เรามีแฟนคนแรก คบกัน 10ปี 
ดีแค่ปีแรก ปีที่2-ปีที่10 ใช้ความอดทนล้วนๆ 
จนเลิกกัน. เสียใจมาก แต่ทนต่อไม่ไหวแล้ว
เพราะที่ผ่านมาทนมาเยอะแล้วจริงๆ
ทนจนหมดใจ 
หลังจากนั้น เยียวยาตัวเองอยุ่ประมานเกือบปี
จนได้มาเรียนรุ้อีกคน ใช้เวลาไม่นาน
ตัดสินใจแต่งงาน เพราะคิดว่าเขาดีที่สุดแล้ว
สุดท้าย.ไม้เปนอย่างที่คิด.
รุ้สึกเสียใจ มากกว่าคนแรก
มันเจ้บทุกความรุ้สึกเลย เหมือน .มันย้ำที่เดิม
ทั้งที่แต่งมาแค่ปีเดียว แต่เสียใจมากกว่าคนที่คบมา10ปี มันเหมือนพังอีกแล้ว พังซ้ำๆ
ครั้งแรกยังพอจะคิดว่าเราโชคร้าย เลือกคนผิด ไม่คิดว่าครั้งที่2 เราก้ยังเปนแบบเดิม

 ตอนนี้อายุ31แล้ว . . 
คิดว่าเยียวยาตัวเองไม่ไหวแล้ว
 คงไปต่อกับเรื่องความรักไม่ไหวแล้ว
มันผิดหวังมากจริงๆ เราเปนคนรักคนยาก
 แต่เวลารัก รักเดียว ไม่เปลี่ยน
เวลารักใครก้คาดหวังให้เขาเปนคนสุดท้าย .
เวลาเจ็บมันดึงตัวเองไม่ค่อยไหว.. 

เรื่องครอบครัวเราเหมือนตัวคนเดียวพ่อแม่ไม่สนใจ โตมาแบบโดดเดี่ยว เวลาทุขใจพึ่งใครไม่ค่อยได้ อยุ่คนเดียวมาตลอด