ขี่รถตากแดดไปต่างอเภอ ไกลราวๆ30-50โล ไม่กินข้าวเช้า... และกลางคืนผมนอนเที่ยงคืนกว่า ตอนเช้า ขี่ไปก็ปกติ  แต่ตอนขากลับนั้นรู้สึกเพลียหน้ามืดรู้สึกแน่นหน้าอกเหมือนจะเป็นลม รู้สึกใจสั่นใคคอไม่ดี เลยซื้อข้าวหมกไก่ทอด แล้วขับรถไปเรื่อยๆ ก็รู้สึกเพลียอีก ซื้อนมถั่วเหลืองกิน1กล่อง กิน  จากนั้นรู้สึกอาการไม่ดีจึงขี่รถไปที่โรงพยาบาลไปกินข้าวที่โรงพยาบาล  เพราะคิดว่าถ้าเราเป็นลมคงใกล้มือหมอ หมอน่าจะช่วยได้เร็ว และก็เอายาลมที่พกติดตัวมาละลายน้ำกิน อาการเริ่มดีขึ้น ก็โทรไปบอกแม่ แม่บอกว่าให้ดมยาดมแล้วขี่รถมาเรื่อยๆ เราก็อ้วกๆๆ  จากนั้นก็ฝืนขี่รถไปเรื่อยๆ มือนึงบิดรถ มือนึงถือยาลม  และยาลมก็ปลิ้ว  พยายามบังคับรถให้ถึงบ้านเพราะอากาศก็ร้อนมากๆๆ ทันใดนั้น รู้สึกเริ่มเพลียอีกครั้ง  รู้สึกมึนๆเหมือนจะเป็นลม  รู้สึกแน่นหน้าอก  หายใจไม่ทั่วท้อง  สักพักมือเท้าเกร็งเป็นตระคริว  รู้สึกร่างกายแปรปรวนไปหมด  ตะโกนเรียนบ้านอีกหลังให้เขาช่วยแต่ไม่มีคนอยู่  จึงพยายามบังคับรถเข้าไปในซอยบ้านคน  และเรียกให้พี่เขาช่วย  พี่เขาก็เอายาดมแกะใหม่มาให้ผมดม  เปิดพัดลมให้  เอาน้ำหวานมาให้ผมกิน  ผมโทรไปขอรถพยาบาลเพราะรู้สึกไม่ไหว  หมอบอกว่าให้ลองนั่งพักสักแปปเดี่ยวจะติดต่อกลับไปเช็คอาการ แต่ก็ไม่โทรกลับมา น้ำเสียงเหมือนหัวเราะและตลกผมขอรถก็ไม่มารับ พวกสำเนียงกวนๆ สักพักก็ทำตามที่เขาบอกอาการต่างๆเริ่มดีขึ้น มือเท้าก็หายเกร็ง  รู้สึกดีขึ้น  ขอบคุณพี่พลเมืองดีที่ช่วยผมไว้  ถ้าไม่มีพี่เขาผมคงเป็นลมล้มข้างถนน  #เป็นลมแดด  #ขอบคุณพี่พลเมืองดีที่ช่วยผม  #พ่อแม่ต้องขับรถยนต์มารับอีก  ขอบคุณ ชีวิตเป็นสิ่งที่ไม่แน่นอนจริงๆ ถ้ารู้สึกว่าร่างกายไม่ไหวก็อย่าฝืนทำอะไร  รู้สึกกลัวการขี่รถตากแดดจัง  ขอบคุณพี่พลเมืองดีอีกครั้งเป็นหนี้บุญคุณมากๆ 
[code]ใส่โค้ด
[/code]ผมอยากถามเพื่อนๆว่าใครเคยเป็นแบบนี้บ้างครับ  มีวิธีแก้ไขและรักษาอย่างไรครับ มันคืออาการของคนเป็นลมใช่ไหมครับ??? ขอบคุณที่ตอบนะครับ ใครเคยเจอเหตุการณ์แบบนี้แชร์ให้ฟังบ้างนะครับ