สวัสดีค่ะปีนี้เราก็ 17ปีแล้วค่ะ วันนี้เราเลยอยากจะมาปรึกษาผู้ใช้พันทิปให้ได้แสดงความคิดเห็นกันกับเรื่องในครอบครัวของเราค่ะ ครอบครัวของเรามีกัน4คนค่ะ เป็นครอบครัวเล็กๆไม่ได้มีฐานะดีอะไร พอมีพอกินค่ะ เราเป็นลูกคนสุดท้องค่ะ มีพี่สาวอยู่หนึ่งคน พี่เราเป็นคนที่เก่งมากๆ ทั้งสวยทั้งเก่งเลยค่ะ เราชื่นชมพี่เรามากๆและอยากเป็นแบบพี่มากๆ พอเป็นแบบนั้นพ่อมักจะเอาเราไปเปรียบเทียบกับพี่เสมอค่ะ ว่าทำไมไม่ทำแบบพี่ ทำไมไม่เรียนต่อแบบพี่ อะไรๆก็พี่หมดเลยค่ะ จนทำให้เรารู้สึกว่าเราไม่เคยได้แสดงความคิดหรือความรู้สึกของเราออกไปเลย พอเราทำตัวไม่ดีท่านก็จะบอกว่าทำไมถึงไม่เป็นแบบพี่ เราเติบโตมาพร้อมกับคำว่าพี่ดีกว่าเรา พี่เก่งกว่าเรา จนเราเริ่มขึ้นมัธยม ช่วงนั้นเป็นครั้งแรกเลยค่ะที่เราทำให้พ่อภูมิใจ(ก็แค่ครั้งเดียวแหละค่ะ หลังจากนั้นไม่ว่าจะทำอะไรก็ดูผิดไปหมด) แต่หลังจากนั้นไม่นานเราก็เริ่มก้าวสู่วงการเกมค่ะ ้
เราเริ่มติดเกมแต่การเรียนเราไม่ได้แย่นะคะมันยังคงดีเหมินเดิม แต่ก็เหมือนจะไม่พอใจพ่ออยู่ดี พอเราเริ่มติดโทรศัพท์มากขึ้นพ่อก็เริ่มหาคำมาพูดใส่เราแต่ละคำมันรุนแรงต่อจิตใจเรามากๆเลยค่ะ เราแอบร้องไห้คนเดียวบ่อยมากๆ การกระทำแบบนี้มันมีมาตลอดเลยค่ะ ไม่ว่าจะเป็นคำพูดของแม่ที่มักจะแซะเราเวลาเราแต่งตัวหรือทำอะไรก็ตามที่วัยรุ่นคนอื่นทำ แม่ก็จะบอกว่า แต่งตัวแบบนี้จะไปหาผัวหรอ ปากแดงนี่ไปหาผัวหรือไปกินเลือดใครมา เราโดนคำพูดแบบนี้ตัดความมั่นใจเราจนถึงม.3เลยค่ะ เรากลายเป็นคนไม่มีความมั่นใจในรูปลักษณ์ของตัวเอง โดนบูลลี่จากคนในครอบครัว ทำให้เราเริ่มเก็บตัว พูดจาน้อยลง แต่การที่เราเป็นแบบนั้นมันไม่ทำให้พาอกับแม่เราหยุดทำเลยค่ะ พอเราขึ้นม.ปลายมันก็มีเบาลงค่ะแต่ก็ยังมิยู่บ้าง นับวันเรายงคุยกับคนในครอบครัวน้อยลงทุกวัน หันหน้าเข้าจอเกมมากขึ้น ใจนึงเราไม่อยากทำเลยค่ะ เราอยากให้เวลากับครอบครัวมากๆเรารักพวกท่านมากๆ แค่สิ่งที่เราโดนมามันทำให้เราไม่สามารถทำได้เบยค่ะ พอเราติดเกมพ่อก็มักจะโทษแต่เกมที่ทำเราเปลี่ยนไปโดยท่านไม่เคยมองย้อนดูเลยว่าต้นเหตุมันมาจากใคร ทุกวันนี้เราเหนื่อยมากๆเลยค่ะ เราพึ่ง17แต่เราต้องมาแบกความรู้สึกแบบนี้ไว้คนเดียวปรึกษาเพื่อนหรือแฟน ทุกคนก็บอกแค่ว่าเดี๋ยวมันก็ผ่านไป เดี๋ยวมันก็ดีขึ้น ทุกวันนี้ท้อกับชีวิตถึงขั้นเคยคิดจะทำร้ายตัวเองก็มีค่ะ เลยอยากปรึกษาพี่ๆในพันทิปว่า สิ่งที่เราทำมันดีมั้ยคะ เราควรไปคุยกบพวกท่านตรงๆเลยมั้ย และมีวิธียังไงให้ควบคุมอารมณ์ตัวเองอยู่บ้างมั้ยคะ ขอบคุณล่วงหน้ากับความคิดเห็นนะคะ
ปัญหาครอบครัวในวัยรุ่นควรแก้ยังไงดีคะ?
เราเริ่มติดเกมแต่การเรียนเราไม่ได้แย่นะคะมันยังคงดีเหมินเดิม แต่ก็เหมือนจะไม่พอใจพ่ออยู่ดี พอเราเริ่มติดโทรศัพท์มากขึ้นพ่อก็เริ่มหาคำมาพูดใส่เราแต่ละคำมันรุนแรงต่อจิตใจเรามากๆเลยค่ะ เราแอบร้องไห้คนเดียวบ่อยมากๆ การกระทำแบบนี้มันมีมาตลอดเลยค่ะ ไม่ว่าจะเป็นคำพูดของแม่ที่มักจะแซะเราเวลาเราแต่งตัวหรือทำอะไรก็ตามที่วัยรุ่นคนอื่นทำ แม่ก็จะบอกว่า แต่งตัวแบบนี้จะไปหาผัวหรอ ปากแดงนี่ไปหาผัวหรือไปกินเลือดใครมา เราโดนคำพูดแบบนี้ตัดความมั่นใจเราจนถึงม.3เลยค่ะ เรากลายเป็นคนไม่มีความมั่นใจในรูปลักษณ์ของตัวเอง โดนบูลลี่จากคนในครอบครัว ทำให้เราเริ่มเก็บตัว พูดจาน้อยลง แต่การที่เราเป็นแบบนั้นมันไม่ทำให้พาอกับแม่เราหยุดทำเลยค่ะ พอเราขึ้นม.ปลายมันก็มีเบาลงค่ะแต่ก็ยังมิยู่บ้าง นับวันเรายงคุยกับคนในครอบครัวน้อยลงทุกวัน หันหน้าเข้าจอเกมมากขึ้น ใจนึงเราไม่อยากทำเลยค่ะ เราอยากให้เวลากับครอบครัวมากๆเรารักพวกท่านมากๆ แค่สิ่งที่เราโดนมามันทำให้เราไม่สามารถทำได้เบยค่ะ พอเราติดเกมพ่อก็มักจะโทษแต่เกมที่ทำเราเปลี่ยนไปโดยท่านไม่เคยมองย้อนดูเลยว่าต้นเหตุมันมาจากใคร ทุกวันนี้เราเหนื่อยมากๆเลยค่ะ เราพึ่ง17แต่เราต้องมาแบกความรู้สึกแบบนี้ไว้คนเดียวปรึกษาเพื่อนหรือแฟน ทุกคนก็บอกแค่ว่าเดี๋ยวมันก็ผ่านไป เดี๋ยวมันก็ดีขึ้น ทุกวันนี้ท้อกับชีวิตถึงขั้นเคยคิดจะทำร้ายตัวเองก็มีค่ะ เลยอยากปรึกษาพี่ๆในพันทิปว่า สิ่งที่เราทำมันดีมั้ยคะ เราควรไปคุยกบพวกท่านตรงๆเลยมั้ย และมีวิธียังไงให้ควบคุมอารมณ์ตัวเองอยู่บ้างมั้ยคะ ขอบคุณล่วงหน้ากับความคิดเห็นนะคะ