จะบอกว่ากระทู้นี้เขียนทั้งน้ำตาเลย555
เราเคยเขียนฟิคชั่นเล่นๆตอนป.4-6 ในจอยลดา เบียวสุดลองอะไรต่างๆเยอะแยะสุดท้าย จนเรารู้ใจตัวเองว่าเราชอบที่จะเขียนแล้วนักอ่านสนุกไปกับเรา
แต่เราต้องหยุดไป 3 ปีเพราะว่าป่วยซึมเศร้า(ตอนนี้ก็เป็น) ทะเลาะกับครอบครัว เรียนต่างๆ สอบเข้า เครียดมากเลยเลิกเขียนไป ถ้าคนเขียนเขียนแล้วไม่เอ็นจอย นักอ่านจะชอบและสนุกได้ไง?
ตอนนี้ม.4 รู้แล้วว่าตัวเองเรียนถูกสาย อะไรๆก็เริ่มคงที่เริ่มมีเวลาว่าง อยากหาตังค์ช่วยครอบครัวตัดสินใจเขียนออริให้ถูกกฏใน Raw ตอนนั้นฮิตโอเมก้ากันมาก แต่เรารู้สึกว่ามีแค่แนวนั้นจะเบื่อเอานะเลยตัดสินใจแหวกออกตั้งเวิร์สใหม่เอง ตอนเปิดคือตั้งชื่อเรื่องไปมาจนมีคนเข้ามาอ่านเพิ่มๆลดๆจนจบ มีคนคอมเม้นท์โคตรดีใจที่คนอ่านมีความสุข อยู่ดีๆคนอ่านเพิ่มเป็นพัน ตกใจดีใจมาก แต่เรื่องจบไปแล้วอ่ะ555
ตัดสินใจเปิดเรื่องสอง ไม่มีคนอ่าน ไม่มีแบบ555555 ไม่มีเลย โคตรเสียใจ เปิดหนึ่งเดือนไร้คนอ่าน ไม่มีสักคน น้อยใจมากกกกแต่ก็เข้าใจ โนเนมมันต้องพยายาม ปิดแล้วเปิดใหม่ เปิดจนขี้เกียจปิด หวังสักเรื่องให้มีคนกดเข้ามาแต่ผลลัพธ์คือ 0 เสียใจซึมเศร้ากำเริบอยากจบชีวิต ท้อมาก จนตอนนี้ตัดสินใจเขียนเรื่องปัจจุบัน เขียนไปร้องไห้ไป ไม่มีคนอ่านสักคนโคตรเสียใจเลย
เราพยายามนึกถึงครอบครัว คิดว่าเรายังเด็กยังมีเวลา หลอกตัวเองซ้ำไปซ้ำมาว่ามี 1 คนเข้ามาเพราะเราเอง เปลี่ยนคำโปรยชื่อเรื่องเป็นร้อยแต่ไร้ประโยชน์ ทุกวันนี้จะเขียนแทบร้องไห้ออกมาทุกครั้ง เป็นจนถึงทุกวันนี้ มีใครเคยเป็นบ้างไหมคะ แก้ปัญหายังไงกันบ้าง ให้กำลังใจเราที
เคยเขียนนิยายแล้วท้อกันบ้างไหม
เราเคยเขียนฟิคชั่นเล่นๆตอนป.4-6 ในจอยลดา เบียวสุดลองอะไรต่างๆเยอะแยะสุดท้าย จนเรารู้ใจตัวเองว่าเราชอบที่จะเขียนแล้วนักอ่านสนุกไปกับเรา
แต่เราต้องหยุดไป 3 ปีเพราะว่าป่วยซึมเศร้า(ตอนนี้ก็เป็น) ทะเลาะกับครอบครัว เรียนต่างๆ สอบเข้า เครียดมากเลยเลิกเขียนไป ถ้าคนเขียนเขียนแล้วไม่เอ็นจอย นักอ่านจะชอบและสนุกได้ไง?
ตอนนี้ม.4 รู้แล้วว่าตัวเองเรียนถูกสาย อะไรๆก็เริ่มคงที่เริ่มมีเวลาว่าง อยากหาตังค์ช่วยครอบครัวตัดสินใจเขียนออริให้ถูกกฏใน Raw ตอนนั้นฮิตโอเมก้ากันมาก แต่เรารู้สึกว่ามีแค่แนวนั้นจะเบื่อเอานะเลยตัดสินใจแหวกออกตั้งเวิร์สใหม่เอง ตอนเปิดคือตั้งชื่อเรื่องไปมาจนมีคนเข้ามาอ่านเพิ่มๆลดๆจนจบ มีคนคอมเม้นท์โคตรดีใจที่คนอ่านมีความสุข อยู่ดีๆคนอ่านเพิ่มเป็นพัน ตกใจดีใจมาก แต่เรื่องจบไปแล้วอ่ะ555
ตัดสินใจเปิดเรื่องสอง ไม่มีคนอ่าน ไม่มีแบบ555555 ไม่มีเลย โคตรเสียใจ เปิดหนึ่งเดือนไร้คนอ่าน ไม่มีสักคน น้อยใจมากกกกแต่ก็เข้าใจ โนเนมมันต้องพยายาม ปิดแล้วเปิดใหม่ เปิดจนขี้เกียจปิด หวังสักเรื่องให้มีคนกดเข้ามาแต่ผลลัพธ์คือ 0 เสียใจซึมเศร้ากำเริบอยากจบชีวิต ท้อมาก จนตอนนี้ตัดสินใจเขียนเรื่องปัจจุบัน เขียนไปร้องไห้ไป ไม่มีคนอ่านสักคนโคตรเสียใจเลย
เราพยายามนึกถึงครอบครัว คิดว่าเรายังเด็กยังมีเวลา หลอกตัวเองซ้ำไปซ้ำมาว่ามี 1 คนเข้ามาเพราะเราเอง เปลี่ยนคำโปรยชื่อเรื่องเป็นร้อยแต่ไร้ประโยชน์ ทุกวันนี้จะเขียนแทบร้องไห้ออกมาทุกครั้ง เป็นจนถึงทุกวันนี้ มีใครเคยเป็นบ้างไหมคะ แก้ปัญหายังไงกันบ้าง ให้กำลังใจเราที