เขาพอใช้  อยู่ได้ เขามีเงินเหลือส่งกลับบ้านเกิด ฯ  ทำไมคนไทยได้เท่านี้อยู่ไม่ได้  ?

ไม่นับคุณภาพชีวิตเขาที่อยู่แบบ อยู่เพื่อมีชีวิตอยู่  ไม่นับอนาคตของเขาเมื่อแรงกายหมดลงและโรยราหรือเจ็บไข้ได้ป่วยทำงานไม่ได้ ครอบครัวไม่เคยได้อยู่พร้อมหน้ากัน ไม่นับลูกหลานเขาที่โตมาก็ต้องมาเป็นแรงงานต่างด้าวเหมือนรุ่นพ่อแม่สืบต่อไปเพราะไม่ได้เรียนหนังสือ   วงจรชีวิตพวกเขาที่เป็นเหมือนฟืนมาเติมเชื่อไฟเผาผลาญตัวเองเพื่อเศรษฐกิจที่รุ่งโรจน์ของเมืองใหญ่ ก่อนจะกลายเป็นเถ้าถ่านกลับไปฝังลงดินที่บ้านเกิด และส่งลูกหลานวัยละอ่อนเป็นฟืนท่อนใหม่มาเผาผลาญตัวเองต่อ

รุ่นแล้วรุ่นเล่า

วงจรชีวิตเช่นนั้น คืออยู่ได้ ?  ทำไมแรงงานไทยไม่เป็นอย่างนั้น ?

มองในมุมนายจ้างมองแรงงานมันก็คงใช่  แต่ถ้ามองในแง่คนไทยมองคนไทยด้วยกัน ถามจริงๆว่า อยากให้เพื่อนร่วมชาติคุณอยู่ใจวงจรนั้นตลอดไปเหรอครับ