ราอายุ17จะ18แล้วค่ะ เราเกิดในครอบครัวคนจีนค่ะ มีธุรกิจครอบครัวมีเงินใช้ไม่ขัดสนค่ะ งานบ้านทั้งหมดเรากับพี่ชายเป็นคนทำค่ะ เรากวาดบ้าน ถูพื้น ล้างจาน ล้างห้องน้ำ การเรียนเราก็ไม่เคยดรอปค่ะ เราสอบเข้าโรงเรียนชื่อดังในกรุงเทพได้และได้เกรด3.90+ ธุรกิจที่บ้านพ่อแม่ก็ให้ช่วยค่ะ ส่งนใหญ่จะช่วยงานส่วนของแม่ที่เป็นบัญชีและเราจะได้เงินเดือนเดือนละประมาณ5000 ค่ะ เพราะงั้นค่าใช้จ่ายส่วนตัวแม่จะไม่ยุ่งเลยค่ะเราออกเอง จิงๆก็ไม่พอใช้ค่ะ;-; คือจะบอกว่าเราเหนื่อยมากค่ะที่ต้องทำทุกอย่างให้ได้ดี แล้วยิ่งช่วงเข้ามหาลัยด้วย บ้านไกลโรงเรียนมากค่ะ ไป-กลับโรงเรียนประมาณ3ชม.+ได้ค่ะ เพราะงั้นเรากลับบ้านดึกทุกวันแล้วต้องทำทุกอย่างที่เราเกริ่นมา ปัญหาคือทั้งๆที่เราทำทุกอย่างให้พ่อแม่ขนาดนี้แต่เราก็ยังโดนด่าโดนว่าว่าเป็นลูกที่ไม่ดีตลอดค่ะ เวลาเราพูดอะไรเรารู้สึกเหมือนระแวงกลัวโดนด่าตลอดเวลาเลยค่ะ เขาแทบไม่ให้เราไปเที่ยวกับเพื่อน เราไม่ติดเหล้าเมายาเลยสักนิด เราเหมือนโดนกักขังในบ้านเลยค่ะ หรือถ้าได้ออกคือแทบกราบเท้า มันยากมากค่ะ บางทีเราก็อยากได้ใช้ชีวิตวัยรุ่นให้สุดโต่งบ้าง อยากได้ออกไปใช้ชีวิตปกติเหมือนคนอื่นแต่งถูกกักขังให้ทำงานงกๆอยู่ที่บ้าน ทั้งๆที่เวลาได้ออกไปข้างนอกเราใช้เงินตัวเองทุกครั้งไม่เคยได้เงินแม่เลยค่ะ ได้ออกไปกับเพื่อนประมาณเดือนละครั้งแต่พ่อแม่ก็ด่าว่าเราวันๆคิดแต่จะออกไปเที่ยวเล่นไม่คิดช่วยทำมาหากิน พอถามแม่ว่าทำไมไม่ปล่อยสักทีโตขนาดนี้แล้ว แม่ก็บอกเป็นผู้หญิงอันตราย แต่เราว่ามันไม่ใช่ เพราะไปโรงเรียนเราก็นั่งรถไฟฟ้าไปเรียนเอง กับการออกไปเที่ยวกับเพื่อนมันต่างอะไรกัน เพื่อนเราเราพยายามเล่าทุกอย่างให้แม่เพื่อให้เขาวางใจว่าเพื่อนที่เราคบทุกคนเป็นคนดีแน่ๆ แต่เขาก็ยังอ้างต่อว่าเรายังเด็ก ส่วนพ่อวันๆก็ด่าว่าเราไม่ทำอะไรเลย เขาไปโรงงานทุกวันไม่ได้เห็นตอนเราทำงานเขาจะรู้อะไร เราเหนื่อยที่ต้องมาอธิบายก็ได้แต่เงียบ แม่ก็ไม่เคยช่วยพูดเลย วันๆบทสนทนาในโต๊ะกินข้าวก็พูดแต่เรื่องงาน พ่อแทบไม่รู้เรื่องราวเกี่ยวกับเราทั้งๆที่อยู่ด้วยกันทุกวันเพราะคุยกันแต่เรื่องงาน ทุกวันแม่จะพูดแต่เรื่องการสืบต่อธุรกิจที่บ้านและปัญหาต่างๆในการบริหาร มันทำให้เราเครียดมากค่ะ เรื่องเรียน มหาลัย งาน เพื่อน เราเหมือนโดนคุมทุกอย่างโดยที่เราไม่มีอิสระในการตัดสินใจอะไรเลย เขาไม่เคยถามว่าเราอยากเป็นอะไร เขาห่วงแต่ตัวเอง เราเหมือนโดนกดดันจากทุกอย่างทุกด้าน เราแค่อยากได้ใช้ชีวิตวัยรุ่นเหมือนคนอื่นเขาบ้าง อยากมีอิสระได้ทำในสิ่งที่อยากทำ อยากไปไหนก็ได้ไป แค่ไปกินข้าวกับเพื่อนหลังเลิกเรียนยังยากเลยค่ะ ได้เห็นเพื่อนคนอื่นได้ทำอะไรได้ออกไปเจอได้ออกไปใช้ชีวิตสุดเหวี่ยงเราก็รู้สึกน้อยใจในชีวิตตัวเอง เราควรทำยังไงดีคะ😭