ก็คือว่าตื่นเช้ามาเราชอบไปนั่งร้านกาแฟและพูดคุยเม้าสัพเพเหระได้รู้จักคนหน้าใหม่ๆ แต่ถ้าร้านปิดเราก็จะไม่ทำกิจกรรมนั้นแต่ทำไมเวลาร้านเปิดและเราไม่อยากไปนั่งแต่ก็แวะนั่งและเสียตัง(1ชั่วโมงยามเช้า)เราจะออกจากสภาพติดหนึบนี้อย่างไรดีคะ ? ทฤษฏีนิสัยเค้าบอกว่าร้านค้าพวกนี้พยายามปิดล้อมเราให้เกิดพฤติกรรมเดิมๆโดยกระตุ้นรูปรสกลิ่นเสียงให้เราไหลไปเพื่อกำไรของพวกเขา คือเราอยากออกจากวงล้อมโดยต่อให้ร้านเปิดก็ไม่มีผลอะค่ะ. เหมือนเข้าข่ายรุ้ว่าไม่ดีแต่ยังทำ(เราแพ้กาแฟด้วยแต่ก็ยังกิน เราไม่อยากแวะแต่ผ่านก็แวะ ดูย้อนแย้งนะคะ)

ตอนก่อนจะไปนั่งกินรู้สึกดีที่จะไปกิน แต่พอกินเสร็จละรู้สึกไม่น่ามานั่งเลยทั้งที่กาแฟก็อร่อย คนก็พูดคุยกันดีแต่รู้สึกอยากแก้นิสัยการบริโภคเพราะตอนร้านปิดเรารู้สึกดีที่ไม่เสียตังชั่วโมงละ60ค่ากาแฟ