เราคบกับแฟนมา 10 เดือนค่ะ เป็นแฟนคนแรกที่คบกันมาจริงจัง แฟนเราเป็นคนเก็บตัว เงียบๆ ออกแนวอินโทรเวิร์ท เเต่เราเป็นคนเอ็กซ์โทรเวิร์ด คุยเก่ง พอมีแฟนแล้วก็คลั่งรัก อยากจะคุยกับแฟน อยากอ้อน อยากอยู่ด้วยกัน แต่แฟนชอบขออยู่คนเดียว ขอเวลาไปอยู่กับครอบครัว เราก็ให้ค่ะ มีเหงาๆบ้าง แต่ก็ทนๆไป ช่วงแรกๆก็โอเคเลยค่ะ แฟนเราตามใจ คอยอยู่ข้างๆเราตลอด เป็นเซฟโซนเราเลย
      แต่พอมาช่วงหลังๆก็เริ่มทะเลาะกันบ่อยๆ แรกๆก็คุยกันด้วยเหตุผล อธิบายดีๆ แต่หลังๆเริ่มรู้สึกว่าอธิบายเท่าไหร่แฟนก็ไม่เข้าใจ เข้าใจไม่ตรงกัน ปวดหัวมากเลยค่ะ เราเป็นคนร้องให้ง่าย ซึ่งแฟนไม่ชอบให้เราร้องให้มากๆ เวลาทะเลาะกันเราร้องให้ก็ยิ่งเหมือนราดน้ำมันลงกองไฟเลยค่ะ
     จนจุดเปลี่ยนเริ่มเกิดจากที่ว่าหลายครั้งเราเล่าให้เพื่อนฟัง เพื่อนชอบบอกว่าแฟนเราใจร้ายจังเลย เช่นตอนวันเกิดเรา เราน้อยใจที่แฟนแค่พิมมาบอกแฮปปี้เบิ้ดเดเฉยๆ แถมพิมมาบอกตอนช่วงสายๆของวัน แค่นั้นเลย เราก็น้อยใจ พอเราน้อยใจแฟนเราก็หงุดหงิดขึ้นเสียง(แฟนเราหัวร้อนง่ายนิดหน่อย) เราก็ร้องให้ วันเกิดเราก็กลายเป็นวันแย่ๆไปเลยค่ะ เรานั่งร้องให้ทั้งวัน ตอนเย็นก็มาง้อนิดหน่อย เราก็ทำท่าเหมือนจะร้องให้อีก แฟนก็เริ่มดูเหมือนจะไม่พอใจอีกรอบ เราก็เลยหายๆงอนไป คิดซะว่าเรื่องแค่นี้เราก็งี่เง่าเอง
      แต่มันมีอีกที่เราทะเลาะกะเเฟนเเล้วเเฟนขึ้นเสียง เราก็น้ำตาไหล ร้องให้ แฟนก็ทำหน้าไม่พอใจละเดินหนีไปเลย เเล้วเราก็นั่งร้องให้อยู่คนเดียว แฟนก็มาตาม เหมือนจะมาง้อ แต่แฟนก็ทำเป็นปล่อยเบลอ ชวนคุยเรื่องอื่น เราก็ยังร้องไม่หยุด แฟนก็บอกให้หยุดร้อง ไม่งั้นจะเดินหนีอีก เราก็เลยหยุดค่ะ (ปกติเวลานางมาง้อจะมีน้อยมากที่คุยกันตรงๆเรื่องที่ทะเลาะ แฟนชอบมาชวนคุยเรื่องอื่นแล้วปล่อยเบลอไปค่ะ)
      แล้วก็มีอีกที่เราผิดหวังกับเรื่องงาน เราก็โทรไปคุยกับแฟน เล่าให้เค้าฟังแล้วก็ร้องให้ แฟนเราก็ปลอบอยู่แป๊ปๆก็ขึ้นเสียงใส่ บอกยิ่งโอ๋เรา เรายิ่งร้อง แล้วก็บอกเราให้ยอมรับความจริงได้แล้ว ตอนนั้นแทบล้มทั้งยืนเลยค่ะ รู้สึกแย่มากๆ ตอนนั้นเดินเหม่อ ร้องให้แย่างเดียวเลยค่ะ นึกถึงทีไรก็ยังน้ำตาไหลอยู่ ตอนเย็นเราเลยไม่คุย ไม่ทักไป นางก็เลยโทรมาหาว่าเราไม่สนใจ เราก็เลยบอกว่าเรารู้สึกยังไง แฟนเราก็บอกว่าก็เพราะไม่ชอบให้เราร้องให้ อะไรแบบนั้นค่ะ เวลาเราเหนื่อย เราเสียใจ เราก็เอาไปเล่าให้แฟนฟัง บางครั้งเราก็เเค่บอกว่าเราเหนื่อย เราเศร้า แฟนก็อารมณ์เสีย บอกว่าเค้าไม่ใช่ถังขยะ ให้เอาความรู้สึกมาทิ้ง
     จริงๆมีอีกหลายเรื่องเลยค่ะ ที่ทำให้รู้สึกว่าแฟนใจร้ายกับเราและไม่เหมือนผู้ชายทั่วไป แต่คือเราก็ยอมรับว่าเราก็มีงี่เง่าเอาแต่ใจบ้าง เวลาทะเลาะกัน แฟนชอบบอกว่าอะไรก็ตามใจเรา อะไรก็ยอมเรา แฟนบอกอึดอัด อยากอยู่คนเดียว แต่คือพอเราถามว่าลองห่างกันมั้ยแฟนก็ไม่เอา แฟนไม่อยากให้เราไปวุ่นวาย ไม่อยากให้เราตื้อ อยากให้เราคุยเฉพาะเเฟนอยากคุย อะไรงี้อ่ะค่ะ
     คือมันก็มีหลายครั้งที่รู้สึกว่าแฟนก็ยังแคร์เราอยู่ ยังอยากมีเราอยู่ แบบก็สนใจ ก็หวง ไม่ได้หมดรักอะไรพวกนี้อ่ะค่ะ แล้วเราก็ยังรักแฟนมากๆ เราขี้ใจอ่อน ผ่านไปซักพักก็หายงอนแฟนแล้วเลยตัดไม่ได้ซักที ไม่รู้จะทำยังไงเลยค่ะ รู้สึกเหนื่อยกับความสัมพันธ์มาก แต่ก็ยังอยากมีแฟนอยู่ในชีวิต