เมื่อไม่กี่เดือนก่อนเราสอบบรรจุได้ และน้องเราที่เพิ่งเรียนจบก็ได้งานในเวลาไล่เรี่ยกัน ญาติๆต่างพากันยินดีที่ครอบครัวเรากำลังมีความเจริญก้าวหน้า และคุณป้า(พี่สาวของพ่อ) ที่พ่อแม่เราเคยจ้างให้มาช่วยดูแลเราและน้องช่วงระยะนึง กลับไปพูดเสมือนทวงบุญคุณว่าท่านต้องเสียเรี่ยวแรงคอยเลี้ยงเราและน้องเมื่อยังเด็ก วันนี้เราทั้งคู่ได้ดิบได้ดีกันคงไม่ลืมท่านที่เคยชุบเลี้ยงมา
ตอนนี้เริ่มมีญาติมีเพื่อนบ้านมาพูดทำนองว่าอย่าลืมป้าท่านนี้นะ ท่านไม่มีลูกไม่มีครอบครัว ท่านเคยดูแลเรามาก่อน ตอนนี้แกก็แก่ก็ดูแลท่านบ้าง หรือเอาไปพูดกันว่า"ยังไงพวกมัน(เราและน้อง)ก็ไม่มีทางทิ้งหรอก" ซึ่งเราและน้องไม่ค่อยพอใจในสิ่งที่ท่านพูดเลย พ่อแม่เราต่างก็กลืนไม่เข้าคายไม่ออกกัน
ความจริงพ่อเราจ้างท่านให้มาช่วยดูแลพวกเราและติวหนังสือเฉพาะช่วงปิดเทอม (พ่อแม่เราทำงานทั้งคู่) เราค่อนข้างหัวทึบมักโดนท่านด่าว่าเป็นประจำ มันเป็นความทรงจำที่ไม่ดีสำหรับเราเลย ทั้งๆที่ช่วงเวลาปิดเทอมมันควรจะเป็นช่วงเวลาที่เด็กมีความสุข แต่เรากับน้องกลับไม่อยากให้มีปิดเทอม กลัวที่จะอยู่กับป้าแหละ ตอนหลังเรากับน้องเริ่มช่วยเหลือดูแลกันเองได้ก็พูดคุยกับพ่อแม่ ท่านจึงเลิกจ้างป้าไป
ตอนนี้ป้าเราท่านก็มีบ้าน มีทรัพสมบัติ มีเงินบำนาญนะ ไม่ได้ขาดตกบกพร่องเรื่องการเงิน จะจ้างใครซักคนให้มาดูแลคงไม่ลำบากการเงินท่านเลย แต่ทำไมต้องการมัดมือชกพวกเรา(ที่มีอคติกับท่าน(ขอยอมรับ))แบบนี้กัน 
เป็นคุณจะจัดการปฏิเสธยังไง เราไม่อยากจะแสดงตนเป็นคนดีเลยค่ะ และทุกวันนี้ป้าก็ยังเป็นป้าคนเดิมที่เพิ่มเติมความปากแจ๋วเข้าไปอีก