ผมเป็นคนที่ติดโทรศัพท์มากและมีบางสัปดาห์ที่มีการขาดเรียนเป็นบางวันบ้างแต่ก็ไม่ได้ถือว่าไม่ได้ไปทุกวันเลยเวลาผมเล่นเกมอะไรประมาณนั้น
แม่ผมเนี่ยก็มักจะบอกว่า"เล่นแต่เกมโรงเรียนก็ไม่ไป จะเรียนหนังสือทันคนอื่นมั้ย"ผมก็ไม่ได้คิดอะไรมากเพราะถึงผมจะขาดเรียนแต่การเรียนผมยังดีอยู่
และมีบางครั้งที่ผมขาดบ่อยเกินแม่ผมก็ยึดโทรศัพท์ผมเอาไปซ่อนไว้แต่ตอนแรกๆที่ซ่อน แม่ผมมักซ่อนไว้ที่กระเป๋าตังค์,กล่องรองเท้า,ลิ้นชัก,ฯผมพอจะจำได้นิดหน่อยดีนะที่ผมหาไปทั่วบ้านจนเจอ
แต่สุดท้ายวันที่ผมขาดเรียนเยอะอีกผมก็จะโดนแบบนี้อีกซ้ำๆซ้ำๆจนผมเริ่มเหนื่อยที่จะหาแล้วแม่ผมทำถึงขนาดนี้เลยเหรอรู้อยู่ว่าห่วงอนาคต
แต่ตอนผมขาดเรียนผมก็ไม่ได้เล่นโทรศัพท์นานกว่าวันปกติๆหรือแตะมันมากอะไรเลย เกรดก็ยังดีกว่าคนอื่นๆเรียนก็ยังทันอยู่แถมยังเข้าใจกับการสอนของครูในโรงเรียนอีกต่างหากผมไม่รู้จะทำยังไงแล้วครับ เพราะการที่แม่ผมทำแบบนี้อยู่เรื่อยๆ
มันเหมือนกับว่าสมาธิในการจดจ่อสมาธิในการฟังมันเริ่มน้อยลงๆผมก็ว่าจะเลิกขาดแล้วแต่มันติดที่ว่าผมชอบวาดรูปตอนเที่ยงคืนหรือตอนดึกๆมันเป็นนิสัยผมมาตั้งแต่ยังเด็กเพราะผมชอบระบายอารมณ์กับการวาดซะมากกว่า