ปีครับ คบกันตอนเรียนชีวิตเธอน่าสงสารครับกว่าบ้านเขาจะมีวันนี้ก็ลำบากพอสมควรเธอเล่าชีวิตเธอให้ฟังแล้วค่อยข้างตรงกับชีวิตผมจึงมีความเข้าใจเห็นใจสงสารและรักผู้หญิงคนนี้มากครับ
        ระหว่างเรียนเราก็ช่วยเหลือกันและกัน เธอเป็นคนซื่อครับ ไว้ใจผม ยังมองผมน่ารักเหมือนวันแรกที่คุยกัน อาจะมีขี้งอนบ้างนิดหน่อยตามภาษาผู้หญิงครับ แต่สิ่งเธอเปลี่ยนไปคือภาพลักษณ์ของเธอครับ แต่ก่อนเธอเป็นผู้หญิงธรรมดาที่ดูดีคนนึง แต่ปัจจุบันภาพลักษณ์ของเธอดูแย่ลง ขอไม่ลงรายละเอียดนะครับ 
       พอเราเรียนจบก็แยกย้ายกันกลับบ้านแต่บ้านเราอยู่จังหวัดเดียวกันครับไปมาหากันอยู่บ่อยๆ จุดพลิกอยู่ตรงนี้ครับ ตัวผมหน้าตาดีพอประมาณครับที่บ้านและญาติๆคาดหวังว่ามีแฟนต้องสวยแน่ๆ พอถึงวันที่บวชญาติๆจะมารวมกัน ผมกับได้ยินแต่คนว่าแฟนผมไม่สวย แม่ผมก็ชอบพูดติดตลกว่าทำไมหาแฟนสวยไม่ได้เหลอ ผมก็แอบเสียใจประมาณนึงแต่กะยังยืนยันในความรักที่มีให้กัน หลังจากบวชผมก็ออกทำงานเวลาที่เราคุยกันเจอกันน้อยลงบวกกับเธอรู้สึกว่ารักจืดจางมากๆเพราะห่างกันเข้าใจกันได้ไม่เหมือนเดิมเธอน้อยใจผมบ่อยๆและเรียกร้องความรักจากผมมากขึ้นซึ่งบางครั้งผมมองว่าไร้เหตุผลสุดๆ
       เมื่อวันศุกร์ที่ผ่านมาผมมีโอกาสไปเที่ยวร้านเหล้ากับเพื่อนครับ เจอน้องผู้หญิงคนนึงนั่งโต๊ะข้างๆ มองครั้งแรกน้องยิ้มให้ครับ น้องเป็นผู้หญิงขาวสวยตัวเล็กน่ารักมากๆครับ เพื่อนๆในโต๊ะมองไปทางเดียวกัน เลยเกิดการท้าทายเชิงชายในการจีบสาวครับ ซึ่งไพ่ก็จั่วมาลงที่ผม ผมจีบน้องเขาติดครับ เราดื่มกันคุยกันหลายเรื่องมากและที่สำคัญเรื่องราวชีวิตเธอตรงกับผมและคล้ายกับผมและแฟนผมที่เข้าใจกัน เธอพึ่งอกหักมาครับโดนหักหลังจากเพื่อน ซึ่งในการจีบครั้งนี้จบที่ห้องนอนครับ เรานอนคุยกันจนตี5เรื่องราวชีวิตของเธอบวกกับควาเห็นใจสงสารและคำพูดที่เธอดูอ้อนเป็นพิเศษ ก่อนผมกลับเธอร้องไห้ฟูมฟายเข้าสวมกอดผมไม่อยากให้กลับไปอยากให้ผมอยู่กับเธอก่อน เพราะน้อยคนมากที่จะเข้าใจเธอคอยปลอบใจเธอและทำให้เธอสบายใจได้มากเท่านี้ มันทำให้ผมหวั่นไหวและหลงน้องคนนี้มากถึงขั้นมากที่สุด 
       เราแลกคอนแท็คกันและมีแผนว่าอีก1เดือนข้างหน้าเราจะนัดเจอกันอีกโดยที่น้องคนนี้ไม่รู้ว่าผมมีแฟนแล้ว ระหว่างนี้เราคุยโต้ตอบกันซึ่งมันพัฒนาทั้งความสัมพันธ์และความรู้สึกที่มีให้กันมากยิ่งขึ้น มันทำให้ผมหลงน้องคนนี้อย่างไม่ทราบสาเหตุ จากที่คิดจะแค่วันไนท์สแตนด์แต่กับรู้สึกเกินกว่านั้นอย่างมาก
        ช่วงเวลาระหว่างวันนัดพบ ผมกับแฟนก็คุยกันปกติ ผมพยายามที่จะพูดลองใจว่าถ้าผมมีกิ๊กจะให้อภัยผมไหม เธอบอกว่าเธอยังรักผมเหมือนวันแรกที่เจอและไม่เคยที่จะมองคนอื่นน่ารักเท่าผม มีแต่ผมนี่แหละที่มองเธอน่ารักน้อยลงทุกวัน ผมคือแฟนคนแรกของเธอ และเธอก็อยากให้เป็นคนสุดท้าย แผนของเธอในอนาคตมีผมทุกความสำเร็จ ถึงตอนเรียนมันอาจจะยังทุกข์ไม่มากพอที่จะพิสูจน์อะไรแต่ก็ได้เห็นอะไรมากมายที่มากพอให้ผมตัดสินใจ ถ้าอยากมีคนอื่นมาบอกเลิกกันก่อนได้ไหม เธอไม่อยากมองดูโง่ในสายตาคนอื่น ไปมีความสุขเถอะไม่ต้องมาสงสารเธอหลอกความหวังดีที่เธอมีใ้ห้เธอไม่ขอคืนแต่หลังจากนี้ขอแค่ให้ผมใช้ชีวิตอย่างมีความสุข
         ผมกลับมาได้สติว่าผมทำอะไรลงไป ผมกำลังจะทำให้คนที่ผมอยู่ด้วยแล้วสบายใจที่สุดเสียใจและผมก็หลอกผู้หญิงอีกคนที่น่าสงสารที่สุดเสียใจอีกเช่นกัน 
         สุดท้ายนี้ผมขอความช่วยเหลือครับ ช่วยผมหาทางออกที่เซฟจิตรใจผู้หญิง2คนนี้ให้ผมหน่อยครับ ผมควรเลือกคนไหน ผมควรทำอย่างไร นัดครั้งหน้าผมควรไปไหม หรือควรสารภาพความจริงกับใครก่อน รบกวนเพื่อนๆพี่ๆน้องๆทุกคนด้วยนะครับ ตอนนี้ผมทางตันกับเรื่องนี้จริงๆ