เข้ามาทำงานในระบบราชการปีที่ 5 ที่ผ่านมาก็ค่อยข้างจะทนได้ สงบสติอารมณ์ตัวเองไม่ว่าจะเจออะไร แต่พักหลังๆมาเริ่มจะทนไม่ไหว มีหัวหน้างานโดยตรง เงินเดือนมากกว่าเรา 3-4 เท่า สถานที่ทำงานห่างจากบ้านหัวหน้า 1 กิโล แต่บ้านเราไกลเป็น 10 กิโล นางชอบขอข้าวกินคะ ไม่ใช่แค่ขอเรานะคะ คนอื่นๆ ก็โดน เราห่อข้าวไปกินเอง เป็นข้าวกล่อง ปริมาณทำเฉพาะส่วนตัว แล้วที่ทำงานจะมีโรงอาหารให้พนักงานไปกินข้าว (แต่ต้องหาอะไรไปเองนะคะไม่มีฟรี มีแค่สถานที่ให้นั่งกิน) หัวหน้าเป็นผู้หญิงเหมือนกัน แกจะชอบขอข้าวคนอื่นอย่างละนิดละหน่อย ไม่มีอะไรของตัวเองสักอย่าง เราและเพื่อนกลุ่มหนึ่ง แก้ปัญหาโดยการมานั่งกินข้าวก่อนเที่ยง แต่พอนางเห็นก็รีบวิ่งมาโรงอาหาร แล้วขอกินอยู่ดี หลังจากเจอสถานการณ์แบบนี้ก็เปลี่ยนเป็นรอให้หัวหน้าไปโรงอาหารก่อน รอให้กินก่อน แต่ไม่เลยคะ นางรอพวกลูกน้องอยู่ดี นั่งอยู่โรงอาหารจนพวกเราทนหิวไม่ไหว เดินลงไป นางก็ขอ ไม่แค่นั้น พอนางขอแล้ว ก็เรียกคนที่เดินผ่านมากินด้วย คนพวกนั้นไม่ใช่ลูกน้องโดยตรง เขาก็คิดว่ากับข้าวนาง 😨🙄 ไม่รู้จะแก้ปัญหายังไงดีคะ เพราะไม่ใช่ไม่พูดนะคะ ทุกคนก็พูดว่าห่อมาแค่นี้ มีแค่นิดเดียว บางคนแรงหน่อยก็พูดใครอยากกินก็เอาเงินมา เดี๋ยวทำมาเผื่อ มีรถหรูแต่มาขอข้าวกิน มีทุกคำพูดคะ แต่นางไม่รู้สึก นางเฉยๆแต่ตีหน้ามึนขอของคนกินต่อไป ....
ออกไปกินข้างนอกก็ 4-5 กิโลเมตร ไป-กลับก็เกือบ 10 กิโล เปลืองน้ำมัน ยุคสมัยข้าวยากหมากแพง 😥 
เคยแอบไปนั่งกินในรถก็ร้อน 
ทำทุกวิธีคะ .......หมดหนทาง แค่อยากระบาย