สวัสดีค่ะ เราอายุ 28ปีค่ะ เรามีแฟน อายุ28เท่ากันค่ะ เราคุยกันได้ประมาณเดือนกว่าๆ ตัดสินใจคบกันค่ะ ช่วงคุยกันแรกๆก็ยังไม่มีปัญหาอะไร ก็จะมีแม่แฟนโทรมาหาแฟนเราบ้าง วันละ1-2ครั้งต่อวัน ถามเรื่องทั่วไป ปรึกษาเรื่องใดๆปกติค่ะ
เราก็เห็นว่า เออ ดูอบอุ่นดี ผช คนนี้ดูรักแม่ รักครอบครัว ดูพึ่งพาได้นะ เหมือนกับเรา ที่เป็นคนรักครอบครัวมาก ละก้เขาก็ดูแลเราดีในหลายเรื่อง ก็คุยกันได้ประมาณเดือนนึง เขาขอเราเป็นแฟนค่ะ ก็เลยคบกัน

จากนั้นประมาณ2-3 เดือนหลังคบกัน ก็มีเจอกันบ้าง ประมาณเดิอละครั้งค่ะ เพราะเราเเยกย้ายกันไปทำงานคนละที่ อยุ่คนละจังหวัดค่ะ เดือนนึงเจอกันครั้งนึง ก็เเค่ ส อา ค่ะ ระหว่างนั่งกินข้าวเที่ยง แม่เขาก็โทรมาค่ะ คุยครั้งนึงประมาณ10นาที คุยเรื่องทั่วไป อยู่ไหน ไปทำอะไรมา กินข้าวรึยัง กินกับอะไร และอีกหลายๆเรื่องค่ะ ก่อนจะนอน ก็โทรมาอีกค่ะ ช่วงก่อนนอนนี่ประมาณครึ่งชั่วโมงค่ะ จนแฟนเราต้องรีบตัดบทว่า แค่นี้ก่อนนะๆแม่ แต่ก็คือเเม่ก็พูดต่อ ไม่ยอมวางค่ะ เเละเเฟน้ราก็พูดประโยคนี้ซ้ำๆค่ะ จนแม่ต้องยอมวาง

คือมันเป็นเเบบนี้ทุกครั้ง จนเรารู้สึกอึดอัด เราเคยถามแฟนว่า ถ้าไม่รับจะเป็นยังไง แฟนก็บอกว่าเคยไม่รับเเล้ว สุดท้ายเเม่จะโทรมาประมาณ20++สายค่ะ ไม่ก็จะติดต่อเพื่อนมาว่าแฟนเราอยู่ไหน คือไม่รับไม่ได้ค่ะ คือเราก็ไม่ได้อะไรนะคะ คือก็เออ แม่คุยกับลูก มันก็ปกติมั้ย คือพยายามบอกตัวเองค่ะ มีวันนึงเราไปเที่ยวต่างจังหวัด ซึ่งแฟนเราเป็นคนขับให้ค่ะ เรานั่งข้างๆ ระหว่างขับรถขึ้นเขา คือเเมาก็โทรมาค่ะ แล้วถามแบบเดิมๆ บางทีก็ให้สั่งเสื้อให้ สั่งชุดให้ แล้วเราจำได้เลยว่า แฟนเราต้องเลี้ยวรถจอดข้างทางก่อน เพื่อรับโทรศัพท์แม่ค่ะ 

ที่ผ่านมา เราคบกันมาตอนนี้จะเข้า4ปีแล้วค่ะ เราเคยพาแฟนมาเจอเเม่เรา แต่แม่เขาไม่เคยพูดถึงเราเลยค่ะ แฟนบอกว่า ก็รู้ว่าเราคบกันกะเขา แต่ว่าแฟนเราก็ไม่เคยพาเราไปแนะนำหรือพาไปเจอเเม่เลย 

แฟนเราชอบทะเลาะกับแม่บ่อยครั้งค่ะ ทะเลาะกันทางโทรศัพท์ เพราะแม่จะเซ้าซี้ ถามเยอะ ถามเหมือนซักประวัติแบบละเอียด ถามนู่นนี่ ถามเรื่องสร้างบ้านทั้งๆที่แฟนเราเพิ่งจะออกจากงานค่ะ ตอนนั้นแม่แฟนเคยให้แฟนทำอะไรสักอย่าง น่าจะให้ซื้ออะไรสักอย่างค่ะ แต่เเฟนเราทำให้ไม่ได้ ก็จะบอกว่าเเค่นี้ทำไมลูกถึงทำให้แม่ไม่ได้ ทำไมไม่กตัญญูเลย แม่คลอดแกมานะ เหมือนในหนังเลยค่ะทุกคน (เราเเอบคิดในใจว่า ก็ไม่ได้ขอแม่มาเกิดนี่คะ) แล้วโทรมาทีนึงก็คือไม่ยอมวาง คุยนานมาก ซึ่งแฟนเราเป็นคนใจร้อน หงุดหงิดง่าย ถามแบบนี้ก็โดนไปสิคะ เราแอบร้องไห้แบบไม่ให้แฟนเห็น เอาจริงๆเกือบทุกรอบ ที่เวลาอยุ่กับแฟน แล้วแฟนคุยโทรศัพท์กับแม่ เราแอบร้องไห้เพราะกลัวว่าเขาจะหาว่าเรางี่เง่าไปค่ะ ไม่อยากให้แฟนคิดมากเรื่องเราตามไปอีก มันทำให้เรารู้สึกtoxic บอกไม่ถูกค่ะ เราเคยพูดตรงๆกับเขาว่า "เราไม่ชอบเลยแบบนี้ ที่เห็นเทอหงุดหงิด ใจร้อน แล้ววันนึงเทอจะทำแบบนี้กับเค้ามั้ยหรอ" แฟนเราก็ตอบแค่ว่ามันคนละคนกัน อันนั้นเเม่ อันนี้เทอนะ พูดแบบนี้ทุกครั้งค่ะ  

แล้วทุกครั้งที่ แฟนทะเลาะกับเเม่ แฟนเราจะมาเล่าให้เราฟังค่ะ จนบางทีทำงานมาเราก็เหนื่อยมาก เจออะไรหลายอย่างมาทั้งวัน เราตั้งใจฟังเค้าค่ะ รับฟัง จนบางที เราเหมือนฟองน้ำค่ะ คอยดูดซับเเต่อะไรแบบนี้ มันทำให้เราร้องไห้ทุกครั้งอีกแล้วค่ะ เราก็เล่าให้แฟนฟังว่าเราไม่โอเคเลย แฟนก้เข้าใจค่ะ แต่เขาก้คงไม่รู้จะไประบายกับใคร คือเราเข้าใจเขามากๆ ว่าเราไม่สามารถเปลี่ยนนิสัยใครได้ง่ายๆ โดยเฉพาะเเม่ค่ะ 

เวลาเราเล่นไอจี เราอิจฉาเพื่อน ที่เขามีเเม่แฟนที่รุ้จักเรา ดีกับเราเหมือนลูกเขาเองบ้าง ไปกินข้าว ไปเที่ยวกับครอบครัวบ้าง แต่อันนี้เวลาจะไปไหนด้วยกัน เขาไม่เคยบอกให้แม่เขารู้เลยว่าเราอยู่กับเขาค่ะ เราอึดอัดมาก จนพยายามบอกตัวเองว่าให้ชินค่ะ ให้ชินไปเอง ซึ่ง มันไม่ได้ง่ายเลยค่ะ จนถึงทุกวันนี้( จนอยากจะบอกว่าเปลี่ยนเเม่ได้มั้ย)

เราเคยถามแฟน พยายามเข้าใจมากๆถึงมากที่สุด เพราะเราเข้าใจว่าพื้นฐานครอบครัวคนเรามันต่างกันค่ะ เราเคยถามแฟนว่า ทำไมไม่บอกไปตรงๆว่าเค้าอยุ่กับเทอ แฟนตอบว่า กลัวแม่ถามเยอะ เซ้าซี้เยอะ ไม่อยากตอบเยอะ แค่นี้ก้คุยนานอยุ่เเล้ว ถ้ายิ่งบอกก็จะยิ่งเข้าไปใหญ่ 

เราควรอดทนกับอะไรแบบนี้ต่อมั้ยคะ คือ เรารักแฟนมาก แต่ว่า บางที เราก็รู้สึกสงสารตัวเองค่ะ

ทุกคนว่าเราคิดมากไปหรืองี่เง่าเกินไป หรือเห็นแก่ตัวมั้ยคะ

มีใครเคยเจอประสบการณ์แบบนี้บ้างคะ 

เราควรทำอย่างไรดีคะ