คือพ่อเราชอบเปิดประตูเข้าเเบบมาเเอบดูว่าทำอะไรอยู่เข้าใจเเหละค่ะว่าเป็นห่วงเเต่รู้สึกว่ามันลํ้าความส่วนตัวพยายามอยากพูดกับคนในครอบครัวตรงๆว่าอยากให้เคาะประตูก่อนเเละค่อยเรียกเช็คดูไม่อยากให้เปิดประตูเองตามใจเพราะพ่อชอบทำเเบบนี้บางทีเราไม่ได้ใส่เสื้อหรือตั้งใจทำงานเเล้วตกใจไรงี้รู้สึกไม่ได้ทำอะไรได้เพราะเหมือนมีคนเเบบดูอารมณ์เเบบกำลังทำอะไรเเล้วคนเข้ามาโดยไม่ได้ทั้งตัว