เรื่องของเรื่องคือ เรากินดี อยู่ดี (ตัวเราทำงานเลี้ยงตัวเอง) แต่ครอบครัวฝั่งสามีต้องได้รับการช่วยเหลือ โดยที่สามีส่งเงินให้ใช้ทุกๆเดือน
แล้วทีนี้มีเหตุให้บ้านที่ครอบครัวเขาอยู่ต้องได้รับการซ่อมแซม หรือปลูกใหม่ แต่ทางเราช่วยไม่ได้ เนื่องจากมันเป็นค่าใช้จ่ายที่เยอะ และสุดท้ายบ้านหลังนั้นเราก็ไม่ได้อยู่ (คนที่อยู่ และในอนาคตเป็นลูกคนอื่นที่ไม่ใช่สามีเรา) เรารู้สึกไม่ดีมาก เนื่องจาก สามีเรารายได้ดีมาก ในสายตาของครอบครัว แต่!!! สามีเราไม่มีอะไรเลย ทุกอย่างหาเอง บ้าน รถ คอนโด ส่วนเราก็ทำงานหาเงินใช้เอง สามีไม่ได้เลี้ยง  ที่ตัวเราตัดสินใจไม่มีลูก ส่วนหนึ่งก็จากเรื่องภาระที่ติดตัว (เราเข้าใจนะ ว่าเป็นลูกก็ต้องดูแล  เนื่องจากเขาส่งให้ตั้งแต่เรียน ซ่อมบ้าน และบวชให้โดยเงินที่เขาหามาทั้งหมด  และเขามีพี่น้องอีกสองคน ซึ่งคนนึงให้บ้างไม่ให้บ้าง รายได้ก็เป็นแสน อีกคนรายได้ไม่เยอะ แต่เขาก็อยู่กับแม่) บางครั้ง เราก็แอบน้อยใจนะ แต่งงานเราก็ต้องช่วยหา(เงินเดือนเราก็ไม่ได้เยอะ)  
เขาก็ไม่ได้ขอโดยตรงหรอก แต่เรารู้สึกว่า บางครั้งตอนฟังครอบครัวเขาพูด เราแอบรู้สึกว่า นี่มันเป็นสิ่งที่เราควรช่วยหรือเปล่า และรู้สึกกดดันทั้งที่ไม่ใช่หน้าที่เรา ในใจก็แอบคิดอีก ถ้าช่วย เราจะเกษียญได้ยังไง ในเมื่อสถานการณ์เป็นแบบนี้ เราควรจัดการความรู้สึกนี้ยังไงดี หรือเพื่อนๆมีความเห็นยังไงกันบ้าง ช่วยแนะนำหน่อยค่ะ