สวัสดีค่ะ อยากจะเล่าตั้งแต่เริ่มต้นมันยาวมาก เรียบเรัยงไม่ถูก แต่จะขอเล่าแต่เนื้อและสิ่งที่ทำให้เรารู้สึกว่า อยู่คนเดียวน่าจะโอเคที่สุดแล้ว
เรารู้จักกับพี่คนนึงห่างกัน 10 ปีได้ เราคุยกันมาได้ เข้าปีที่ 3 แรกๆ ไม่ได้รู้สึก รู้สา ต่างคนต่างคุย ต่างให้คำปรึกษากันไป เขาเป็นคนที่โอเคมากๆ คนนึง ทำให้เรารู้สึกดี ใจฟูเวลาอยู่พูดคุยกับเขา จนถึงช่วงนึงเราได้เจอกัน พูดคุย ทานข้าวมันทำให้เราเห็นการใช้ชีวิตของเขา ก็เข้าใจว่า เขาเป็นคนตรงๆ ชอบสังสรรค์กับเพื่อน ถึงไหนถึงกัน หนักสุดคงเมาแล้วลืมของ ภาพตัดคือมานอนที่ห้องเขา แต่ก่อนเขาจะทำอะไร อยู่ที่ไหน ไปไหนกับใคร บอกหรือถ่ายรูปมาให้ดู ส่วนตัวเราจะถามทั่วไป เช่น อยู่ไหน ไปกับใคร ทำอะไร กลับบอก ก็โอเค รับทราบ โดยตรงนี้เข้าใจว่าดื่มเต็มที่จนไม่ได้มีเรื่องอื่นเข้ามาเกี่ยวข้องจากที่เจอ
จนเข้าปีที่ 3 มารู้สึกว่าทีบางอย่างเปลี่ยนไป เข้าใจว่าช่วงจังหวะนั้นเขามีงานเยอะ มีเรื่องเครียด ให้ทำหลายๆ อย่าง เราก็เข้าใจและคอยซัพพอร์ตเขาด้วยการให้กำลังใจ หรือเขาระบายกับเราได้เต็มที่ แต่หลังๆ เรารู้สึกว่า เขาไปไหนไม่บอก ทักหานานๆ ตอบที ทั้งที่แต่ก่อน ไม่เคยหายเป็นชั่วโมงเลย บางทีโทรไปไม่รับ บางครั้งบอกติดสายคุยธุระ บ้างก็บอกเผลอหลับ ก่อนนอนเราบอกฝันดี เขาตอบเราตอนดึกๆ กลับมา เพราะเค้ารู้เรานอนช่วงเวลาไหน เหมือนเป็นการยื้อบทสนทนาไปแต่ละวัน โดยที่เราไม่เข้าใจว่าเขาเป็นอะไร อยากถามแต่ถามไปก็จะหงุดหงิดใส่ เพราะเขาเป็นคนอยากบอกจะบอกเอง อย่างวันนึง โทรมาบอกเราว่าจะไปกินข้าวบ้านน้องที่ทำงาน เราก็ถามว่า น้องที่ไหน ไปกับใคร ไปกันกี่คน แล้วมาหงุดหงิดใาเรา บอกว่าเราถามเยอะ จู้จี้ เราก็ งงว่า ปกติเราก็ถามแบบนี้ แต่ทำไมต้องว่าให้ด้วย 2-3 ทุ่มเราโทรไป ไม่รับสาย ไลน์ไปไม่อ่าน หลังจากที่เขากลับ โทรกลับมาว่าให้เรา ว่าทำไมต้องไลน์มาถี่แบบนี้ ทำไมโทรมาจี้แบบนี้ พี่ไม่ชอบ พี่โตแล้ว อยากกลับตอนไหนก็ได้ จะทำอะไรก็ได้ พี่ต้องมารายงานเราหรอ พอได้ยินประโยคเรารู้สึก ก็ไม่ใช่ขนาดนั้น แต่เราก็ถามปดติ ทำไมต้องขึ้นเสียงด้วย เราก็ทะเลาะกันเรื่องเดิมๆ แบบนี้ 2-3 ครั้ง ทุกครั้งจะเป็นเรื่องน้องที่ทำงานเขาตลอด เราก็อย่งไปว่า ทีไปกับพี่ๆ ผู้ชายไม่เป็นแบบนี้ พอไปกับน้องๆ ที่ทำงาน ทำไมต้องไม่พอใจ ทำไมต้องว่า เขาก็จะพูดคำเดิมๆ ว่า วันนี้คุยกันไม่รู้เรื่องแล้ว พอวันนี้ไม่ต้องกัน บางครั้งก็บอกอย่าทำให้เสียความรู้สึก ถ้าจะระแวงแบบนี้ แล้วเราก็ำม่คุยกัน เงียบไป 2-3 วัน บ้าง บางครั้งเป็นอาทิตย์ เรารู้สึกว่าเราทำอะไรผิด เราไม่โอเคเลยกับความรู้สึก อยากออกไปจากจุดๆ นี้แล้ว ต้องทำยังไงคะ เพราะที่คุยๆไป มีแต่เรารู้สึก เขาไม่เคยเอ่ยว่าเราเป็นแฟน โดยเราคุยแล้วไม่ได้ต้องการให้เป็นแบบนี้ ให้ดูกันไปเรื่อยๆ ก็ได้จะได้ไม่ต้องเสียใจทีหลัง แต่นับวัน เราอึดอัดกับความสัมพันธ์ไม่มีชื่อเรียก เขาบอกรักเรา เชาบอกคิดถึงเรา ทำทุกอย่างเหมือนแฟน แต่ทะเลาะกันครั้งล่าสุดคือ เขาบอกเราว่า กับแฟนไม่เคยบอกรายงานขนาดนี้ (แต่ก่อนมี แต่ปัจจุบันไม่มี คนคุยไม่รู้) พูดครั้งเดียวจบ เราก็เลยตอบไปว่า ใช่ไง เพราะไม่ได้เป็นอะไรกัน ถึงต้องมาถามแบบนี้ แล้วเราก็ไม่ได้คุยกันอีกเลย
โอเค หรือมุมมองเราต่างกัน ช่วงวัยทำงาน อยู่คนละที่
ถ้าเซ้าซี้ เพราะใครรู้สึกมากกว่า คนนั้นแพ้หรอคะ
เราผิด เราจะไม่ว่าอะไร แต่ช่วยอธิบาย มาพูดกันให้รู้เรื่องที เพราะเราอยากจบความสัมพันธ์นี้ค่ะ
มันหลายๆ เรื่อง หลายๆ อย่าง เรารู้สึกว่า เราพอดีกว่า เหนื่อยใจมากๆ ใครพอมีคำแนะนำหรืออยากบอกอะไรเราบ้างคะ
ปล. เราไม่มีกันเป็นเพื่อนในโซเซียลเลยมีแค่เบอร์กับไลน์
ทำยังไงให้เลิกรู้สึกกับเขาได้สักที
เรารู้จักกับพี่คนนึงห่างกัน 10 ปีได้ เราคุยกันมาได้ เข้าปีที่ 3 แรกๆ ไม่ได้รู้สึก รู้สา ต่างคนต่างคุย ต่างให้คำปรึกษากันไป เขาเป็นคนที่โอเคมากๆ คนนึง ทำให้เรารู้สึกดี ใจฟูเวลาอยู่พูดคุยกับเขา จนถึงช่วงนึงเราได้เจอกัน พูดคุย ทานข้าวมันทำให้เราเห็นการใช้ชีวิตของเขา ก็เข้าใจว่า เขาเป็นคนตรงๆ ชอบสังสรรค์กับเพื่อน ถึงไหนถึงกัน หนักสุดคงเมาแล้วลืมของ ภาพตัดคือมานอนที่ห้องเขา แต่ก่อนเขาจะทำอะไร อยู่ที่ไหน ไปไหนกับใคร บอกหรือถ่ายรูปมาให้ดู ส่วนตัวเราจะถามทั่วไป เช่น อยู่ไหน ไปกับใคร ทำอะไร กลับบอก ก็โอเค รับทราบ โดยตรงนี้เข้าใจว่าดื่มเต็มที่จนไม่ได้มีเรื่องอื่นเข้ามาเกี่ยวข้องจากที่เจอ
จนเข้าปีที่ 3 มารู้สึกว่าทีบางอย่างเปลี่ยนไป เข้าใจว่าช่วงจังหวะนั้นเขามีงานเยอะ มีเรื่องเครียด ให้ทำหลายๆ อย่าง เราก็เข้าใจและคอยซัพพอร์ตเขาด้วยการให้กำลังใจ หรือเขาระบายกับเราได้เต็มที่ แต่หลังๆ เรารู้สึกว่า เขาไปไหนไม่บอก ทักหานานๆ ตอบที ทั้งที่แต่ก่อน ไม่เคยหายเป็นชั่วโมงเลย บางทีโทรไปไม่รับ บางครั้งบอกติดสายคุยธุระ บ้างก็บอกเผลอหลับ ก่อนนอนเราบอกฝันดี เขาตอบเราตอนดึกๆ กลับมา เพราะเค้ารู้เรานอนช่วงเวลาไหน เหมือนเป็นการยื้อบทสนทนาไปแต่ละวัน โดยที่เราไม่เข้าใจว่าเขาเป็นอะไร อยากถามแต่ถามไปก็จะหงุดหงิดใส่ เพราะเขาเป็นคนอยากบอกจะบอกเอง อย่างวันนึง โทรมาบอกเราว่าจะไปกินข้าวบ้านน้องที่ทำงาน เราก็ถามว่า น้องที่ไหน ไปกับใคร ไปกันกี่คน แล้วมาหงุดหงิดใาเรา บอกว่าเราถามเยอะ จู้จี้ เราก็ งงว่า ปกติเราก็ถามแบบนี้ แต่ทำไมต้องว่าให้ด้วย 2-3 ทุ่มเราโทรไป ไม่รับสาย ไลน์ไปไม่อ่าน หลังจากที่เขากลับ โทรกลับมาว่าให้เรา ว่าทำไมต้องไลน์มาถี่แบบนี้ ทำไมโทรมาจี้แบบนี้ พี่ไม่ชอบ พี่โตแล้ว อยากกลับตอนไหนก็ได้ จะทำอะไรก็ได้ พี่ต้องมารายงานเราหรอ พอได้ยินประโยคเรารู้สึก ก็ไม่ใช่ขนาดนั้น แต่เราก็ถามปดติ ทำไมต้องขึ้นเสียงด้วย เราก็ทะเลาะกันเรื่องเดิมๆ แบบนี้ 2-3 ครั้ง ทุกครั้งจะเป็นเรื่องน้องที่ทำงานเขาตลอด เราก็อย่งไปว่า ทีไปกับพี่ๆ ผู้ชายไม่เป็นแบบนี้ พอไปกับน้องๆ ที่ทำงาน ทำไมต้องไม่พอใจ ทำไมต้องว่า เขาก็จะพูดคำเดิมๆ ว่า วันนี้คุยกันไม่รู้เรื่องแล้ว พอวันนี้ไม่ต้องกัน บางครั้งก็บอกอย่าทำให้เสียความรู้สึก ถ้าจะระแวงแบบนี้ แล้วเราก็ำม่คุยกัน เงียบไป 2-3 วัน บ้าง บางครั้งเป็นอาทิตย์ เรารู้สึกว่าเราทำอะไรผิด เราไม่โอเคเลยกับความรู้สึก อยากออกไปจากจุดๆ นี้แล้ว ต้องทำยังไงคะ เพราะที่คุยๆไป มีแต่เรารู้สึก เขาไม่เคยเอ่ยว่าเราเป็นแฟน โดยเราคุยแล้วไม่ได้ต้องการให้เป็นแบบนี้ ให้ดูกันไปเรื่อยๆ ก็ได้จะได้ไม่ต้องเสียใจทีหลัง แต่นับวัน เราอึดอัดกับความสัมพันธ์ไม่มีชื่อเรียก เขาบอกรักเรา เชาบอกคิดถึงเรา ทำทุกอย่างเหมือนแฟน แต่ทะเลาะกันครั้งล่าสุดคือ เขาบอกเราว่า กับแฟนไม่เคยบอกรายงานขนาดนี้ (แต่ก่อนมี แต่ปัจจุบันไม่มี คนคุยไม่รู้) พูดครั้งเดียวจบ เราก็เลยตอบไปว่า ใช่ไง เพราะไม่ได้เป็นอะไรกัน ถึงต้องมาถามแบบนี้ แล้วเราก็ไม่ได้คุยกันอีกเลย
โอเค หรือมุมมองเราต่างกัน ช่วงวัยทำงาน อยู่คนละที่
ถ้าเซ้าซี้ เพราะใครรู้สึกมากกว่า คนนั้นแพ้หรอคะ
เราผิด เราจะไม่ว่าอะไร แต่ช่วยอธิบาย มาพูดกันให้รู้เรื่องที เพราะเราอยากจบความสัมพันธ์นี้ค่ะ
มันหลายๆ เรื่อง หลายๆ อย่าง เรารู้สึกว่า เราพอดีกว่า เหนื่อยใจมากๆ ใครพอมีคำแนะนำหรืออยากบอกอะไรเราบ้างคะ
ปล. เราไม่มีกันเป็นเพื่อนในโซเซียลเลยมีแค่เบอร์กับไลน์