สวัสดีค่ะ เราเรียนอยู่ปี1นะคะ เรื่องราวอาจจะยาวนิดนึงแต่อนุญาติเล่าและอยากฟังความเห็นจากเพื่อนๆพี่ๆน้องๆบ้างคะว่าคิดเห็นอย่างไร แล้วเราควรทำอะไรต่อไปดี😥 ตอนนี้เราอายุ19ปีค่ะ เพิ่งย้ายมาอยู่กับแม่ตอนประมาณป.3 และพ่อเลี้ยง ปกติเราอยู่กับยายที่บ้านนอกค่ะ ย้ายมาอยู่อีกจังหวัดนึงที่เจริญกว่า ภาคตะวันออกค่ะ แม่เราก็ได้มีน้องตอนเราอยู่ป.3ค่ะ ตอนนี้พี่น้องเรารักกันดี พ่อเลี้ยงเราเมื่อก่อนชอบด่าเรา แต่ไม่เคยตี แต่ด่าแบบรุนแรงนะคะ เช่น อีห่า ประมาณนี้ค่ะ ทั้งที่เราก็ไม่เคยต่อต้านหรือกล้าเถียงเลย มาปัจจุบันไม่เคยด่าค่ะ เพราะเราสู้บ้างแล้ว😥 เนื่องจากใครจะยอมให้คนอื่นมาด่าเราได้ทุกวัน และย่าที่ไม่แท้จริงของเราก็ได้เอาหมามาไล่กัดแมวของเราด้วยค่ะ แต่แมวเราหนีทัน เราไม่เข้าใจว่า ทำไมตัวเองต้องทนอยู่ในสภาวะนี้ สิ่งเดียวที่ฮิวใจเราในตอนนี้คือ แฟนและเพื่อนค่ะ หากไม่มีพวกเค้าตอนนี้เราคงจบชีวิตลงไปนานแล้ว 🫥 เพราะแม่ไม่เคยเข้าข้างเราค่ะ พ่อของเราแท้ๆก็ไม่เคยสนใจ แถมยังโทรมาแต่เรื่องเงินที่จะยืมเรา อีกอย่างตอนนี้ที่บ้านเรามีรถยนต์หลายคันค่ะ 3คันได้ค่ะ ที่เราสามารถนำไปเรียน แต่เค้าให้เราเอามอไซค์เก่าๆไปที่อายุมอไซค์7ปีแทบจะเท่าเรา ระยะทาง15กิโลได้ค่ะที่ไปมหาลัย 😞 ต้องทนตากแดดตากฝนไปเรียนและกลับบ้านทุกวัน ไม่ได้อยู่หอนะคะ ที่บ้านไม่ส่งค่ะ เราเลยไม่มีปัญญาพอจะอยู่ ไปไหนมาไหนก็ร้อนค่ะ เราอาศัยขายของออนไลน์บ้างอะไรบ้าง เพื่อเป็นค่าขนมค่ะ ส่วนค่าเทอมแม่ก็ผ่อนจ่ายให้ เคยมีเหตุการณ์นึงที่แม่เคยเข้ามาขโมยทองในห้องเราไป1บาท ไปจำนำแล้วก็ไม่เคยได้คืนค่ะ ทั้งหมดที่เรามี เราเลยคิดว่านี่เรากำลังเจอกับอะไรอยู่ อยากหลุดพ้นจากครอบครัวแบบนี้จัง ปัจจุบันแม่เราขายอาหารตามสั่งค่ะ ค่อนข้างขายดี แต่เป็นหนี้ เพราะแฟนใหม่แม่เราเป็นคนเก็บเงินทั้งหมดเวลาขายของได้ บ้านที่อยู่ก็เช่าค่ะ รถก็เอาไปเข้าธนาคาร ถ้าหากแม่เราไม่โดนหลอก เราก็คงไม่ต้องลำบากแบบนี้ เค้ามีเงินนะคะ แต่ไม่เคยนึกถึงเรา😢 แถมตอนนี้จะเก็บค่าไฟเรา ทั้งที่เรามีแค่พัดลม เรารู้สึกแย่มาก และรู้สึกว่าที่นี่ไม่ใช่บ้าน แต่ก็ได้แค่คิดค่ะ ไม่รู้จะไปอยู่ที่ไหน แฟนเราก็มีเงินนะคะ แต่ครอบครัวแฟนยังไม่ยอมรับเรา จึงยังไปอยู่ด้วยกันไม่ได้ สรุปในชีวิตนี้เราเปลี่ยวใจมากค่ะ 😞 เหมือนเกิดมาตัวคนเดียว