ขออธิบายรายละเอียดนะคะ เราอยู่บ้านหลังนี้มากว่า 15 ปีแล้ว ปกติพ่อกับพี่สาวเราเป็นคนจ่ายค่าบ้าน เราเป็นผู้กู้ร่วม แต่แล้วก็ถูกถอนชื่อออก แล้วเราก็ไม่ได้ส่งค่าบ้าน จะมีจ่ายค่าน้ำค่าไฟบ้าง แล้วพ่อเราล้มช่วยเหลือตัวเองไม่ได้เป็นผู้ป่วยติดเตียง ที่บ้านก็จะมีแม่ พี่สาว มีเรา แล้วก็หลานชาย 1 คน (จากแฟนคนเก่าของพี่สาวเรา) ซึ่งกำลังเรียนอยู ม.2 เราไม่เข้าใจความคิดแม่ บอกว่าจะให้แฟนเรามาอยู่ด้วย ที่บ้านต้องมีผู้ชายอยู่ อันนี้คือเรางงเลย (แบบว่าทำไมต้องมีผู้ชายอยู่ เราอยู่กันเองไม่ได้หรอ) แล้วอยู่ ๆ พี่สาวเราก็พาผู้ชายเข้าบ้าน ซึ่งเราไม่รู้จัก ไม่เคยรู้จัก เรารู้สึกอึดอัด จากที่เราอยู่บ้านจะเดินไปไหนมาไหนได้ตามใจชอบ กลับกลายเป็นเราต้องอยู่แต่ในห้อง ต้องมาคอยเกรงใจผู้ชายของพี่เรา บอกตามตรงเราไม่ชอบ ไม่ ok เลย เคยทะเลาะกันแล้ว แต่ทุกคนก็เข้าข้างพี่สาวเรา กลายเป็นว่าเราเป็นมารร้าย ล่าสุดก็ทะเลาะกันอีก แล้วก็ไล่เราออกจากบ้าน บอกว่าเราไม่เคยส่งบ้านเลย แล้วผู้ชายคนนี้ก็เป็นคนไล่เราออกเอง ทั้งที่ไม่เคยคุยกัน บอกว่าส่งบ้านนี้มา 2 ปีแล้ว ก็มีปากเสียงกัน คือสรุป ผู้ชายคนนั้นเค้าบอกว่าส่งบ้านหลังนี้มา 2 ปีแล้ว แล้วบอกว่าเราแค่คนอาศัย ถ้าพึ่งตัวเองได้ก็ออกไปเลย ส่วนพี่สาวเราได้แต่นั่งเงียบ ส่วนตัวคิดว่าส่งมา 2 ปี แล้วมาบอกว่าตัวเองเป็นเจ้าของบ้าน ทั้งที่เพิ่งมาอยู่ได้ไม่ถึงเดือน แล้วมาไล่เรา บ้านที่เคยเป็นเซฟโซนของเรา มันไม่ใช่อีกต่อไปแล้ว...เราไม่เข้าใจตรรกะคนพวกนี้จริง ๆ บ้านที่อยู่มาตั้งแต่เริ่มซื้อ อยู่กันพ่อ แม่ พี่ น้อง แล้วพอผู้ชายคนนี้เข้ามาก้มาไล่เรา..คือสรุปเราหน้าด้านอยู่ว่างั้น..เราไม่มีสิทธิพูดอะไรเลยหรอ ชื่อเราก็อยู่ในทะเบียนบ้าน แต่ผู้ชายคนนั้นยังไม่ได้อยู่ในทะเบียนบ้าน..ไม่ได้เป็นเจ้าบ้าน...แต่เราคิดว่ายังไงก็จะออกจากที่นี่อยู่แล้ว ขอบอกว่าพี่สาวเราเป็นคนที่หัวอ่อนค่ะ เราเคยแนะนำ บอกอะไรไป ไม่เคยฟังเราเลย พอผู้ชายคนนี้มา บอกอะไรก็เชื่อไปซะหมด ทั้งที่เรื่องพวกนั้นเราเคยบอก เคยแนะนำไปหมดแล้ว คิดแล้วปวดหัว เราว่าเราถอยออกมาให้อยู่กันเองดีกว่า เพราะต่อหน้าพ่อที่นอนป่วย ต่อหน้าแม่ ต่อหน้าพี่สาว ผุ้ชายคนนั้นยังมากร่างใส่เรา ไล่เราออกจากบ้าน ต่อไปคงใหญ่น่าดูเลย