อยู่ตัวอยู่แล้ว
เอ็ม
คีตา          
โดย ขุนทอง อสุนี
- - - - - - - - - - - -
อีก 5 นาที เที่ยง
การทำงานเริ่มขึ้น
 
หลังจากลงไปสระสนานในอ่างน้ำจนชุ่มชื่นอุราแล้ว ก็มานั่งทำงานในห้องแอร์เย็น ๆ หลีกหลบความร้อนระอุจากบรรยากาศภายนอก ซึ่งแ...งร้อนโหดร้อนจนกูจะบ้า
 
ผมใช้เวลาเนิ่นนานกว่าจะพาสังขารที่ถูกเกาะสุมด้วยความขี้เกียจ เหมือนเขรอะสนิมมานั่งทำงาน เมื่อสองวันก่อนก็ว่าจะเขียนให้มันเสร็จ ๆ ไป ปรากฏว่านอนบิดตะกูด อยู่ทั้งวัน คือ มัน hang มาจากเมื่อคืนวันอาทิตย์ พอวันจันทร์ก็นอนซมระโหยทั้งวัน ก็รับปากกับทาง “สีสัน” ว่าจะเขียนวิจารณ์งานชุดนี้ ฟังจนหลับไปหลายหนก็ยังไม่ได้เขียนสักที
 
เปล่า...ดนตรีมันไม่ได้มีอะไรซับซ้อน หรือวิลิศมาหราอะไรหรอก เนื้อหาก็ แหวะ...ถ้าจะเขียนบอกง่าย ๆ คำเดียวว่า ห่วย ไม่เป็นสับปะรด ไม่รู้มันจะทำออกมาหาห...กอะไร old bore fart, that’s the concept.
 
ย่ำแย่ยิ่งกว่าพงษ์พัฒน์ เสียงของเอ็มอืดและเนือยโหยหืด ดนตรีเน่ามะกรูด ไม่รู้คนแต่งเพลงสมอง nerd หรือเปล่า
 
ยกตัวอย่างเพลงอีเดียทอันดับ 1 “ละลาย”
 
“ร้องฉันร้อง ร้องไห้ตั้งนาน ไม่ใช่ว่าอ่อนแอหรือเสียดาย
ทุกหยดน้ำตาที่มันหลั่งไหล มันหลอมละลายจากความแข็งแรง”
 
โว้ย...นี่มันเกิด-อะไรขึ้น เว่อร์ซะไม่มี...ยุคสมัยนี้เวลาเขาเอาดารามาร้องเพลง เขามักจะมีคนแต่งเนื้อหาให้ โดยมีการวาง character หรือให้ผู้ทำเพลงได้ศึกษาอุปนิสัยว่า คน ๆ นี้ควรจะแต่งเพลงให้เข้ากับบุคลิก ยังไง แต่ใครล่ะ ใครจะไปรู้จักใครจริงว่าเป็นยังไง ส่วนมากมันก็ image ปลอม ๆ เท่านั้น
 
มองจากมุมนอก image ของเอ็ม น่าจะ tough (แข็ง) กว่านี้ เพี้ยน ห้าว โหด เลว ดี อะไรก็ว่ากันไป แต่เท่าที่ฟังเพลงดูมีแต่ผิดหวัง ไม่มีมาดผู้ชายแกร่งเลย แล้วยังมีฟอร์มโง่ ๆ อีกต่างหากอย่างเพลง “อยากไปก็ไป”
 
เนื้อหา พูดถึงผู้หญิงบางคนที่ชิ่งแฟนเก่า (ซึ่งก็เป็นของธรรมดาในยุทธจักรนักซิ่งทั้งหลาย) พี่แกไหน ๆ จะเสียเอ๊าะ ๆ แล้วก็เลยร้องเพลงแบบไว้ฟอร์มหน่อยว่า
 
“อยากไปก็ไป ไปเลยไป แต่ไปให้ดีหน่อย”
 
ประเด็นนี้ ผมไม่เห็นจะเป็นเรื่องสับปะรดเน่าอะไรเลย ก็แ...งจะไปขึ้นนรกลงสวรรค์ที่ไหนก็ kick ass ถีบส่งไปเลย ไหน ๆ ตัวเองก็ไม่มีปัญญาจะ take care เขาอยู่แล้ว ยังจะต้องวางฟอร์มเป็นผู้หวังดีเป็นห่วงเป็นใย อะไรกันอีก ฟังความประพฤติ (ในบทเพลง) ของตัวผู้หญิงเอง ก็รู้อยู่แล้วว่า แร่ด ถ้ามันอยากไปก็ให้แ...งไป Everybody take care yourself นี่มันคือ concept ของ พ.ศ.นี้
 
ประเด็นเปรียบเทียบระหว่างงานของเอ็มและพงษ์พัฒน์นั้น รายหลังนับเป็นปรากฏการณ์ ถึงแม้พลังเสียงของพงษ์พัฒน์จะไม่ดี แต่ตัวเพลงเองขายได้ เนื้อหาสะท้อนปัญหารักของวัยรุ่นสมัยนี้ดีพอใช้
 
ปัจจุบันขบวนการแต่งเนื้อร้องในบ้านเรานับวันจะอีเดียทมากขึ้นทุกที ไม่รู้ไอ้คนแต่งมันไม่อายตัวเองบ้างหรือไง ที่แต่งเพลงควาย ๆ พรรค์นี้ออกมาได้
 
โดยสรุปแล้วจะหาเพลงที่มีเนื้อหาเข้าท่าใน “อยู่ตัวอยู่แล้ว” ไม่ได้เลย ทำนองดนตรีก็ยังไม่มีอะไรโดดเด่น ไปหยิบตรงโน้นตรงนี้มาผสมกัน ไม่ใช่ของยากสำหรับนักดนตรี รู้สึกว่าคุณภาพเพลงของ New Generation จะเลวลงทุกวัน
 
บทวิจารณ์ฉบับนี้ตีพิมพ์ครั้งแรกในนิตยสาร "สีสัน", ปีที่ 2 ฉบับที่ 6, พฤษภาคม 2532.