เรื่องมันเกิดขึ้นเมื่อเช้าค่ะ เราได้เอ่ยปากว่า”แม่ไม่ไปรร.ได้ไหม” เราไม่ได้ไม่มีเหตุผลนะคะ
ตัวเราอยู่ม.6 ซึ่งทางรร.อนุญาตให้ลาได้ค่ะ เนื่องจากเป็นช่วงเวลาใกล้สอบทางรร.จึงเข้าใจว่านักเรียนต้องการเวลาอ่านหนังสือ แต่สิ่งที่ได้กลับมาคือ”ถ้าไม่อยากไปก็ลาออก” ด่าเราสักพักโดยไม่ถามถึงเหตุผลใดๆ
เรารู้สึกน้อยใจมากเลยค่ะ เราเข้าใจเขานะคะว่าอยากให้เราเรียน แต่เขาไม่ทำความเข้าใจหรือถามเหตุผลใดๆจากเราเลย “ติดเกมจนไม่อยากไปรร.” เรายอมรับนะคะว่าเราติดเกมแต่เราแยกแยะได้ว่าอะไรเป็นอะไร
เราโดนด่าแบบบั่นทอนจิตใจแทบทุกวัน เรื่องงานบ้านก็มีส่วนเกี่ยวค่ะ บ้านเราเป็นบ้านที่ต้องทำงานบ้านทุกวัน
แต่ตัวเรานั้นไม่ชอบทำค่ะ
        เราจะใช้เวลาทั้งวันในการทำงานบ้านเพราะเราไม่ชอบทำมันค่ะ แต่เราทำมันทุกวัน วันไหนทำช้ามากๆเสียงด่าก็จะเริ่มมาทันที บางทีก็แอบคิดในใจนะคะ เรามันไม่ดีขนาดนั้นเลยหรอ บางคำพูดของเขาทำเราเจ็บใจมากเลยค่ะ บางครั้งไล่เราไปตายก็มี เราจะทำไงดีคะ บางทีเราคิดว่าสุขภาพจิตเราย่ำแย่ลงทุกวัน ในบางครั้งก็มีคิดว่าเราตายไปมันคงดีกว่านี้