วันนี้จะมาเล่าเรื่องเกี่ยวกับแรงผลักดันให้ดิฉันกลับมาหุ่นดีอีกครั้ง รูปร่างสมัยวัยรุ่นจนอายุ30 ปี น้ำหนักของเราจะอยู่ที่45-48 กิโลกรัม กินเท่าไรน้ำหนักก็ไม่เคยขึ้น ไม่เคยออกกำลังกาย บ้านเกิดเราอยู่ฝั่งอีสานใต้ สมัยเรียนมหาลัย เรียนในกรุงเทพ เพื่อนๆจะชมตลอด ว่าเราเป็นคนผิวสุขภาพดีมีออร่า ตัวเล็ก ตาโต  จะดูโดดเด่นกว่าเพื่อนคนอื่น เพื่อนชอบบอกว่าเราคล้ายๆแขกขาว (พ่อเราเป็นลูกครึ่งไทยมาเลเซีย) จนกระทั่งอายุเข้าวัย31 หน้ามีตีนกา ผิวแห้งเพราะไม่ค่อยได้ทาครีมไม่ได้บำรุงทั้งผิวหน้าผิวกาย ปล่อยไปตามธรรมชาติ และยังคงกินทุกอย่างที่ขวางหน้า กลางดึกก็ตื่นมากิน น้ำหนักก็พุ่งขึ้นเรื่อยๆ เหนียย้อยคอเหี่ยว มีรอยตีนกา มีกระเม็ดดำๆขึ้นเต็มหน้า หน้าทั้งเหี่ยวทั้งบานทั้งย้วย แล้วเราเป็นแม่ค้า รุ่นราวคราวเดียวกันมาซื้อของก็เรียกเราป้า ก็ตกใจนะที่โดนเรียกป้าบ่อยๆ เป็นแบบนี่มา2ปี จนกระทั่งไปงานรับปริญญาน้องชาย เพื่อนๆของน้องชายมาเจอเราต่างก็มาสวัสดี และถามว่าเราคือคุณแม่ของน้องชายเราใช่ไหม คืออึ้งพูดไม่ออก และเพื่อนที่สนิทกันก็คุยๆกับเราว่า มีหลายๆคนนะที่ถามชั้นว่าแกทำไมปล่อยเนื้อปล่อยตัวให้ตัวเองอ้วนดำ หน้าใหญ่ยานขนาดนั้น และเพื่อนก็บอกอีกว่า มันไม่ใช่เวลาที่แกจะมาปล่อยตัวนะ พวกเรายังไม่แก่ถึงขั้นเป็นป้าเป็นยาย แกไม่เสียดายร่างกายผิวพรรณเดิมๆแกบ้างหรอ ตอนนั้นก็ตกใจกับคำพูดเพื่อนมาก มานอนคิดทบทวน3วัน จากนั้นก็ตั้งใจว่าจะออกกำลังกาย ลดการกิน ดูแลผิวพรรณ เราเริ่มจากการวิ่งแรกๆก็เหนื่อยมาก ขนาดวิ่งแค่200เมตรก็จะไม่ไหว นึกถึงคำคนเรียกป้า นึกถึงคำพูดเพื่อน ก็ตั้งใจวิ่งๆหยุดๆ จนครบ30นาที แล้วก็ปั่นจักรยานอากาศเช้า200ครั้ง เย็น200ครั้ง กินอาหารปกติ แต่งดอาหารหลัง17.30น.ไปจนถึง6โมงเช้า ดื่มน้ำเยอะๆ และก็ไปอบสมุนไพรขัดตัว นวดหน้า อาทิตย์ละครั้ง แรกๆของการงดอาหารตอนดึกๆ มันทรมานมากค่ะ แต่ผ่านไป4วันก็ชิน มื้อเย็นจะกินช่วง17.00น. เราทำแบบนี้ติดกันจนครบ1เดือน น้ำหนักลงมาอยู่ที่50กิโล แต่มันดูผอมลงเล็กลงมาก ขาก็ไม่เบียดกันแล้ว พุงก็ไม่ล้ำหน้าแล้ว และรู้สึกว่าร่างกายแข็งแรง ทำอะไรไม่ค่อยเหนื่อย ไม่ค่อยป่วย ส่วนกระดำๆเต็มหน้า ก็ไปเรเซอร์ออก และบำรุงผิวกายผิวหน้าจนกลับมาสดใสไร้ริ้วรอย ไร้เหนียงที่หย่อนยาน รู้สึกว่ากระชับไปทั้งร่างกาย ก็ทำแบบนี้จนชิน พอกลับมาผอมผิวพรรณดีอีกครั้งก็ตัดผมหน้าม้าเหมือนตอนเป็นวัยรุ่น จากนั้นมาไม่ค่อยมีคนเชื่อน่าอายุ33 เดินไปซื้อชานมไข่มุกร้านหนึ่งเขาเพิ่งจ้างนักศึกษาปี3 มาขายวันแรก ก็ยืนรอคิวซื้อ พอถึงคิวเรา น้องนักศึกษาถามว่า ตัวเองเอาอะไร เราก็ตกใจนิดๆ ว่าทำไมน้องเขาไม่เรียกพี่ คิดอีกทีก็ดีแล้วที่เขาไม่เรียกป้า ทุกวันนี้คนส่วนใหญ่คิดว่าเรายังเป็นนักศึกษา เดินไปตลาดสด พ่อค้าที่ไม่เคยรู้จักกันมาก่อนถามว่าเอาอะไรวัยรุ่น เปิดเทอมหรือยังวัยรุ่น เราก็ได้แต่อมยิ้ม อ้ออีกอย่างเราชอบไปนวดหน้ากัวซาเดือนล่ะ2ครั้ง รู้สึกหน้าเรียวเล็กหน้าเด็กนะคะ ออกกำลังกายและลดเรื่องการกินช่วยได้เยอะมาก อีกอย่างคิดบวกค่ะ คิดในสิ่งดีๆจะมีพลังบวกในการดำเนินชีวิต ปัจจุบันน้ำหนัก48ค่ะ