เรามีแฟนที่คบกันมาเกือบ4ปีแล้วค่ะ ตอนแรกๆเขาดีมากๆพยามเพื่อเราทุกอย่าง ชี้นกเป็นนกชี้ไม้เป็นไม้เลยค่ะ เราคบมาสักปีเขาก็พยามติดต่อกับแฟนเก่า พยามอยากกลับไปหาคนเก่าทุกทางสร้างเฟสปลอมขี้นมาเพื่อไปส่องดูเขา ในความที่เราอยากรู้เราก็แอบเข้าไปดูเราเจ็บมากที่เขาแอบคุยกัน แต่ผู้หญิงคนนั้นเหมือนจะไม่เล่นด้วย เราก็ไม่เลิกคะ คิดว่าเขาจะเปลี่ยนได้ ผ่านไปอีกครึ่งปี เราจับได้ว่าแอบคุยกับรุ่นของของเพื่อนเขา จนผญ.คนนั้นถึงกับแสดงตัวทักหาเราให้เราไปเคลียร์ แฟนเราก็อยู่ด้วย แต่ไม่พูดหรืออธิบายอะไรเลย เงียบไม่พูด พอถึงบ้านเขาเราร้องไห้หนักมาก ว่าเขาที่ผ่านมาเราดีไม่พอใช่ไหม ทำไมถึงได้อยากมีคนอื่น ถ้าไม่มีความสุขทำไมไม่เลิกกัรไป เขาก็เงียบขับรถไปส่งเราที่บ้านเอาแต่ว่าเรางี่เง่า พอเราถึงบ้านบอกเราว่าขอโทษแล้วจะไม่มีอีก ผ่านไป3ปีเข้าปีที่3เราก็จับได้อีกว่าแอบคุยกับผญคนอื่นใกล้อู่ทำรถของรุ่นพี่แฟนเรา ละเขาก็อยากไปทำรถมาก ไปทุกวันกลับดึกดื่นๆ เราตัดสินใจให้โอกาสครั้งสุดท้ายว่าจะไม่มีอีกถ้ามีเราก็จะไปเอง เรื่องผญเริ่มเงียบหายไป เขาติดเพื่อนหนักขึ้น ติดจนทิ้งเรานอนคนเดียว วันนีงเราไม่ได้คุยกันเลยสักคำ พอถึงบ้านบ่นจะนอน เราเสียใจมาก ทุกคนที่ได้อ่านอาจจะด่าว่าเราทำไมโง่ทนมาได้ขนาดนี้ เรารักเขาค่ะ แต่อีกใจเราก็ไม่อยากทนแล้วเราไม่รู้จะออกทายังไง ไม่ให้ตัวเองฟุ้งซ่านที่สุด ปีใหม่เขามักจะหาเรื่องไปเคาท์ดาวกับเพื่อนที่ ตจว.ตลอด โดยจะทิ้งเราไวเบ้านไม่เอ่ยปากชวนเราไปด้วย จรปีที่4 มีแพลรจะไปตวจ.อีก ก็ไม่มีท่าทีจะชวนเราเลย บอกให้เราอยู่บ้านนะ เชาจะไปกับเพื่อน เราควรทำไงให้หลุดพ้นดีคะ เหมืแนเราเป็นของตายเลยทุกวันนี้