วันนี้ผมจะมาพูดเรื่องวิศวกรและนายช่างกับชิ้นงานต่างๆแต่แรกเริ่มผมต้องทบทวนทุกคนที่อ่านเรื่องหน้าที่ของสองคนนี้ก่อน
1.นายช่าง คนเหล่านี้จะมีหน้าที่นำวัตถุดิบที่ได้มาแล้วตัดเป็นรูปที่ต้องการไม่ว่าจะตัด กลึง ต๊าปเกลียวหรือทำผิว ยกตัวอย่างเช่นเรามีก้อนเหล็กตัดๆแล้วนายช่างเขาจะเอาเหล็กก้อนนั้นไปขึ้นรูปไม่ว่าจะใช้เครื่องกลึงหรือ CNC ก็ตาม คนเหล่านี้จะทำงานที่ลงแรงซะส่วนใหญ่เขามีหน้าที่เปลี่ยนก้อนอะไรก็ตามให้เป็นสิ่งที่เบื้องบนต้องการแต่ก่อนจะทำได้แบบต้องผ่านมือวิศวกรก่อน
2.วิศวกร คนกลุ่มนี้จะทำหน้าที่เขียนแบบด้วยโปรแกรมต่างๆและใช้การคำนวณค่อนข้างเยอะและคนในโซนนี้ก็ค่อนข้างอันตรายมากยิ่งถ้าจบจากมหาวิทยาลัยที่มีชื่อเสียงเนื่องจากถ้าวิศวกรวัสดุ เครื่องกลและดีไซเนอร์จากมหาลัยเหล่านั้นมารวมกันแล้วอนุมัติชิ้นงานมันจะเป็นนรกของนายช่างเลยทีเดียว "สุดยอดผลงาน ค่าความคลาดเคลื่อนระดับไมครอน พื้นผิวที่ผ่านการขัดเงาเยี่ยงกระจกด้วยวัสดุที่ต้องสั่งจากภายนอกเท่านั้น ทำการเจาะด้วยสกรูสุดพิเศษ ต๊าปสุดพิเศษที่ใช้ได้กับเกลียวสุดพิเศษเท่านั้น ขนาดว่านายช่างต้องนำชิ้นงานไปห่อผ้าและใส่หน้ากากเพื่อส่งชิ้นงานและต้องทำใหม่ทั้งหมดถ้าหากมีแม้แต่ริ้วรอยเดียว ผลงาน 300 ชั่วโมง" ไม้แขวนเสื้อ
และนี่คือ 4 สิ่งที่วิศวกรจบใหม่ควรรู้
1.ค่าคลาดเคลื่อนต้องประยุกต์ได้อย่าใช้ค่าที่คำนวณได้เช่น ถ้าหากพื้นผิวมีค่าคลาดเคลื่อน ± .01 แต่ไม่มีความจำเป็นที่ต้องแม่นยำขนาดนั้นคุณสามารถเพิ่มพื้นที่ให้มันเล็กน้อยได้ ± .075 ให้เขาทำงานง่ายขึ้น แน่นอนว่างานในอุตสาหกรรมบางอย่างเช่น อากาศยาน งานเดินสมุทร เครื่องกลมีความจำเป็นเรื่องความแม่นยำแต่ถ้าหากคุณจะทำที่วางแก้วน้ำก็ควรพิจารณาด้วย
2.ค่ามาตรฐานจำเป็นต้องใช้ ถ้าหากคุณเดินเข้าไปในห้องนายช่างที่มีตารางเกลียวมาตรฐานที่ควรมีในโรงงานแล้วคุณสั่งให้เขาเอาเกลียวใหม่พร้อมมาตรฐานใหม่มาใช้ซึ่งต้องสั่งของและเสียเวลารอและดีไม่ดีมันจะเป็นงานเดียวที่เกลียวตัวนั้นถูกนำมาใช้ด้วย
3.เขียนแบบให้มันเป็นไปได้หน่อย ผมเข้าใจว่าในปี 1 จะมีการสอนเขียนแบบทุกมหาลัยอยู่แล้วแต่การให้สเปคนายช่างให้กลึงเหล็ก .3mm ที่มันบางพอๆกับกระดาษฟอล์ยก็น่าปวดหัวมากเพราะพวกเราจะคิดว่าทางคณิตสาสตร์มันได้แน่นอน แต่หารู้ไม่ว่านายช่างแทบจะเผาโรงงานเพราะมันคือรอบที่ 4 ที่เขาทำชิ้นงานพังแล้ว
4.เอาพวกเขามาอนุมัติงานด้วย ถูกต้องพวกเราอาจจะดูฉลาดที่เป็นวิศวกรแต่นายช่างเขารู้มากกว่าเราในบางเรื่องแน่นอนเช่นการขึ้นรูปวิศวกรบางคนเขียนแบบให้ CNC เหล้กทั้งแท่งเพื่อให้ได้งานชิ้นนิดเดียวซึ่งนายช่างก็จะแย้งทันทีว่าของแบบนี้เราทำแยกก็ได้แล้วทำเกลียวก็เสร็จแล้ว แน่นอนนายช่างที่อายุขึ้นเลขสามจะค่อนข้างหยาบคายและพูดตรงแต่สิ่งที่เขาพูดนั้นก็เป็นความจริงอยู่ดี เช่น "ของแบบนี้มันจะไปทำได้ไงครับ ผมเคยลองแล้ว มือเกือบขาดไปหนนึงผมว่าอย่าดีกว่า" หรือ "ไอ้นี่ใช้งานทั่วๆไปนี่ครับ ทำผิว 63 finish ก็ได้จะไปทำให้เงาเหมือนกระตกทำไมครับ"
สุขสันต์นิรันดร
วิศวกรกับนายช่าง
1.นายช่าง คนเหล่านี้จะมีหน้าที่นำวัตถุดิบที่ได้มาแล้วตัดเป็นรูปที่ต้องการไม่ว่าจะตัด กลึง ต๊าปเกลียวหรือทำผิว ยกตัวอย่างเช่นเรามีก้อนเหล็กตัดๆแล้วนายช่างเขาจะเอาเหล็กก้อนนั้นไปขึ้นรูปไม่ว่าจะใช้เครื่องกลึงหรือ CNC ก็ตาม คนเหล่านี้จะทำงานที่ลงแรงซะส่วนใหญ่เขามีหน้าที่เปลี่ยนก้อนอะไรก็ตามให้เป็นสิ่งที่เบื้องบนต้องการแต่ก่อนจะทำได้แบบต้องผ่านมือวิศวกรก่อน
2.วิศวกร คนกลุ่มนี้จะทำหน้าที่เขียนแบบด้วยโปรแกรมต่างๆและใช้การคำนวณค่อนข้างเยอะและคนในโซนนี้ก็ค่อนข้างอันตรายมากยิ่งถ้าจบจากมหาวิทยาลัยที่มีชื่อเสียงเนื่องจากถ้าวิศวกรวัสดุ เครื่องกลและดีไซเนอร์จากมหาลัยเหล่านั้นมารวมกันแล้วอนุมัติชิ้นงานมันจะเป็นนรกของนายช่างเลยทีเดียว "สุดยอดผลงาน ค่าความคลาดเคลื่อนระดับไมครอน พื้นผิวที่ผ่านการขัดเงาเยี่ยงกระจกด้วยวัสดุที่ต้องสั่งจากภายนอกเท่านั้น ทำการเจาะด้วยสกรูสุดพิเศษ ต๊าปสุดพิเศษที่ใช้ได้กับเกลียวสุดพิเศษเท่านั้น ขนาดว่านายช่างต้องนำชิ้นงานไปห่อผ้าและใส่หน้ากากเพื่อส่งชิ้นงานและต้องทำใหม่ทั้งหมดถ้าหากมีแม้แต่ริ้วรอยเดียว ผลงาน 300 ชั่วโมง" ไม้แขวนเสื้อ
และนี่คือ 4 สิ่งที่วิศวกรจบใหม่ควรรู้
1.ค่าคลาดเคลื่อนต้องประยุกต์ได้อย่าใช้ค่าที่คำนวณได้เช่น ถ้าหากพื้นผิวมีค่าคลาดเคลื่อน ± .01 แต่ไม่มีความจำเป็นที่ต้องแม่นยำขนาดนั้นคุณสามารถเพิ่มพื้นที่ให้มันเล็กน้อยได้ ± .075 ให้เขาทำงานง่ายขึ้น แน่นอนว่างานในอุตสาหกรรมบางอย่างเช่น อากาศยาน งานเดินสมุทร เครื่องกลมีความจำเป็นเรื่องความแม่นยำแต่ถ้าหากคุณจะทำที่วางแก้วน้ำก็ควรพิจารณาด้วย
2.ค่ามาตรฐานจำเป็นต้องใช้ ถ้าหากคุณเดินเข้าไปในห้องนายช่างที่มีตารางเกลียวมาตรฐานที่ควรมีในโรงงานแล้วคุณสั่งให้เขาเอาเกลียวใหม่พร้อมมาตรฐานใหม่มาใช้ซึ่งต้องสั่งของและเสียเวลารอและดีไม่ดีมันจะเป็นงานเดียวที่เกลียวตัวนั้นถูกนำมาใช้ด้วย
3.เขียนแบบให้มันเป็นไปได้หน่อย ผมเข้าใจว่าในปี 1 จะมีการสอนเขียนแบบทุกมหาลัยอยู่แล้วแต่การให้สเปคนายช่างให้กลึงเหล็ก .3mm ที่มันบางพอๆกับกระดาษฟอล์ยก็น่าปวดหัวมากเพราะพวกเราจะคิดว่าทางคณิตสาสตร์มันได้แน่นอน แต่หารู้ไม่ว่านายช่างแทบจะเผาโรงงานเพราะมันคือรอบที่ 4 ที่เขาทำชิ้นงานพังแล้ว
4.เอาพวกเขามาอนุมัติงานด้วย ถูกต้องพวกเราอาจจะดูฉลาดที่เป็นวิศวกรแต่นายช่างเขารู้มากกว่าเราในบางเรื่องแน่นอนเช่นการขึ้นรูปวิศวกรบางคนเขียนแบบให้ CNC เหล้กทั้งแท่งเพื่อให้ได้งานชิ้นนิดเดียวซึ่งนายช่างก็จะแย้งทันทีว่าของแบบนี้เราทำแยกก็ได้แล้วทำเกลียวก็เสร็จแล้ว แน่นอนนายช่างที่อายุขึ้นเลขสามจะค่อนข้างหยาบคายและพูดตรงแต่สิ่งที่เขาพูดนั้นก็เป็นความจริงอยู่ดี เช่น "ของแบบนี้มันจะไปทำได้ไงครับ ผมเคยลองแล้ว มือเกือบขาดไปหนนึงผมว่าอย่าดีกว่า" หรือ "ไอ้นี่ใช้งานทั่วๆไปนี่ครับ ทำผิว 63 finish ก็ได้จะไปทำให้เงาเหมือนกระตกทำไมครับ"