ตามหัวข้อเลยค่ะ "แม่ชอบช่วยเหลือทุกคนบนโลก แต่ไม่ได้มองว่าครอบครัวเราเองก็ยังลำบาก"

พ่อกับแม่แยกกันอยู่นานแล้ว เราเป็นลูกคนเล็กมีพี่สาว1คน พี่สาวอยู่เมืองนอก แต่ไม่ได้ส่งเงินมาให้พ่อแม่หรือช่วยอะไร พ่อมีบำนาญใช้ แม่เราไม่ได้ทำงาน เราจึงเอาแม่มาอยู่ด้วย เราทำงานคนเดียว รายได้มาจากเราเพียงคนเดียวเรามีเงินให้แม่ต่างหากเดือนละ 8,000บาท ส่วนค่าใช้จ่ายเวลาไปตลาดหรือซื้อของใช้เข้าบ้านเราจ่ายอีกต่างหากเรามีรถยนต์1คัน ซึ่งยังผ่อนอยู่ บ้านที่อยู่ก็เช่าเขาอยู่
[เราอายุ 27 แม่อายุ52]
ขอรวมๆความใจดีของแม่เรา เช่น

- มาขอเงินลูก เพื่อไปให้เพื่อนของแม่ยืม หลักร้อยบ้าง หลักพันบ้าง คือเงินมันอาจจะไม่ได้จำนวนเยอะเท่าไหร่ แต่ที่ๆมายืมไปก็ไม่เคยได้คืน (เคยมีจะยืมหลักหมื่น แต่เราบอกไม่มีให้)
- ทำกับข้าว ทั้งที่อยู่กับเราแค่สองคน ต้องขอบอกก่อนว่า แม่เราชอบทำกับข้าวกินเองทุกมื้อ น้อยมากที่จะสั่งกินหรือซื้อข้างนอกมากินในบางโอกาส
แต่พอแม่ทำกับข้าวที แม่ชอบทำเยอะจนเกินไป ทำแบบเผื่อคนข้างบ้าน ไม่ใช่สิ ต้องใช้คำว่า รอบๆบ้าน คือทำเผื่อชาวบ้านไปหมด เคยบอกหลายครั้งว่าทำเท่าที่เรากินกันก็พอ หรือนานๆทีแม่อยากจะทำแจกก็พอเข้าใจ แต่นี่ทำถี่และเผื่อบ่อยมากๆ พอบอกไปก็หยุดพักนึง ละทำอีก ไม่เข้าใจจริงๆ คือเพื่ออะไร
- ชอบเอาเด็ก ลูกหลาน คนอื่น มาเลี้ยง ซื้อขนม ซื้อไอติมให้ทุกวัน วันนึงหลายครั้ง รวมก็หลายบาท
- ไปซื้อของหรือไปตลาด แม่จะต้องชวนคนข้างบ้านไปด้วย อันนี้เข้าใจว่าบางทีเป็นน้ำใจ อะทางเดียวกันไปด้วยกันแต่เห็นหลายครั้ง บางทีพึ่งไปซื้อของตัวเองเสร็จมา แล้วข้างบ้านจะไป ก็ไปส่งอีก โดยที่ข้างบ้านไม่เคยเอ่ยปากเรื่องช่วยค่าน้ำมันรถเลย มีแต่คำขอบคุณ
- เอาตุ๊กตาหรือเสื้อผ้าของเราไปให้คนอื่น โดยไม่ถามเราสักคำ คือเราโตแล้วแหละ 20ปลายๆ แต่บางครั้งตุ๊กตาหรือของบางชิ้นมันมีคุณค่าทางใจกับเรา เราไม่ได้อยากจะให้ใครอะ แต่พอให้ไปแล้วเราก็ไม่ได้ว่าอะไร แค่บอกแม่ไปว่าทำไมไม่ถามน้องก่อน (น้องคือเราแทนตัวเองกับแม่)

แม่กดดันเราอยากให้เราซื้อบ้าน พูดแทบจะทุกวันว่าให้เก็บตังค์ซื้อบ้าน แต่พฤติกรรมแม่ไม่ได้ช่วยหรือสนับสนุนในการที่จะช่วยกันเก็บเงินซื้อบ้านเลยแม้แต่น้อย
หลังๆเราเริ่มจะทนไม่ไหวกับพฤติกรรมของแม่ เลยเริ่มพูดแรงใส่แม่ เพราะเคยพูดบอกดีๆหลายครั้งแต่สักพักก็ยังทำอีกเหมือนเดิม มีใครมีปัญหาเดียวกับเราบ้างไหม หรือมีวิธีจัดการยังไงบ้าง ทั้งกับอารมณ์ตัวเองและแม่

เหนื่อยแบบบอกไม่ถูก คือ ไม่สังเกตว่าเราเหนื่อย คนหากับคนใช้ มันต่างกันน
"แม่ชอบช่วยเหลือทุกคนบนโลก แต่ไม่ได้มองว่าครอบครัวเราเองก็ยังลำบาก"

พ่อกับแม่แยกกันอยู่นานแล้ว เราเป็นลูกคนเล็กมีพี่สาว1คน พี่สาวอยู่เมืองนอก แต่ไม่ได้ส่งเงินมาให้พ่อแม่หรือช่วยอะไร พ่อมีบำนาญใช้ แม่เราไม่ได้ทำงาน เราจึงเอาแม่มาอยู่ด้วย เราทำงานคนเดียว รายได้มาจากเราเพียงคนเดียวเรามีเงินให้แม่ต่างหากเดือนละ 8,000บาท ส่วนค่าใช้จ่ายเวลาไปตลาดหรือซื้อของใช้เข้าบ้านเราจ่ายอีกต่างหากเรามีรถยนต์1คัน ซึ่งยังผ่อนอยู่ บ้านที่อยู่ก็เช่าเขาอยู่
[เราอายุ 20ปลาย แม่อายุ50ต้นๆ]
ขอรวมๆความใจดีของแม่เรา เช่น

- มาขอเงินลูก เพื่อไปให้เพื่อนของแม่ยืม หลักร้อยบ้าง หลักพันบ้าง คือเงินมันอาจจะไม่ได้จำนวนเยอะเท่าไหร่ แต่ที่ๆมายืมไปก็ไม่เคยได้คืน (เคยมีจะยืมหลักหมื่น แต่เราบอกไม่มีให้)
- ทำกับข้าว ทั้งที่อยู่กับเราแค่สองคน ต้องขอบอกก่อนว่า แม่เราชอบทำกับข้าวกินเองทุกมื้อ น้อยมากที่จะสั่งกินหรือซื้อข้างนอกมากินในบางโอกาส
แต่พอแม่ทำกับข้าวที แม่ชอบทำเยอะจนเกินไป ทำแบบเผื่อคนข้างบ้าน ไม่ใช่สิ ต้องใช้คำว่า รอบๆบ้าน คือทำเผื่อชาวบ้านไปหมด เคยบอกหลายครั้งว่าทำเท่าที่เรากินกันก็พอ หรือนานๆทีแม่อยากจะทำแจกก็พอเข้าใจ แต่นี่ทำถี่และเผื่อบ่อยมากๆ พอบอกไปก็หยุดพักนึง ละทำอีก ไม่เข้าใจจริงๆ คือเพื่ออะไร
- ชอบเอาเด็ก ลูกหลาน คนอื่น มาเลี้ยง ซื้อขนม ซื้อไอติมให้ทุกวัน วันนึงหลายครั้ง รวมก็หลายบาท
- ไปซื้อของหรือไปตลาด แม่จะต้องชวนคนข้างบ้านไปด้วย อันนี้เข้าใจว่าบางทีเป็นน้ำใจ อะทางเดียวกันไปด้วยกันแต่เห็นหลายครั้ง บางทีพึ่งไปซื้อของตัวเองเสร็จมา แล้วข้างบ้านจะไป ก็ไปส่งอีก โดยที่ข้างบ้านไม่เคยเอ่ยปากเรื่องช่วยค่าน้ำมันรถเลย มีแต่คำขอบคุณ
- เอาตุ๊กตาหรือเสื้อผ้าของเราไปให้คนอื่น โดยไม่ถามเราสักคำ คือเราโตแล้วแหละ 20ปลายๆ แต่บางครั้งตุ๊กตาหรือของบางชิ้นมันมีคุณค่าทางใจกับเรา เราไม่ได้อยากจะให้ใครอะ แต่พอให้ไปแล้วเราก็ไม่ได้ว่าอะไร แค่บอกแม่ไปว่าทำไมไม่ถามน้องก่อน (น้องคือเราแทนตัวเองกับแม่)

แม่กดดันเราอยากให้เราซื้อบ้าน พูดแทบจะทุกวันว่าให้เก็บตังค์ซื้อบ้าน แต่พฤติกรรมแม่ไม่ได้ช่วยหรือสนับสนุนในการที่จะช่วยกันเก็บเงินซื้อบ้านเลยแม้แต่น้อย
หลังๆเราเริ่มจะทนไม่ไหวกับพฤติกรรมของแม่ เลยเริ่มพูดแรงใส่แม่ เพราะเคยพูดบอกดีๆหลายครั้งแต่สักพักก็ยังทำอีกเหมือนเดิม 

มีใครมีปัญหาเดียวกับเราบ้างไหม? หรือมีวิธีจัดการยังไงบ้าง? ทั้งกับอารมณ์ตัวเองและแม่

เหนื่อยแบบบอกไม่ถูก คือ เหมือนแม่ไม่สังเกตเลยว่าเราเหนื่อย.. คนหากับคนใช้ มันต่างกันนะ