อาตมามาบวชเป็นพระ เเล้วก็ได้ยินเพื่อนพระพูดกันเรื่องงานในวัด เเล้วหูของอาตมาก็ได้ยินเข้าเรื่องที่เขาคุยกันก็ทำให้จิตของอตามาเกิดความปรุงเเต่งนึกคิดจนเห็นภาพว่าอาตมามีวิชาตัวเบา เเละก็ได้นึกสำคัญตัวเองว่า มีคุณสมบัติเเบบนั้นจริง เเละก็ได้พูดอวดกับพระเพื่อนว่าไม่เป็นไรหรอกผมมีวิชาตัวเบา เเต่ตอนนั้นอาตมานึกถึงอาบัติข้อที่4ไม่ได้จริงๆ เเต่เจตนาของเราคือไม่ได้พูดให้เขายก ยอตัวเองหรือหวังอะไรจากเขาทั้งสิ้น คือพูดไปตามอารมณ์ขาดสติ พอเพื่อนพูดขึ้นมาว่าอวดอุตริจึงได้สติขึ้นมา เเบบนี้ต้องปราชิกหรือยัง กังวลใจจริงๆ ครับ เเต่ก็มีอนาบัติที่พระพุทธเจ้ากล่าวไว้ พวกท่านคิดว่าผมเข้าไหมคับคิดเเละเเยก ไม่ออกเลยจริงๆ เเสดงความคิดเห็นมาหน่อย หาคำตอบให้ตัวเองไม่ไดเลย จิตว ิ ตกมากเลยครับ
การอวดอุตริที่ไมมี่ในตน