กระทู้นี้อาจยาวไปสักหน่อยไหนๆก็โพสต์แล้วเลยถือโอกาสระบาย ใครขี้เกียจอ่านข้ามไปเลยก็ได้นะคะ ประเด็นหลักก็ตามหัวข้อกระทู้เลย༎ຶ⁠‿⁠༎ຶ


เราเพิ่งทำงานมาได้ไม่กี่เดือนก็เริ่มรู้สึกไม่อยากตื่นไปทำงานเลย

แถมพอทำงานแล้วก็ได้รับรู้ว่า จะไม่มีสิ่งที่เรียกว่าหยุดจริงๆ แบบหยุดไปเลยเหมือนสมัยเรียนอีกแล้วเพราะถ้าลาหยุดไม่ว่าจะลากิจลาป่วยลาพักร้อน มันแปลว่าพรุ่งนี้งานของเราจะx2x3เผลอๆลาบางทีหัวหน้าไลน์มาถามงานอีก มันทำให้เรารู้สึกเศร้า เครียด ยิ่งเห็นงานคนอื่นสบายกว่าเรา หัวหน้าอะลุ้มอล่วยมากกว่าถ้าทำงานเสร็จจะทำอะไรก็ทำเขาไม่ว่า บางคนแผนกเดียวแท้ๆเห็นว่างหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเล่นรอเวลาเลิกงานตั้งแต่ 4 โมง(เลิกงาน 6 โมง) หัวหน้าที่ดูแลเขาก็ไม่ได้ว่าอะไร ไม่เหมือนของเราที่เห็นว่างไม่ได้จะยัดงานให้เรารับผิดชอบเพิ่มเพราะถือว่างานเราอาจยังน้อยไป เลยเสร็จก่อนเลิกงาน ทั้งๆที่เราพยายามทำงานให้เสร็จเร็วๆเพราะอยากว่าง อยากกลับบ้านตรงเวลาเหมือนคนอื่นเขาบ้าง

ทั้งหมดมันทำให้เรารู้สึกเศร้าในทุกๆเช้าที่ตื่นขึ้นมา คิดวนอยู่ในหัวซ้ำๆว่า ชีวิตอีก 30 กว่าปีของฉันจะวนลูบแบบนี้ไปเรื่อยๆเหรอ ทำงานรอวันเสาร์-อาทิตย์ที่จะได้ตื่นสายบ้างแบ้วก็ทำงานรอเสาร์-อาทิตย์ วนลูบไปเรื่อยๆ 

เราเลยอยากรู้Passionของคนที่ทำงานมาหลายปีแล้วว่าอะไรคือPassionในการตื่นมาทำงานในทุกๆเช้า ตลอดระยะเวลาหลายปีเหรอคะ ส่วนตัวเราไม่มีหนี้สิน ไม่มีภาระที่ต้องเลี้ยงดู(นอกจากแมว)