เปิดใจรับคัยเค้าเข้ามาศึกษา2ปีพึ่งเจอหน้ากัน..เค้ามาแล้วเค้าก็ไปเพราะไม่ประทับใจในตัวเรา..และหายไปเลย..ช่วงแรกทำใจไม่ได้..หลังๆมาเริ่มคิดได้ปล่อยเค้าไป..คือเราไม่ได้ตามไม่ได้อะไรนะ...แต่ใจมันยังคิดถึงอยู่. บางเวลาก็ทำใจได้ บางเวลาก็คิดถึงมาก. อยากให้เค้ากลับมาแหละ....แต่เราเข้าใจว่าเราคนมันไม่ใช่ทุกคนต้องหาคนที่มัสใช่ที่โอเคอยู่แล้ว

เรามันคนธรรมดาใสเสื้อยืดใช้ของธรรมดา
แต่เค้ามันของแบรนมีราคา
พอเจอเรามันคนระดับกัน

โปรไฟร์ดีก็ต้องหาและเหมาะกับคนโปรไฟร์ดีในระดับเดียวกันสังคมเดียวกันอยู่แล้ว

เราเลยทำใจไม่คาดหวังแค่อยากมีคนที่จริงใจจริงแค่นั้น

ไม่เรียกร้องปล่อยเค้าไป แต่ขออนุญาตใจนะ. ที่ยังคิดถึงอยู่...

เพราะไม่รู้จะปลอบตัวเองยังไง
มันก็ผ่านมาแล้ว
แต่คิดถึง
ห้ามไม่ได้จริงๆค่ะ

มีวิธีทำให้ใจดีขึ้นมาบ้างใหมค่ะ