ระยะเวลา 10 ปีนี้ผมดำเนิดชีวิตด้วยการช่วยเหลือครอบครัว ญาติพี่น้อง ย่า ตา ยาย
ตากับยายอยู่ต่างจังหวัด ไม่มีคนดูแล พ่อแม่ให้ผมจึงซื้อที่ดินสวน สร้างบ้านให้ตากับยายมาอยู่ด้วย มีสวนเพื่อให้ชินกับบรรยากาศบ้านนอกที่ยายชอบ
ส่วนย่า อาศัยอยู่จังหวัดเดียวกัน ส่งเงินให้ใช้ทุกครั้ง เดือนละ 1,000 มีซื้อข้าวสาร อาหารไปให้บ้าง 
แต่ชีวิตยังรู้สึกว่า ไม่ดีขึ้น การงานไม่ถือว่ามั่นคงแต่ก็ไม่มีปัญหาอะไรมาก เงินเดือนใช้เกือบชนเดือนเพราะต้องดูแลหลายอย่าง ทั้งบ้าน บ้านตา ยาย บ้านย่า
มาไม่นาน พ่อก็ประสบอุบัติเหตุ อีก ผ่าตัดสมอง ทำให้ลำบากหนักมาเงิน ต้องใช้เงิน ดูแล ใกล้ชิด แต่ด้วยผมต้องทำงานต่างจังหวัด ต้องหาเวลาส่วนตัว เวลาพักผ่อนจากงานไปดูแลท่านตลอด พ่อช่วยเหลือตัวเองไม่ค่อยได้ แม่ดูแลเป็นหลัก สงสารแม่มาก 4 ปีพ่อก็เสียชีวิต รู้สึกเศร้าและเสียใจมาก
แต่เวลาผ่านไปไม่ถึงปี แม่ก็มาเจออุบัติเหตุอีก ผ่าตัดสมอง ตอนนี้ยังนอนอยู่โรงพยาบาล จากชีวิตคิดว่าจะพอมีเวลาให้ครอบครัวตัวเองบ้างหลังพ่อเสีย แต่ยังไม่ทันได้หมดความเสียใจ แม่ก็มาเป็นอีก 
รู้สึกชีวิตมีแต่เรื่องให้ต้องรู้สึกเจอแต่วิบากกรรม เป็นเพราะอะไร รู้สึกเครียดมากครับ
แต่ยังดีที่ภรรยาเข้าใจและให้กำลังใจ มีพี่ชายควรทำธุระต่างๆให้ เพราะผมต้องอยู่ต่างจังหวัด แต่เรื่องค่าใช้จ่ายทั้งหมดยังต้องรับผิดชอบอยู่คนเดียว ต้องหาเวลาไปดูแลแม่เหมือนตอนที่ดูแลพ่อ 
มันเป็นกรรมในวิบากของผมรึป่าว ทั้งๆที่คิดว่าครอบครัวไม่เคยทำให้ใครเดือนร้อน ช่วยเหลือญาติ พี่น้อง ตลอด 
กฎแห่งกรรมรึป่าว พยายามสร้างกำลังใจ แต่รู้สึกเสียใจที่แม่ต้องมาทรมาณ ทั้งๆทีแม่ก็เหนื่อมาทั้งชีวิต เคยคุยกับแม่ทุกวัน ถึงนานๆจะไปหาที แต่โอนเงินให้ใช้ทุกเดือน แต่แม่ยังไม่หายเหนื่อยก็มาเจ็บตัวอีก ไม่รู้จะเป็นอย่างไง แม่เจ็บนี้ บ้านยาย ป้า น้าก็คงลำบาก เพราะแม่เป็นกำลังหลังในการดูแล รวมถึงค่าใช้จ่ายทั้งหมดด้วย
มันเป็นวิบากกรรมของครอบครัวมากๆ