แม่เราเป็นมนุษย์แม่ที่เอาแต่ใจที่สุดและไม่มีเหตุผลที่สุดชอบด่าคนในครอบครัวด่าเราด่าพ่อเราแบบไม่มีเหตุผลแบบอยากได้อะไรอยากให้ทำอะไรต้องได้ดั่งใจทัน แบบเดี๋ยวนี้ แต่ไม่นึกถึงว่าเรากำลังทำอะไรคาไว้อยู่หรือถ้าเราลุกไปแล้วของจะต้องเสียหาย คำที่แม่ใช้ด่าเป็นคำที่รุนแรงหยาบและเป็นอะไรที่ไม่รักษาน้ำใจคนในครวบครัวเลย เช่นอี.... บรรไร อะไรอีกมากมาย แต่พูดกับคนอื่นพูดสุภาพอ่อนโยนคุยเล่นคุยหัวได้ พอใช้เหตุผลคุยกันแม่กับมาเคืองมาเป็นน้ำตาไหลทั้งๆที่เราก็ไม่ได้พูดอะไรรุนแรงใช้เหตุผลคุยด้วยซ้ำกลับกลายมาเป็นเราที่ผิดตลอด ในขณะที่เเม่พูดไม่ดีหรือด่าเราแบบไม่มีเหตุผลเราเองก็เสียใจร้องไห้เหมือนกันแต่ก็ไม่เคยสนใจไม่มีใครมาดู เราก็ไม่ได้ว่าอะไรหรอก แต่เราแค่น้อยใจ ยกตัวอย่างเช่นเราเป็นโควิดอยู่บ้านอ่ะพอหายก็มาทำงานเหมือนเดิมผ่านมาได้สักพัก เราเริ่มหายใจไม่สะดวกหายใจไม่ออก เราบอกแม่บอกพ่อนะว่าหายใจไม่ออกพาไปหาหมอหน่อย(เราขับรถไม่เป็น) สุดท้ายเราเองก็ไม่ได้ไปหาหมอสักที ผ่านมาหลายเดือนเราก็ปกตินะเริ่มชินแต่เหนื่อยมากๆทั้งด้านเรื่องครอบครัวเรื่องงานและสุขภาพ
จะทำอย่างไรกับแม่ที่เอาแต่ใจและชอบด่าเราอย่างไม่มีเหตุผล?