ถ้าใครอ่านกระทู้เก่าๆเรามา ก็พอจะรู้ว่าแฟนเราทำอะไรไว้กับเรา เดี๋ยวจะเล่าย้อนให้ค่ะ 
หลังจากที่ไปบอกชอบผู้หญิงคนนั้น(คงจะชอบมาก รักมาก ถึงได้กล้าตัดสินใจไปบอกชอบผู้หญิงคนอื่นทั้งๆที่ผู้หญิงคนนั้นมีแฟนอยู่แล้ว และไม่สนใจเราซึ่งเป็นแฟนมันอีก) เมื่อเรากลับไปขอร้องอ้อนวอนให้เขามาอยู่ด้วยอย่างน่าสมเพช เขาก็ยอมกลับมาอยู่และใช้ชีวิตกับเรา (เขาบอกว่าผู้หญิงคนนั้นนิ่งเงียบฟังอย่างเดียว) คนรอบตัวเรา เพื่อนๆ ต่างบอกให้ตัดใจ แต่เราทำไม่ได้ เราไม่เคยผ่านเรื่องอะไรพวกนี้มาก่อน เราไม่รักตัวเองเลย เห็นแก่ตัวเอาความรู้นึกว่า เรายอมทุกทางเพื่อให้ได้เขากลับมา และสุดท้ายเขาก็กลับมาอยกับเราโดยที่ไม่ได้รักอะไร แต่แค่อยู่ด้วยกันเพราะความเคยชิน
แฟนเราพูดตอนทะเลาะกันครั้งหนึ่งว่า ถ้าผู้หญิงคนนั้นเลือกเขา เขาคงไม่มาอยู่ตรงนี้กับเรา เรายังจำได้ถึงทุกวันนี้ เราเจ็บและทุกข์ทรมานมาก จากการที่เทิดทูนเขา และผูกมัดทุกอย่างไว้ให้เขาแค่คนเดียว ที่ผ่านมา เราไม่ห่วงตัวเองเลย ไม่เคยซื้อเสื้อผ้าแพงๆ ไม่แต่งหน้าใช้เครื่องสำอาง ทำตัวธรรมดาๆ แต่ไหนแฟนเรากลับไปชอบคนอื่นซะงั้น เราก็ทนทุกอย่าง อดทนเพื่ออะไรก็ได้ขอแค่ได้ใช้ชีวิตกับเขาเหมือนเดิม และเชื่อว่าวันหนึ่งเขาจะกลับมารักอีกครั้ง และเชาก็กลับมาจริงๆ เขาไม่ได้กลับมารักเราที่เราเป็นตัวของตัวเอง แต่เขาเพิ่งจะกลับมารักเราตอนที่เริ่มมีผู้ชายคนอื่นสนใจในตัวเรา เราไม่เคยได้อดกไปพบปะกับโลกภายนอกมากนัก ตั้งแต่มหาลัยเปิด เราก็เริ่มที่จะรักชีวิตตัวเองมากขึ้น เพราะที่ผ่านมามันทรมานจริงๆ การที่เอาตัวเองไปผูกมัดไว้แค่กับใครแค่คนหนึ่ง เราเริ่มที่จะแต่งตัว แต่งหน้า ปรับบุคลิก เริ่มที่จะนิ่งเฉยกับอะไรก็ตามที่บั่นทอน ในตอนแรกเขาก็ยังไม่ได้สนใจหรือรักเราอะไรขนาดนี้หรอก แต่พอเริ่มมีผู้ชายคนอื่นมาเกี่ยวข้อง เขาก็ทำตัวหวงก้างทันที หึงหวงเรามาก ควบคุมทุกอย่าง ทั้งที่มันไม่มีอะไร เราลบแชทก็จริงแต่เพื่อไม่ให้เกิดเรื่องก็เท่านั้น เพราะเราไม่เคยนอกลู่นอกทางเลย ตั้งแต่นั้นมาเขาก็หึงหวงเราอย่างหนัก จะไปใกล้ชิดกับผู้ชายคนอื่นคือไม่ได้เลยนะ ขนาดนั่งคุยงานกัน เขายังมาปั่น มาเป็นสตอล์คเกอร์ แอบตามเราไปนั่นนี่ จนเราไม่กล้าไปพบปะใคร เราอยู่คนเดียว ใช้ชีวิตคนเดียว ไปกินข้าว ไปอ่านหนังสือห้องสมุดคนเดียว เพื่อนที่สนิทที่สุดในมหาลัยเราก็ดันลาออก เราไม่มีเพื่อน อยู่ดีๆเพื่อนในห้องกลุ่มหนึ่งก็เริ่มบูลลี่เราเขิงแซะ เรารับไม่ได้ แฟนเราเขาไม่อยากให้เราใกล้ใครเลยนะ เพื่อนผู้ชายที่เคยติวหนังสือหายกันก็หายหน้าหายตาไปหมด เหลือเพื่อนร่วมห้องไว้ไม่กี่คน แต่ก็ไม่ได้สนิทกันขนาดนั้น เหตุหนึ่งเป็นเพราะแฟนเราชอบแอบตาม แอบสอดส่องเรา จนเราไม่กล้าทีจะไปมีเพื่อนกลุ่มใหม่ๆอีก เราไม่แบ่งแยกเพศนะ ทุกวันนี้เรามองเหมือนกันหมด ไม่ว่จะเพศไหนเราก็มองเป็นเพื่อนได้หมด แต่แฟนเราไม่ได้คิดแบบนั้น เขาไม่ฟังเหตุผลอะไรเลย