เรื่องราวของสุนัขที่จากบ้านไปแบบไม่ทราบชะตากรรม เป็นช่วงที่ผมไปรักษาตัวอยู่ที่รพ.และมันกินเวลานานเป็นเดือนๆ หลังออกจากรพ.มา แม่เล่าว่าสภาพสุดท้ายที่เห็นมันคือมันบาดเจ็บหนักมาก มีแผลที่ศีรษะ ไม่น่าจะดิ้นรนไปตายที่ไหนได้ไกลมาก แต่เจ้ากลับไม่เลือกที่จะอยู่บ้าน แม่ผมกลับรถจากที่ทำงานมาอีกที พ่อเจ้าก็จากไปอย่างไร้ร่องรอยเสียแล้ว ทิ้งชามข้าวที่ยังมีอาหารเหลือเต็มอยู่ให้ไว้ดูต่างหน้า

ทุกคืนทุกวันของผมยังมีเรื่องราวเหล่านี้คอยหลอกหลอนผม
ผมยังฝันว่าเขากลับมาที่บ้าน
ฝันแบบเดิม นับครั้งไม่ถ้วน

อย่างน้อยผมก็อยากจะรู้ชะตากรรมสุดท้ายของจัมโบ้ หมาที่เลี้ยงและผูกพันกันมาหลายปี ผมหวังว่าเขาอาจจะไม่ได้ทรมานมากก่อนตาย หรือยังมีชีวิตอยู่ที่ไหนสักแห่งรอวันได้พบเจอกับผมจริงๆ แต่ผมต้องการความจริง ความจริงที่ว่าเขาไปแล้ว เขาจะไม่กลับมาอีกแล้ว ผมจะได้ไม่ต้องฝันแบบเดิมๆอีก ผมไม่อยากให้ความคิดถึงและความอาลัยมันกัดกินซอกซอนและย้อมสีหัวใจผมไปมากกว่านี้

แต่ตอนนี้...คิดถึงเหลือเกิน