เกริ่นก่อนว่านิสัยส่วนตัวเราจะเป็นคนที่ชอบอยู่คนเดียวในเซฟโซนของเรา มีโลกส่วนตัวสูงนั่นแหละ และไม่ค่อยเปิดบทสนทนากับใครก่อน    แต่เราจะสนิทง่ายกับคนที่อายุเท่ากันหรือใกล้เคียงกันซะมากกว่า
(ปัจจุบันเราอายุ25)

เรื่องมีอยู่ว่า เราเข้าทำงานที่ใหม่ได้ประมาณ2เดือน  ละด้วยช่วงวัยของคนในแผนกเรา คือมีแต่รุ่นคุณแม่ อายุ30อัพ กันหมดแล้ว ทุกคนล้วนมีลูกมีสามีแล้ว มีแต่เราเนี่ยที่อายุน้อยสุด ซึ่งเราเข้าไม่ถึงคนกลุ่มนี้แน่ๆ😂  

แล้วคนกลุ่มนี้นี่แหละคุยกันเก่งมาก (อาจจะเพราะทำงานร่วมกันมานานและวัยเดียวกัน) คุยกันทุกเรื่องที่ไม่ใช่เรื่องงานต่างคนต่างเล่าเรื่องส่วนตัวของตัวเอง เรื่องลูกบ้างเรื่องครอบครัวบ้าง   จนบางทีเรารู้สึกตัวเล็กไปเลยอะเหมือนอยู่ในดงอะไรสักอย่างซึ่งเราก็อึดอัด 🫠  แล้วโต๊ะข้างๆที่นั่งข้างเราก็คือหัวหน้างานเราเอง ที่เป็นคุณแม่ลูกหนึ่งแล้ว เราก็ไม่รู้จะคุยอะไรที่นอกจากงานอะ5555

เพราะส่วนตัวเราก็ไม่ชอบพูดเรื่องส่วนตัวให้ใครได้ฟังนอกจากแฟนหรือเพื่อนสนิท     หรือถ้าในที่ทำงาน เราก็จะพูดคุยแค่ในเรื่องงานกับคนที่เราประสานงานด้วย ถ้าได้ร่วมงานหรือทำงานด้วยกันเดินผ่านก็จะมียิ้มแย้มคุยเล่นกันได้บ้างพอกรุบกริบ  

ละจะมีแผนกนึงที่อยู่ข้างๆแผนกเรา  เป็นหัวหน้าแผนก เราจะนั่งหันหน้าไปทางโต๊ะเขาแล้วจะชอบเผลอสบตาบ่อยๆ  ประมาณว่าทำอะไรลักไปไหนเห็นหมด    แล้วเขาชอบมองว่าเราอะไม่ค่อยพูดเลย ไม่ได้นินเสียงเราพูดเลย (เพียงแค่เราอยู่กับสังคมที่ช่างคุยมากรึป่าว) บางทีเขาก็มาถามคนที่แผนกเรา   ว่าเราพูดได้มั้ย 😑 ทั้งที่เราก็นั่งอยู่ ณ ตรงนั้น นะ

บางทีก็อึดอัดนะ จนรู้สึกแบบไม่อยากมาทำงานแล้ว อยากเฟดตัวเองออกไปเลย  ละเราไม่เข้าใจว่าทำไมต้องมาโฟกัสที่เราด้วย    ทั้งๆ ที่เราก็เห็นแผนกอื่นๆคนอื่นๆ เค้าก็ไม่ได้พูดคุยกันเท่าไหร่อะ

ขอบคุณที่อ่านจนจบนะ
เราอยากถามทุกคนว่าถ้าสมมติทุกคนเป็นเรา
จะรับมือกับเรื่องที่ต้องเจออาทิตย์ละ5วันแบบนี้ยังไงกันบ้างคะ