มีใครเป็นเหมือนเราบ้าง ตั้งแต่เด็กจนโตไม่เคยรู้จักคำว่าอิสระหน้าตาของความสุขเป็นยังไงเราไม่เคยได้สัมผัสเลย จนตอนนี้เราอายุ19 เราก็ยังไม่เคยได้ความอิสระใดๆเลย ตอนเด็กก็ไม่เคยได้ออกไปเล่นกับเพื่อน ออกไปปุ้บก็โดนด่าโดนตามกลับบ้านทันที และคำพูดที่ได้ยินมาตลอดก็คือ เล่นแล้วได้อะไร? คบเพื่อนแล้วมีประโยชน์หรือไง? สู้มาช่วยทำงานบ้านดีกว่ามั้ย แต่ทุกๆครั้งไม่เคยมีคำพูดที่อ่อนโยนกับเราเลย หยาบคายทุกครั้งและทุกคำ จนทุกวันเราก็ยังต้องเจอกับอะไรแบบนี้อยู่ ไม่มีเพื่อนคบเพราะแม่ เพื่อนมาบ้านแม่ก็ด่าก็ไล่เพื่อนเรา ออกไปกับเพื่อนก็ไปด่าเพื่อนเราถึงบ้าน โตขึ้นก็ยิ่งหนักขึ้นเรื่อยๆ มีแฟนก็ไปหาไม่ได้ เที่ยวกับแฟนไม่ได้ ไปไหนมาไหนเหมือนคนอื่นๆไม่ได้ เราอิจฉาชีวิตคนอื่นมากเลยที่เขาได้เที่ยว มีเพื่อนคบ ไปไหนก็ได้แม่ไม่ตามไม่ด่าไม่โวยวาย แต่พ่อเราค่อนข้างเข้าใจเรา บางครั้งพ่อก็ใจเราบ้าง ทุกคนเชื่อมั้ยว่าตั้งแต่เด็กจนโตในใจของเรามีแค่พ่อ เพราะเราคุยกับพ่อได้แทบทุกเรื่อง ต่างจากเด็กคนอื่นๆที่มีแม่เป็นกำลังใจ อยู่ข้างๆให้คำปรึกษากับลูกได้ แต่มันต่างจากเรามาก ทั้งชีวิตของเรามีแค่พ่อ เราอยากรู้ว่ามีใครเจอปัญหาแบบนี้เหมือนเราบ้าง