เห็นหลายครั้งละ ชอบเอาปมด้อยที่ผมเคยร้องไห้ คิดมากวัยเด็กมาแกล้งทำเป็นพูดวนซ้ำไปมา
ผ่านการคุยเรื่องทั่วไป
จนแน่ใจว่า จงใจชัวร์ แม้ตอนนี้ผมจะไม่ร้องไห้เสียใจแบบเด็กๆแล้ว แต่มันก็รู้สึกนะครับ
ยังอดทนได้อยู่ครับในตอนนี้ เลยสอบถามว่ากรณีนี้ควรทำเป็นชินๆปล่อยผ่าน จนเขาเลิกพูดไปเอง หรือ ต้องเตือนครับ
ไม่รู้เจตนาคืออะไร ตอนพูดก็ทำน้ำเสียงปกติ จริงจัง แต่มันบ่อยเกิน ฟังแล้วหงุดหงิด
หรือ ควรทนอีกสักพักนึงไม่เลิกค่อยพูด
ขอคำแนะนำหน่อยครับ
แม่มักจะมีนิสัยจงใจพูดปมด้อยผม ผ่านการคุยเรื่องทั่วไปแบบเนียนๆ
จนแน่ใจว่า จงใจชัวร์ แม้ตอนนี้ผมจะไม่ร้องไห้เสียใจแบบเด็กๆแล้ว แต่มันก็รู้สึกนะครับ
ยังอดทนได้อยู่ครับในตอนนี้ เลยสอบถามว่ากรณีนี้ควรทำเป็นชินๆปล่อยผ่าน จนเขาเลิกพูดไปเอง หรือ ต้องเตือนครับ
ไม่รู้เจตนาคืออะไร ตอนพูดก็ทำน้ำเสียงปกติ จริงจัง แต่มันบ่อยเกิน ฟังแล้วหงุดหงิด
หรือ ควรทนอีกสักพักนึงไม่เลิกค่อยพูด
ขอคำแนะนำหน่อยครับ