สวัสดีค่ะ เราเป็นเด็กคนนึงที่เพิ่งเคยทำงานพาร์ทไทม์ที่ห้างครั้งแรก พอเราได้เข้ามาเราทำตามคำสั่ง ตั้งใจทำงานอย่างเต็มที่ ๆ สุด ทำงานอาทิตย์ละ 6 วันได้ค่ะ เหนื่อยนะคะแต่พี่ ๆ เขาก็ใจดี เข้าเรื่องเลยนะคะ วันนี้หลังจากเบรคเสร็จแล้วก็กลับเข้าไปในร้าน การแต่งตัวของเราคือใส่เสื้อคาร์ดิแกนสีชมพูค่ะ(ได้มาจากเงินทำงานเดือนแรก เราชอบซื้อของน่ารัก ๆ น่ะค่ะ) กางเกงทำงานปกติ เก็บผมไว้ในเน็ท เราใส่แว่นไม่ได้แต่งหน้าค่ะ เราสายตาสั้นเกือบ-6.00 แว่นเลยจะหนาหน่อยค่ะ เราก็รู้ตัวนะคะว่าลุคเรามันอาจจะดูเฉิ่มแต่เราก็ไม่คิดว่าพี่ ๆ เขาจะมาว่าเราแบบนี้ เราน้ำตาค้างเลยค่ะแต่ต้องเก็บอาการไว้รีบเก็บของแล้วมานั่งร้องไห้ในห้องน้ำ พอเราเดินเข้าไปในร้านพี่เขาก็บอกว่าเราใส่เสื้อเหมือนคนแก่ แต่งตัวเหมือนคนแก่แล้วพี่ ๆ อีกหลายคนก็หัวเราะดังมากข้าง ๆ หูเรา พี่คนเดิมก็พูดว่าแล้วมันไม่แต่งหน้าด้วย พร้อมกับขำไป พี่อีกคนก็พูดว่า ใช่ แล้วใส่แว่นด้วยแล้วก็ขำกันค่ะ เราเสียใจมาก ไม่คิดว่าจะโดนแบบนี้เลยเพราะเราไม่เคยไปว่าใครแบบนี้ไม่เคยคิดด้วยค่ะ เราเคารพความเป็นตัวเองความชอบของทุกคน ทุกคนว่าเราควรจัดการกับความรู้สึกของเราตอนนี้ยังไงดีคะ ต้องทำงานต่อจนห้างปิดเลยค่ะ เราไม่ได้รู้สึกเกลียดหรือไม่ชอบพวกพี่เขาเลยนะคะเราแค่เสียใจมาก ๆ ค่ะ เราเป็นคนเซ้นซิทีฟมาก ๆ ด้วย
อาจจะยาวหน่อยแต่อยากให้อ่านจบนะคะ เลิกงานแล้วเราจะกลับมาอ่าน ตอนนี้ต้องออกจากห้องน้ำไปทำงานต่อแล้วค่ะ ทุกอย่างเป็นความจริงทั้งหมดเราพิมพ์ไปร้องไห้ไปแต่ก็ต้องฝืนเข้มแข็ง อยากขอกำลังใจจากทุกคนหน่อยนะคะ ขอบคุณค่ะ