ฉันกับแฟนเราคบและอยู่กินด้วยกันมาสักระยะหนึง ยอมรับเลยว่าเราเป็นคนงี่เง่า เอาแต่ใจตัวเอง ชอบงอนแล้วให้เขาง้อ ซึ่งเป็นแบบนี้มาตลอด เรางอน เขาก็ง้อเรา บางทีเขาไม่ง้อ เราก็เป็นคนไปคุยกับเขาเอง เป็นแบบนี้มาตลอด จนหลังๆเขาก็เริ่มบ่นเรื่องพฤติกรรมนิสัยเรา จนวันนึงเราทะเลาะกันก่อนนอน เราพูดถึงปัญหา เขาบอกถ้าเป็นแบบนี้อีก เขาจะไม่ไหว (ปัญหาที่ทะเลาะกันขอไม่พูดถึง) เมื่อคืนเราก็ร้องไห้เสียใจ ไม่ได้ปรับความเข้าใจกัน จนตอนเช้าเราออกไปทำงาน แล้วเราต้องกลับบ้านเพื่อไปเอาเอกสาร ระหว่างทางที่เราขับรถกลับ เขาส่งข้อความมาว่ากินข้าวด้วยกันเปล่า ซึ่งเขารู้อยู่แล้วว่าเราต้องกลับไปเอาของ พอมาถึง เขาถามเรากินข้าวไหม เราเงียบใส่ เอาเอกสารและขับรถออกไป พอจะมากดเงินหยิบโทรศัพท์มาดู ถึงได้เห็นข้อความที่เขาชวนเรากินข้าว เราเลยคิดว่าจะเอายังไง กลับไปหาเขาหรือกลับไปทำงาน เราจึงตัดสินใจกลับไปหาเขา ตอนนั้นเขากินข้าวคนเดียว มีจานเปล่ากับช้อนวางอยู่ตรงข้าม เราเดินไปตักข้าว น้ำตาไหล ในขณะที่เขาก็ร้องไห้เช่นกัน ทุกอย่างเงียบไปหมด มีแต่เสียงสูดน้ำมูกที่มันกำลังไหลออกมา จนเมื่อเราออกมาทำงาน มันทำให้ได้รู้ว่าเมื่อมีอะไรก็ควรพูดจากัน การมีความรักคือมันต้องรักในสิ่งที่เขาเป็นด้วย เราเอาแต่ใจตัวเองจนไม่รู้เลยว่าเขาจะหมดความอดทนกับเราตอนไหน เรางี่เง่ากับเขามาตลอด ซึ่งเขาก็ยอมเราตลอด สิ่งๆนี้มันทำให้เขาไม่มีความสุข ซึ่งการทำแบบนี้มันเรียกว่าเราเห็นแก่ตัว ฝากถึงคนชอบงี่เง่ากับแฟน คุณรักเขาคุณต้องทำให้เขามีความสุข แล้วคุณก็ต้องสุขเช่นกันน