สวัสดีค่ะพี่ๆชาวพันทิป นี่เป็นกระทู้แรกของหนู เข้าเรื่องเลยค่ะ คือ พ่อของหนูตกงาน แต่ตอนนี้หางานใหม่และได้เข้าทำแล้ว แต่งานไม่ค่อยมั่นคงเท่าไหร่ เงินเดือนก็ลดลงครึ่งนึงเลย ไม่รู้ว่าเขาจะจ้างสักกี่ปีหรือกี่เดือน แม่ของหนูมีหนี้ 7xx,xxx ฮือออ ที่เป็นหนี้เยอะเพราะแม่เห็นว่าพ่อมีงานที่มั่นคงและเงินเดือนเยอะ แม่จึงตัดสินใจผ่อนในสิ่งที่ตัวเองยังไม่มี เช่น รถ ต่อเติมบ้าน ตอนนี้ไม่ได้ใช้เงินฟุ่มเฟือยนะคะ ช่วยกันประหยัดขั้นสุด หนูไปโรงเรียนใช้เงินวันละ30บาทรวมค่าข้าว+น้ำ เผื่อจะช่วยแม่ได้บ้าง หนูก็ช่วยพ่อแม่ได้แค่นี้ เดือนนี้ก็ต้องสมัครสอบNetsatอีก600 ยังไม่กล้าสมัครเลยค่ะ กลัวไม่มีเงินซื้อกับข้าว เราเป็นเด็กที่เรียนปานกลาง แต่ขยันมากกก เกรดเทอมที่แล้วนี่ได้3.95 แอบอิจฉาคนที่พ่อแม่สนับสนุนซัพพอร์ตทุกอย่างแต่เขาไม่ตั้งใจ ลองหันกลับไปมองเพื่อนคนอื่นทำไมเขาใช้ชีวิตแบบสนุกสนานมีความสุขกันสมวัยจัง ตัดภาพมาที่เราแค่เงินจะสมัครสอบยังไม่มี หนูตั้งใจใฝ่ฝันอยากเรียนเภสัช แต่พอพ่อตกงานก็พลิกจากหน้ามือเป็นหลังมือ ฝันหนูพังทลาย หนูเหนื่อยกับการใช้ชีวิต แม่ก็อยู่ในภาวะซึมเศร้า กลัวไม่มีเงินใช้หนี้ อะไรนิดหน่อยก็บ่นทั้งๆที่หนูยังไม่ได้ทำอะไรผิด หนูก็เข้าใจแม่นะคะว่าแม่ต้องการที่ระบายในสิ่งที่รู้สึกออกมา แม่จะรู้มั้ยนะว่าเด็กคนนี้ก็รับไม่ไหวเหมือนกัน จนบางทีต้องแอบแม่นอนร้องไห้ก่อนนอนทุกคืน
มีใครเคยเป็นแบบหนูไหมคะ เราจะผ่านช่วงเวลาแย่ๆนี้ไปยังไง แล้วหนูต้องรู้สึกยังไงหรอคะ หนูก็ไม่อยากเก็บมาคิดมากเพราะอยากเต็มที่กับการเรียน แต่ก็อดไม่ได้ เห็นหน้าแม่ทีไรแม่ก็พูดแต่เรื่องนี้ แบบว่า ถ้าไม่ซื้อรถ ไม่ต่อเติมบ้าน ไม่เอาเงินไปให้ญาติยืมก็คงไม่ต้องมาตกอยู่ในสภาพนี้ เฮ้ออออ อายุแค่นี้แต่มันหนักจริงๆหนูแทบจะไม่ไหว จนบางครั้งหนูไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่อ หนูเหนื่อย พอมาเจอเรื่องนี้อกหักกลายเป็นเรื่องจิ๊บๆไปเลย
ตื่นไปเรียนในสภาพจิตใจแย่ๆ ที่ไม่พร้อมรับความรู้ วันๆก็คิดแต่แม่เราจะมีเงินใช้หนี้เขาไหมนะเดือนนี้ หนูไม่รู้จะหันหน้าเข้าหาใครเพราะเป็นลูกสาวคนเดียวส่วนเพื่อนก็ไม่กล้าเล่าเรื่องนี้ให้ฟัง เพราะกลัวเพื่อนล้อ มีแต่พี่ๆในพันทิปนี่แหละค่ะถึงจะเป็นคนแปลกหน้าแต่เป็นเซฟโซนที่ดีที่สุดของหนู พิมพ์มาซะยาวเลย ขอบคุณที่อ่านจนจบนะคะ ช่วยปลอบใจดวงนี้ทีค่าหนูเหนื่อยเหลือเกิน😖
>>>>>ปล.พ่อหนูทำงานมา18ปี เงินเดือนให้แม่หมดครบทุกสตางค์ทุกเดือน ไม่มีเงินเก็บแถมเป็นหนี้ ก็นั่นแหละค่ะแม่หนูใช้เงินไม่เป็น พ่อหนูเตือนแม่ทุกครั้งอย่าใช้จ่ายที่ไม่เป็นจำเป็น เงินทองหายากในเศรษฐกิจแบบนี้ แต่อย่าว่าแม่หนูเลยนะคะ แค่นี้ก็แย่พอแล้ว เรื่องเกิดขึ้นแล้วก็คงต้องก้มหน้าหาเงินใช้หนี้ต่อไป
*ตอนนี้เราก็รู้แล้วค่ะการที่ใช้จ่ายซื้อของในตอนที่ยังไม่พร้อมมันเป็นยังไง แต่มาคิดได้ตอนนี้ก็ไม่รู้จะสายไปหรือเปล่า.....
แค่อยากจะถามว่าาา หนูจะจัดการกับความรู้สึกนี้ยังไงดี และจะผ่านมันไปยังไง☹️
ช่วยปลอบใจดวงนี้อายุ16ทำไมมันเหนื่อยท้ออย่างงี้
มีใครเคยเป็นแบบหนูไหมคะ เราจะผ่านช่วงเวลาแย่ๆนี้ไปยังไง แล้วหนูต้องรู้สึกยังไงหรอคะ หนูก็ไม่อยากเก็บมาคิดมากเพราะอยากเต็มที่กับการเรียน แต่ก็อดไม่ได้ เห็นหน้าแม่ทีไรแม่ก็พูดแต่เรื่องนี้ แบบว่า ถ้าไม่ซื้อรถ ไม่ต่อเติมบ้าน ไม่เอาเงินไปให้ญาติยืมก็คงไม่ต้องมาตกอยู่ในสภาพนี้ เฮ้ออออ อายุแค่นี้แต่มันหนักจริงๆหนูแทบจะไม่ไหว จนบางครั้งหนูไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่อ หนูเหนื่อย พอมาเจอเรื่องนี้อกหักกลายเป็นเรื่องจิ๊บๆไปเลย
ตื่นไปเรียนในสภาพจิตใจแย่ๆ ที่ไม่พร้อมรับความรู้ วันๆก็คิดแต่แม่เราจะมีเงินใช้หนี้เขาไหมนะเดือนนี้ หนูไม่รู้จะหันหน้าเข้าหาใครเพราะเป็นลูกสาวคนเดียวส่วนเพื่อนก็ไม่กล้าเล่าเรื่องนี้ให้ฟัง เพราะกลัวเพื่อนล้อ มีแต่พี่ๆในพันทิปนี่แหละค่ะถึงจะเป็นคนแปลกหน้าแต่เป็นเซฟโซนที่ดีที่สุดของหนู พิมพ์มาซะยาวเลย ขอบคุณที่อ่านจนจบนะคะ ช่วยปลอบใจดวงนี้ทีค่าหนูเหนื่อยเหลือเกิน😖
>>>>>ปล.พ่อหนูทำงานมา18ปี เงินเดือนให้แม่หมดครบทุกสตางค์ทุกเดือน ไม่มีเงินเก็บแถมเป็นหนี้ ก็นั่นแหละค่ะแม่หนูใช้เงินไม่เป็น พ่อหนูเตือนแม่ทุกครั้งอย่าใช้จ่ายที่ไม่เป็นจำเป็น เงินทองหายากในเศรษฐกิจแบบนี้ แต่อย่าว่าแม่หนูเลยนะคะ แค่นี้ก็แย่พอแล้ว เรื่องเกิดขึ้นแล้วก็คงต้องก้มหน้าหาเงินใช้หนี้ต่อไป
*ตอนนี้เราก็รู้แล้วค่ะการที่ใช้จ่ายซื้อของในตอนที่ยังไม่พร้อมมันเป็นยังไง แต่มาคิดได้ตอนนี้ก็ไม่รู้จะสายไปหรือเปล่า.....
แค่อยากจะถามว่าาา หนูจะจัดการกับความรู้สึกนี้ยังไงดี และจะผ่านมันไปยังไง☹️