ความรักในที่นี้ไม่ได้หมายถึงแค่เเฟนนะคะแต่หมายถึงทุกๆอย่างและการที่บอกว่าไม่รักตัวเองเราไม่ได้หมายถึงการทำร้ายตัวเองนะคะ feel ประมาณว่าอยู่ก็ได้ตายก็ได้อ่ะค่ะ บอกก่อนว่าไม่ได้เป็นซึมเศร้าโลกส่วนตัวสูงหรืออะไรทั้งสิ้น เราค่อนข้างเข้าสังคมเก่งด้วยซ้ำไปเป็นคนร่าเริงนะเวลาอยู่กับคนอื่น ปรับตัวได้ตามสภาพเเวดล้อมเลยค่ะเราคิดว่าเราปกติทั่วไปเหมือนคนอื่นทุกอย่าง แต่ตั้งเเต่จำความได้เราไม่เคยมีความรักหรือเป็นห่วงใครเลยอ่ะ แบบกับครอบครัวเราก็เฉยๆนะเพราะตอนพ่อทิ้งไปหรือคนในครอบครัวเสียหรือประสบอุบัติเหตุเราก็ไม่ได้รู้สึกเสียใจหรือตกใจอะไร(แต่ไม่ได้หมายความว่าตกใจไม่เป็นนะคะแบบถ้ามีคนมาแฮ่ไรงี้ก็ตกใจเหมือนกันนะ) เพื่อนบอกว่าเรามีอาการเหมือนสภาวะเมินเฉยต่อสิ่งรอบข้างเพราะเวลาเกิดอะไรขึ้นรอบๆตัวเรา เราไม่ค่อบสนใจนะอย่างตอนสมัยเรียน เคยมีเพื่อนเป็นลมเราก็ยืนมองอยู่เฉยๆไม่ได้เข้าไปช่วยอะไรทั้งที่เราอยู่ใกล้สุดเรามองอยู่เฉยๆแล้วรอให้ครูหรือคนอื่นไปช่วยแทนอ่ะค่ะแล้วมีคนถามว่ามียาดมไหมทั้งๆที่เรามีเราก็ไม่ได้บอกออกไปว่ามี เรายืนมองเฉยๆเลย ไม่ได้รนเพราะทำไรไม่ถูกด้วย บอกไว้ก่อนะว่าไม่ได้เบียว เคยเล่าเรื่องประมาณนี้ให้เพื่อนฟังเพื่อนด่าเบียวเฉยเลย คือเราผิดปกติหรือเปล่าคะแต่เราว่าหลายๆคนน่าจะเป็นเหมือนเรานะหมือนแบบไม่อยากเข้าไปยุ่งเรื่องคนอื่นอ่ะค่ะ