เราอยู่ในครอบครัวที่คนในครอบครัวทะเลาะกันเสียงดังตั้งแต่เราจำความได้จนถึงปัจจุบัน มีเหตุการณ์หลายอย่างเกิดขึ้นมากที่เป็นสาเหตุให้พวกเขาทะเลาะกัน และคนเป็นลูกอย่างเราที่ไม่ได้ทำผิดอะไร และแทบไม่ได้รู้เรื่องบางเรื่องก็พลอยโดนพลานโดนด่าไปด้วยแบบงงๆ (ซึ่งตรงนี้ถ้าให้เล่าละเอียดคงจะกลายเป็นหนังยาว4เรื่องจบ)

เรื่องก็คือ เวลาบางทีทะเลาะกับพ่อแม่หรืออยากอธิบายให้เขาเข้าใจความรู้สึกจริงๆของเรา เรามักจะน้ำตาไหลร้องไห้ออกมา แต่เราคิดว่าคงเป็นเพราะอารมณ์บรรยากาศตอนทะเลาะในตอนนั้นมันไม่โอเคด้วยและพ่อแม่ไม่รับฟังอะไรเลย หรือตอนที่เราต้องไปปรึกษาเรื่องปัญหาครอบครัวให้กับครูที่ปรึกษาตอนช่วงมัธยมหรือจิตแพทย์ น้ำตาแตกพราก อันนั้นเราเข้าใจได้ว่ายังไงก็ร้องไห้อยู่แล้ว

แต่หลายครั้งพอสังเกตตัวเองและนึกย้อนกลับไปเมื่อก่อนจนถึงตอนนี้ ทุกครั้งที่เราอยากจะพูดอะไรที่มันมาจากความรู้สึกจริงๆ ความคิดที่อยู่ในใจจริงๆออกมา มักจะน้ำตาไหลหรืออยากร้องไห้โดยไม่รู้ว่าเพราะอะไร กรณีนี้เป็นแค่เฉพาะตอนเราอยากจะพูดว่าเราคิดหรือรู้สึกกับคนในครอบครัวอย่างไร หรือตอนที่เราคิดหรือรู้สึกกับตัวเองอย่างไร จริงๆเราก็ไม่น่าจะร้องไห้หรือน้ำตาไหลเองกับเรื่องแบบนี้ได้ แต่เหมือนมีอะไรไปสะกิดต่อมน้ำตาซะงั้น

มันทำให้เราไม่กล้าพูดความคิด ความรู้สึกจริงๆหลายๆเรื่องออกมา ต้องเก็บไว้ ถ้าพูดออกไปเพียงนิดเดียวต่อมน้ำตาแตกแน่ เรื่องความรักกับครอบครัวยิ่งของต้องห้ามเลย หรือจริงๆแล้วเราแค่ sensitive กับเรื่องนี้แบบนี้ง่าย? หรือเราขาดความรักความอบอุ่น? หรือเพราะเป็นเหมือนการปล่อยความรู้สึกข้างในจริงๆออกมาจนทำให้เราร้องไห้? ไอเราก็ไม่แน่ใจกับตัวเอง

อธิบายมึนๆหน่อยนะคะ เพราะ ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน55
อยากรู้ว่ามันคืออะไรกันแน่ ทุกวันนี้ยังงงกับตัวเองว่าเป็นอะไรรร๊ หยุดร้องกับเรื่องแบบนี้สิสาว จนอยากจะหมัดจะมวยกับตัวเองแล้วค่ะ😂😂
ใครมีกรณีแบบเดียวกันหรือคล้ายกันก็พูดคุยได้นะคะ ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ