ขออนุญาตเล่าเกิ้นๆก่อน เรากับแฟนคบกันมา4ปี เป็นช่วงเรียนมหาลัย ปัจจุบันอายุ23 เรียนจบแล้ว ตลอดระยะเวลาที่ครบกันมาก็ไปมาๆบ้านแฟนบ่อยๆ จนช่วง โควิด ที่อยู่ในช่วงเรียนออนไลน์ เราก็ได้มาอยู่บ้านแฟนนานๆจนเกือบปี แต่ในการอยู่บ้านแฟน ก็อยู่ด้วยกัน กับแม่แฟน อยู่แบบนี้มานานแล้วตั้งแต่เจอกันครั้งแรก นอนก็นอนห้องเดียวกันกับแม่ แฟนบอกร้อนไม่นอนห้องแอร์ไม่ได้ อันนี้พูดอย่างไม่ได้อคติอะไรทั้งนั้นเลย ด้วยความที่แม่ผัวลูกสะใภ้อันนี้เข้าใจได้ แรกๆปม่แฟนดูแลดี ไม่เคยว่า อย่าใช้คำว่าไม่เคยดีกว่า ให้ใช้คำว่าแรกๆไม่กล้าจะพูดอะไร (ขอเล่าคราวๆอีกอย่าง พื้นฐานชีวิตครอบครัวเรา ไม่ใช่คนรวยอะไร แต่เป็นคนขี้เกียจไม่ค่อยทำงานบ้านอะไรเท่าไหร่ ตอนอยู่บ้านตัวเองเพราะพ่อแม่จะเป็นคนทำตลอด เรียกได้ว่าตามใจแหละ เราไม่ทำก็ไม่ว่า งานไร่งานสวนงี้ก็ไม่ให้หยิบจับ พ่อกับแม่ห่วง เพราะตอนเด็กๆเป็นคนดื้อ ชอบเป็นแผลตามตัวจากความดื้อของตัวเอง ) แล้วปัจจุบันที่มาอยู่บ้านแฟน ไม่ได้ฝืนใจในการทำงานบ้านเลยน่ะ ก็เข้าใจว่าต้องตื่นมาทำงานบ้านแต่เช้า-เย็น ด้วยความที่เรียนอยู่กรุงเทพ อยู่หอพักด้วยกันกับแฟนก็ทำเป็นประจำอยู่แล้ว แต่บ้างครั้ง แม่แฟนก็บ่นก็ว่าเรานอนตื่นสาย ท้ังที่วันไหนที่เราขี้เกียจก็จะลุก 7โมง แต่ช่วงที่นอนห้องเด่วกันงี้ก็ปลุกเราตั้งแต่ตี5 บอกว่าสาย บ้างทีเราก็แค่สงสัยว่าทำอะไรเสร็จเราก็กินข้าว8-9โมงอยู่ดีหรือป่าว 6-7โมงมันก็ทำทันไหม? พออยู่ไปนานๆ เราก็เริ่มได้ทำงานไร่วานสวนบ้าง บางครั้งเราก็ทำคนเดียว ทำคนเดียวนี่ไม่ได้หมายถึงแค่เราคนเดียวน่ะ แต่บางครั้งก็มีแต่คนไม่รู้จักงี้ ที่แฟนไม่ได้ไปทำด้วย เพราะต้องไปชนไก่ (แฟนชอบชนไก่มากกกกอไก่ล้านตัว) เคยท้อ น้อยใจมาก แฟนไม่กล้าปฏิเสธ ถ้าพ่อกับแม่เอ่ยว่า เราต้องไปทำนั่นนี่น่ะ แต่แฟนก็จะบอกว่าไม่ว่างวันนี้ไปไม่ได้ แต่เราก็ไม่ได้ทำอะไรอยู่แล้ว ก็ต้องไปคนเดียว งานไร่สวนที่ว่าก็จะเป็นพวก ปลูกมัน ขุดมัน เก็บมะนาวอะไรพวกนี้ เราทำเพราะเราก็เกรงใจแหละก็เลยต้องช่วยทำ เหนื่อยหน่อยแต่ก็ทำ พอกลับไปเรียนทีเพื่อนก็ทัก ว่าโดนของหรอ ดำขึ้นหน้ากลัวมาก หลังจากช่วงโควิดเริ่มน้อยลง แฟนก็เรียนจบก่อนปีนึง พอแฟนเรียนจบ แฟนก็กลับมาอยู่บ้าน ส่วนเราก็เรียนอยู่มี่นุ้นคนเดียว เราก็เลยให้น้องมาอยู่ด้วย แฟนไม่เคยไม่หาเราเลย มีแต่เราที่แวะมาหาแฟนที่ต่างจังหวัดตลอด เป็นปบบนี้จนเราเรียนจบป.ตรี หลังจากนั้น แฟนเราก็จัดงานบวชหลังเราเรียนจบ เราก็ได้มาช่วยงาน ก็ช่วยทุกอย่างแหละ จนงานเสร็จออกมาเรียบร้อย อันนี้ด้วยความที่แม่แฟนปากร้ายอยู่แล้ว คนเขารู้กันทั้งหมู่บ้าน ช่วงมาแรกๆมีแต่คนถามว่าจะอยู่ด้วยได้หรอ เราก็ไม่เข้าใจเพราะแรกๆเขาไม่ได้พูดไม่ได้ว่าอะไรเราเลย ช่วงๆหลังเริ่มเยอะ เขากินเหล้าเมามา ตอนนั้นกินข้าวอยู่กับพวกน้าๆของแฟน นั่งด้วยหัน5-6 คน เขาก็พูดขึ้นมาว่า อย่ารักเมียมากกว่าแม่ อย่ารักแม่มากกว่าเมีย อะตอนนั้นเราก็เข้าใจได้ อาจจะเมามากแหละ (เขากินเหล้าเป็นประจำทุกวัน ไม่ได้เมาถึงขั้นขาดสติ) แต่พอกลับมาบ้านตัวเอง เราไปอาบน้ำ แม่แฟนเขาก็พูดขึ้นมาอีกครั้งกับแฟน เหมือนเดิมเลย แล้วแฟนก็ตอบไปว่า รู้น่าเรื่องแบบนี้ไม่ต้องพูดหรอก ใครๆก็รู้เข้าใจทั้งนั้นแหละ ตอนนั้นเราก็โอเค ไม่ใส่ใจละกัน พอนานๆเข้าเขาก็เริ่มมาว่าเรามากขึ้นเรื่อยๆ แบบเราไปทำงานตัดต้นมันกลับมาบ้าน ประมาณช่วง5-6โมงเย็น เราก็อาบน้ำละนั่งสักพักเพราะเราเหนื่อย ละทีนี่แม่แฟนก็มาใช้ให้เราไปช่วยงานศพ ให้เอาเงินไปจ่ายอบต.หมู่บ้านในงาน แต่แหนก็ทำงานมาเหมือนกันละก็ตอบกับไปว่า มันไม่รู้จักใครจะไปได้ไง เราชวนแฟนไปด้วยเพราะเราไม่รู้จักใคร ทีนี่แม่แฟนก็ไม่พอใจ บ่นใหญ่ว่า แตะต้องเมียไม่ได้เลย กลับมาก็ไม่ทำอะไรนั่งสวยๆอยู่บ้านเฉยๆ ตอนนั้นคือเราเสียใจมาก แล้วมีคนอยู่บ้านเยอะมากๆพวกญาติๆเขา แต่เราก็ปล่อยผ่าน เพราะทุกคนเขาก็เข้าใจเหตุผลดี ที่แม่แฟนพูดก็เกินไป เพราะ ไม่ใช่ว่าเราจะไม่ทำอะไรเลย เพราะพึ่งจะอายน้ำมานั่ง เราก็กะว่าจะทำอยู่แล้ว เพราะปกติจะทำตอนช่วง4โมงเยน แต่วันนั้นเราทำงานพึ่งเลิก5-6โมงเยน ก้เลยพักเหนื่อยๆ แล้วช่วงหลังๆมาชอบมาพูดใส่ว่า อยากได้คนนั้นเป็นลูกสะใภ้ คนนี้ดีคนนั้นดี เราเสียใจมากน่ะ แต่ก็ไม่กล้าจะพูดจะว่าอะไร เราไม่เคยเถียงไม่เคยว่าเขาเลยยอมมาตลอด แล้วปัจจุบัน เราไปทำงานอยู่กรุงเทพคนเดียว4-5เดือน โดยที่แฟนไม่เคยไปหาแฟน เราบอกให้เอารถมอไซน์แฟนมาให้เราใช้ยุกรุเทพแฟนก็ไม่ให้บอกแม่ต้องใช้ แต่รถของแม่ก็มีใช้น่ะ ตอนนั้นก็น้อยใจอย่างมากมายเลยแหละ แล้วเราทนไม่ไหวกับการนั่งรถติดใช้ชีวิตในการทำงานของกรุงเทพมาก จึงลาออกเพื่อที่จะมาทำงานอยู่กับแฟน ทั้งที่เราก็รู้ดีว่าแม่แฟนเป็นยังไง เพราะคืดว่าถ้าทำงานก็คงไม่ได้ยุบ้านเดียวกันหรอก แต่พอเรากลับมายังไม่ถึงอาทิตย์ แม่แฟนก็มาว่าเราเรื่องเดิม พูดเหมือนเดิม เราเหนื่อยมากเลยงอแงยื้อต่อไปไม่ไหวเลยขอมาอยู่หอ แล้ววันนั้นก็ฟัดเหวี่ยงใส่แม่แฟนครั้งแรกไป1ที ในรอบที่ครบกับแฟนมา 4ปีกว่า พอมาอยู่หอก็หางานกันเรื่อยๆ แต่งานก็หายากมาก แล้วแม่แฟนให้แฟนกลับไปอยู่กับ โทรหาคิดถึงลูกเขา แม่ติดลูก ลูกก็ติกแม่ เราก็มีพ่อแม่น่ะ เราก็ไม่ได้เจอพ่อแม่มาหลายเดือนแล้วนะ ตั้งแต่ทำงานมาก็มีแค่ส่งเงินไปให้เขาใช้ แต่ไม่เคยที่จะได้กลับไปหาเลย นานๆที เราเข้าใจดีน่ะ ว่าการเป็นลูกมันต้องรู้สึกยังไง ต้องทำอะไรบ้างเพื่อตอบแทนบุญคุณพ่อกับแม่ จนตอนนี้เรากับแฟนคุยกัน ละคุยทุกปัญหาแหละ แต่ตอนนี้ก็ยังทางออกกันไม่ได้ บ้านพ่อแม่แฟนมี2หลัง พ่ออยู่อีกหลัง แม่ก็อยู่อีกหลัง หลังที่แม่อยู่พวกเราก็อยู่ด้วย คุยกันว่าถ้าให้กลับไปอยู่บ้าน เราอยู่กับแม่เทอไม่ได้จริงๆ แฟนก็เข้าใจ และบอกกับเราว่าจะไม่ทำงานแล้วจะกลับไปทำสวน แต่ปัญหาเรื่องบ้าน ทำอะไรไม่ได้จริงๆ เกรงใจพ่อกับแม่ ตอนนี้เราก็เลยสับสนมากว่าจะไปทางไหน จะเอายังไงต่อดี .....ถ้าเขียนผิดขาดตกบกพร่องตรงไหน ขอโทษด้วยนะคะ อาจจะงงนิดนึงเพราะจะพูดย้อนไปมา .....  ต้องขอ อภัยมา ณ ที่นี่ด้วยนะคะ ฝากแชร์ความคิดเห็นหน่อยนะคะ มืดไปหมดจริงๆ