สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 27
ผมทำงานเป็นมนุษย์เงินเดือนตั้งแต่เรียนจบ ที่บ้านไม่ได้รวยเริ่มจาก 0 เลย ทำงานจนอายุ 40 ปลายๆ ไต่เต้าจากระดับพนังงานจนเป็นผู้บริหารเงินเดือน 5 แสน ไม่รวมโบนัส เก็บเงินมาตลอดตั้งแต่เริ่มทำงาน มีเกิน 40 ล้านไปเยอะ เพราะได้เงินจากการลงทุน
ทุกวันนี้เลิกทำงานแล้ว กิน passive income ใช้ชีวิตสุขสบายมาก อยากทำอะไรก็ทำได้ตามใจ ตั้งแต่เลิกทำงาน สื่งที่ค้นพบคือ
ชีวิตอิสระมากไม่มีนาฬิกา ไม่มีปฎิทิน อยากตื่นกี่โมงอยากนอนกี่โมง เป็นไปตามจังหวะชีวิตที่ต้องการ
ชีวิตไม่มีปัญหาอะไรให้ปวดหัวเหมือนตอนทำงานที่ปัญหารายวันเข้ามาทุกวัน
ชีวิตไม่ต้องเจอมนุษย์สันดานเสีย นิสัยเลว ทั้งหัวหน้า เพื่อนร่วมงาน และลูกน้อง ไม่ต้องเล่นการเมืองในแต่ละระดับ
ชีวิตไม่ต้องมีใครมาสั่งมาตั้งเป้าหมาย มาประเมินผลงาน แบบว่าทำให้คนอื่นรวย บน คำว่าเราต้องรักบริษัท หรือ คุณต้องมี passion (เพื่อทำให้ผมรวยขึ้น 555)
ชีวิตไม่ต้องเบียดเสียด ยัดเยียดกับคนส่วนใหญ่ทั้ง จราจร ที่จอดรถ ไปเที่ยววันหยุด ผมเลือกทำอะไรในวันที่คนอื่นทำงาน โคตร โล่ง โปร่ง สบาย ไม่ต้องรอคิว ไม่ต้องแย่งกันกิน แย่งกันใช้
ชีวิตเข้าถึงธรรมชาติได้อย่างจริงจัง ผมเลือกไปอยู่กับธรรมชาติแทนที่จะมาแออัดกับเมือง ซึ่งพอไปอยู่แล้วค้นพบเลยว่า อากาศในเมืองมันแย่จริง ๆ
ชีวิตคนเรามันสั้นนะ ใครที่ต้องทำงานจน 60 แล้ว ถึงจะมีเวลาหยุดพัก บางคนอายุเลย 60 -70 ไปไม่เท่าไร ดันมาป่วย พิการ เสียชีวิต บอกได้เลยใช้ชีวิตได้ขาดทุนมาก ๆ ทำจนมีเงินแต่ดันไม่ได้ใช้ ส่วนพวกเจ้าสัวอย่าเอาไปเปรียบเทียบ พวกนั้นเขาอยู่คนละบริบท เขาไม่ได้ทำงาน เขาสั่งอย่างเดียว รอรับเงินที่มนุษย์เงินเดือนอย่างเราหาให้เขางัย ทำไม่ได้เขาแค่หาคนอื่นมาเสียบ ง่ายจะตาย เวลาที่เหลือเขาเอาไปคุย กับคนรวยคนอื่น ไม่ได้มาปวดหัวแบบมนุษย์เงินเเดือน
ใครที่มีเงินแล้วยังทำงาน ยันแก่ตายบางทีผมก็สงสัยนะ ว่าทำให้คนอื่นรวยไปทำไม ชีวิตมันมีอะไรให้ทำอีกตั้งเยอะ
ทุกวันนี้เลิกทำงานแล้ว กิน passive income ใช้ชีวิตสุขสบายมาก อยากทำอะไรก็ทำได้ตามใจ ตั้งแต่เลิกทำงาน สื่งที่ค้นพบคือ
ชีวิตอิสระมากไม่มีนาฬิกา ไม่มีปฎิทิน อยากตื่นกี่โมงอยากนอนกี่โมง เป็นไปตามจังหวะชีวิตที่ต้องการ
ชีวิตไม่มีปัญหาอะไรให้ปวดหัวเหมือนตอนทำงานที่ปัญหารายวันเข้ามาทุกวัน
ชีวิตไม่ต้องเจอมนุษย์สันดานเสีย นิสัยเลว ทั้งหัวหน้า เพื่อนร่วมงาน และลูกน้อง ไม่ต้องเล่นการเมืองในแต่ละระดับ
ชีวิตไม่ต้องมีใครมาสั่งมาตั้งเป้าหมาย มาประเมินผลงาน แบบว่าทำให้คนอื่นรวย บน คำว่าเราต้องรักบริษัท หรือ คุณต้องมี passion (เพื่อทำให้ผมรวยขึ้น 555)
ชีวิตไม่ต้องเบียดเสียด ยัดเยียดกับคนส่วนใหญ่ทั้ง จราจร ที่จอดรถ ไปเที่ยววันหยุด ผมเลือกทำอะไรในวันที่คนอื่นทำงาน โคตร โล่ง โปร่ง สบาย ไม่ต้องรอคิว ไม่ต้องแย่งกันกิน แย่งกันใช้
ชีวิตเข้าถึงธรรมชาติได้อย่างจริงจัง ผมเลือกไปอยู่กับธรรมชาติแทนที่จะมาแออัดกับเมือง ซึ่งพอไปอยู่แล้วค้นพบเลยว่า อากาศในเมืองมันแย่จริง ๆ
ชีวิตคนเรามันสั้นนะ ใครที่ต้องทำงานจน 60 แล้ว ถึงจะมีเวลาหยุดพัก บางคนอายุเลย 60 -70 ไปไม่เท่าไร ดันมาป่วย พิการ เสียชีวิต บอกได้เลยใช้ชีวิตได้ขาดทุนมาก ๆ ทำจนมีเงินแต่ดันไม่ได้ใช้ ส่วนพวกเจ้าสัวอย่าเอาไปเปรียบเทียบ พวกนั้นเขาอยู่คนละบริบท เขาไม่ได้ทำงาน เขาสั่งอย่างเดียว รอรับเงินที่มนุษย์เงินเดือนอย่างเราหาให้เขางัย ทำไม่ได้เขาแค่หาคนอื่นมาเสียบ ง่ายจะตาย เวลาที่เหลือเขาเอาไปคุย กับคนรวยคนอื่น ไม่ได้มาปวดหัวแบบมนุษย์เงินเเดือน
ใครที่มีเงินแล้วยังทำงาน ยันแก่ตายบางทีผมก็สงสัยนะ ว่าทำให้คนอื่นรวยไปทำไม ชีวิตมันมีอะไรให้ทำอีกตั้งเยอะ
แสดงความคิดเห็น
ถ้ามีเงินเก็บ 40 ล้าน จะลาออกจากงานประจำมั้ย?