คือเราอยากปรึกษาน่ะค่ะ หลายเรื่องเลย
ขอแบ่งเป็นทีละหัวข้อนะคะ
1.ถ้าหากว่า มีความสงสัยว่าตัวเองมีปัญหาทางสุขภาพจิต แล้วเราไปเช็คเบื้องต้นกับเว็บกรมสุขภาพจิต จะมีความน่าเชื่อถือมากน้อยแค่ไหนคะ ในกรณีที่ตอบตามความจริง
2.ตอนที่เราถึงจุดที่ไม่ไหวจริงๆ แต่ไม่สามารถบอกใครได้เลย(เพราะไม่มีใครเชื่อ + มองว่าบ้า) จะมีวิธีบรรเทาอาการที่เป็นอยู่ด้วยตัวเองได้ไหมคะ เพราะถ้าเราไม่มีใครให้พึ่งนอกจากตัวเองได้แล้ว
3.ถ้าหากเราไปได้รักษากับจิตแพทย์ จะมีโอกาสที่อาการจะดีขึ้นแน่นอนไหมคะ หรืออาจจะแย่ลงได้อีก หรือสามารถพัฒนาอาการเป็นโรคอื่นได้ไหม
4.ข้อนี้ไม่เชิงว่าเป็นคำถาม แต่เป็นความเห็นของเรา คือเราเลยตัดสินใจ จะแก้ปัญหาเอง โดยการพยายามที่จะผลักดันตัวเองไปอยู่ในสังคมที่ดีขึ้น อยู่ในสังคมที่ไม่มีใครรู้จักเรา แล้วไปรักษาตัวเองกับจิตแพทย์หรือนักจิตวิทยา เราก็เลยพยายามมาตลอด แต่ก็รู้สึกว่าเหมือนมันไร้ความหวังมากๆ แล้วเป็นวิธีที่นานมากเลย เลยอยากรู้ว่ามีวิธีที่เราสามารถรักษาเองได้โดยที่ยังไม่ต้องพึ่งยาได้ไหมคะ แบบพอบรรเทาอาการได้บ้างก็ยังดี
5.ผลกระทบที่เกิดกับเรา
ตรงนี้เป็นเหมือนการเล่าอาการเบื้องต้น ที่เรามี บางอย่างก็เกิดขึ้นช่วงที่รุนแรงมากๆ
- คือเรารู้สึกว่าอารมณ์ของตัวเองเหวี่ยงไปมาแบบรุนแรงมากๆ แล้วก็หายไปไว แต่อารมณ์ที่อยู่กับเราบ่อยๆ คือความหน่วงในใจ
- อยู่ๆก็ดิ่ง เจ็บหัวใจ ในบางครั้ง แล้วบางทีก็ไม่รู้สาเหตุชัดเจน
- เวลาเครียดจะปวดหัวมากๆ เป็นเวลานานเกือบๆ 2 ชม. หรืออาจะนานกว่านั้น
- เราไม่ได้ดิ่งตลอด แต่มันจะเป็นช่วงๆมากกว่า
- รู้สึกว่า เราไม่สามารถที่จะทำอะไรสำเร็จได้เลย ก็เลยไม่อยากทำอะไร ทั้งที่รู้ว่ายังไงการล้มเลิกการทาง นั้นแย่กว่าการลองทำแต่ไม่สำเร็จ
- บางครั้ง เราเลยเกลียดตัวเอง ที่เราไม่สามารถลุกขึ้นสู้กับปัญหาได้ ทั้งๆที่มันจำเป็นต้องทำเองให้ได้ เลยพยายามผลักดันตัวเองด้วยการนึกถึงเรื่องแย่ๆ ไม่ก็ว่าตัวเอง เพื่อให้ไม่เฉื่อยชาอีก แต่ก็ไม่ได้ผล คือเคยลองคิดในแง่ดี แต่มันก็กลายเป็น รู้สึกเหมือนเราหลอกตัวเองมากกว่า
- ความจำแย่ จำอะไรไม่ค่อยได้ ถ้าช่วงที่ดิ่งก็จะเหม่อบ่อยขึ้น จนเคยโดนบอกว่าเหมือนคนไร้วิญญาณเลย
- อันนี้เป็นช่วงที่เครียดมากที่สุดค่ะ คือเราจะเริ่มเห็นภาพหลอน ปกติก็มีบ้าง แต่ถ้าหนักๆก็ไม่สามารถแยกความจริงกับภาพหลอนได้ เคยอยู่ครั้งนึง ที่เราได้ยินเสียงคนด่าเราให้ไปตาย หรือไม่ก็เห็นตัวเองตายหลายแบบ จนเรากลัว แต่ก็บอกอะไรใครไม่ได้ หลังจากนั้น เราก็พยายามทำให้ตัวเองไม่รู้สึกถึงอารมณ์อีก แต่ทำแล้วเหมือนยิ่งกลวงเปล่า มันรู้สึกอึดอัดมาก อยากระบาย แต่เราก็กลัว เลยระบายกับตัวเองแทน
- เราเคยพยายามฆ่าตัวตาย เพราะทนรับผลกระทบที่เกิดขึ้นไม่ไหว แล้วกลัวว่ามันจะเป็นอยู่ตลอดไป แต่เราก็ไม่มีความกล้ามากพอที่จะทำ
- ยังมีมากกว่านี้ค่ะ แต่อยากเล่าคร่าวๆก่อน เพราะเราเองก็ไม่เคยถามกระทู้มาก่อนเลย ถ้าอยากรู้อะไรเพิ่ม ถามได้นะคะ
ถ้าใครมีวิธีรับมือกับปัญหาข้อ 5 ก็สามารถแนะนำได้นะคะ เป็นประโยชน์กับเราและก็คนที่แวะมาอ่านด้วย
ปล. ตอนนี้เรายังอยู่ในช่วงที่โอเคดีอยู่ค่ะ แต่เราอยากได้วิธีที่รับมือเพิ่ม ในเวลาที่มีช่วงที่สิ้นหวังมากๆเกิดขึ้นมาอีก เผื่อจะได้ช่วยตัวเองได้บ้าง
ปล.2 ถ้าเราแท็กผิด หรือผิดพลาดยังไงก็ขอโทษล่วงหน้าค่ะ ขอบคุณทุกคนที่ตอบล่วงหน้าด้วยนะคะ ขอบคุณจริงๆค่ะ
อยากปรึกษาเกี่ยวกับปัญหาด้านสุขภาพจิต
ขอแบ่งเป็นทีละหัวข้อนะคะ
1.ถ้าหากว่า มีความสงสัยว่าตัวเองมีปัญหาทางสุขภาพจิต แล้วเราไปเช็คเบื้องต้นกับเว็บกรมสุขภาพจิต จะมีความน่าเชื่อถือมากน้อยแค่ไหนคะ ในกรณีที่ตอบตามความจริง
2.ตอนที่เราถึงจุดที่ไม่ไหวจริงๆ แต่ไม่สามารถบอกใครได้เลย(เพราะไม่มีใครเชื่อ + มองว่าบ้า) จะมีวิธีบรรเทาอาการที่เป็นอยู่ด้วยตัวเองได้ไหมคะ เพราะถ้าเราไม่มีใครให้พึ่งนอกจากตัวเองได้แล้ว
3.ถ้าหากเราไปได้รักษากับจิตแพทย์ จะมีโอกาสที่อาการจะดีขึ้นแน่นอนไหมคะ หรืออาจจะแย่ลงได้อีก หรือสามารถพัฒนาอาการเป็นโรคอื่นได้ไหม
4.ข้อนี้ไม่เชิงว่าเป็นคำถาม แต่เป็นความเห็นของเรา คือเราเลยตัดสินใจ จะแก้ปัญหาเอง โดยการพยายามที่จะผลักดันตัวเองไปอยู่ในสังคมที่ดีขึ้น อยู่ในสังคมที่ไม่มีใครรู้จักเรา แล้วไปรักษาตัวเองกับจิตแพทย์หรือนักจิตวิทยา เราก็เลยพยายามมาตลอด แต่ก็รู้สึกว่าเหมือนมันไร้ความหวังมากๆ แล้วเป็นวิธีที่นานมากเลย เลยอยากรู้ว่ามีวิธีที่เราสามารถรักษาเองได้โดยที่ยังไม่ต้องพึ่งยาได้ไหมคะ แบบพอบรรเทาอาการได้บ้างก็ยังดี
5.ผลกระทบที่เกิดกับเรา
ตรงนี้เป็นเหมือนการเล่าอาการเบื้องต้น ที่เรามี บางอย่างก็เกิดขึ้นช่วงที่รุนแรงมากๆ
- คือเรารู้สึกว่าอารมณ์ของตัวเองเหวี่ยงไปมาแบบรุนแรงมากๆ แล้วก็หายไปไว แต่อารมณ์ที่อยู่กับเราบ่อยๆ คือความหน่วงในใจ
- อยู่ๆก็ดิ่ง เจ็บหัวใจ ในบางครั้ง แล้วบางทีก็ไม่รู้สาเหตุชัดเจน
- เวลาเครียดจะปวดหัวมากๆ เป็นเวลานานเกือบๆ 2 ชม. หรืออาจะนานกว่านั้น
- เราไม่ได้ดิ่งตลอด แต่มันจะเป็นช่วงๆมากกว่า
- รู้สึกว่า เราไม่สามารถที่จะทำอะไรสำเร็จได้เลย ก็เลยไม่อยากทำอะไร ทั้งที่รู้ว่ายังไงการล้มเลิกการทาง นั้นแย่กว่าการลองทำแต่ไม่สำเร็จ
- บางครั้ง เราเลยเกลียดตัวเอง ที่เราไม่สามารถลุกขึ้นสู้กับปัญหาได้ ทั้งๆที่มันจำเป็นต้องทำเองให้ได้ เลยพยายามผลักดันตัวเองด้วยการนึกถึงเรื่องแย่ๆ ไม่ก็ว่าตัวเอง เพื่อให้ไม่เฉื่อยชาอีก แต่ก็ไม่ได้ผล คือเคยลองคิดในแง่ดี แต่มันก็กลายเป็น รู้สึกเหมือนเราหลอกตัวเองมากกว่า
- ความจำแย่ จำอะไรไม่ค่อยได้ ถ้าช่วงที่ดิ่งก็จะเหม่อบ่อยขึ้น จนเคยโดนบอกว่าเหมือนคนไร้วิญญาณเลย
- อันนี้เป็นช่วงที่เครียดมากที่สุดค่ะ คือเราจะเริ่มเห็นภาพหลอน ปกติก็มีบ้าง แต่ถ้าหนักๆก็ไม่สามารถแยกความจริงกับภาพหลอนได้ เคยอยู่ครั้งนึง ที่เราได้ยินเสียงคนด่าเราให้ไปตาย หรือไม่ก็เห็นตัวเองตายหลายแบบ จนเรากลัว แต่ก็บอกอะไรใครไม่ได้ หลังจากนั้น เราก็พยายามทำให้ตัวเองไม่รู้สึกถึงอารมณ์อีก แต่ทำแล้วเหมือนยิ่งกลวงเปล่า มันรู้สึกอึดอัดมาก อยากระบาย แต่เราก็กลัว เลยระบายกับตัวเองแทน
- เราเคยพยายามฆ่าตัวตาย เพราะทนรับผลกระทบที่เกิดขึ้นไม่ไหว แล้วกลัวว่ามันจะเป็นอยู่ตลอดไป แต่เราก็ไม่มีความกล้ามากพอที่จะทำ
- ยังมีมากกว่านี้ค่ะ แต่อยากเล่าคร่าวๆก่อน เพราะเราเองก็ไม่เคยถามกระทู้มาก่อนเลย ถ้าอยากรู้อะไรเพิ่ม ถามได้นะคะ
ถ้าใครมีวิธีรับมือกับปัญหาข้อ 5 ก็สามารถแนะนำได้นะคะ เป็นประโยชน์กับเราและก็คนที่แวะมาอ่านด้วย
ปล. ตอนนี้เรายังอยู่ในช่วงที่โอเคดีอยู่ค่ะ แต่เราอยากได้วิธีที่รับมือเพิ่ม ในเวลาที่มีช่วงที่สิ้นหวังมากๆเกิดขึ้นมาอีก เผื่อจะได้ช่วยตัวเองได้บ้าง
ปล.2 ถ้าเราแท็กผิด หรือผิดพลาดยังไงก็ขอโทษล่วงหน้าค่ะ ขอบคุณทุกคนที่ตอบล่วงหน้าด้วยนะคะ ขอบคุณจริงๆค่ะ