ผมเคยมีแฟนคนนึงครับ พึ่งเลิกกันได้เดือนนิดๆแต่ก็ยังมีติดต่อหากันหน่อยๆ
เธอเป็นคนที่น่ารักมาก นิสัยดีสุดๆสำหรับผม ตั้งแต่เรารู้จักกันจนถึงคบก็ปีครึ่งไปแล้วครับ เราอยู่จักกันผ่านทางโลกออนไลน์ ตั้งแต่วันแรกที่ได้รู้จักผมรู้สึกถูกชะตากับเธอมากครับ คุยกันหลายเดือนจนได้มาคบกับเธอ เธอมีอะไรหลายอย่างที่ตรงกับผมเราเข้ากันได้ดีเลยครับในความคิดของผม เธอคอยอยู่กับผมในช่วงเวลาที่ผมแย่คอยให้กำลังใจในเรื่องต่างๆ รวมๆแล้วเธอดีมากครับผมรักเธอมากแต่ติดที่ระยะทางเรามันไกลกัน ผมไม่ค่อยสะดวกที่จะเดินทางไปไหนไกลๆซึ่งเพราะผมต้องไปเองแต่เอาจริงๆก็ไม่ใช่ปัญหาหรอกครับ ถือว่าฝึกไปในตัว555 แต่ตอนนี้เราเลิกกันแล้วยังไม่ทันได้เจอกันเลย มันคงเป็นเพราะระยะเวลาปัจจัยของเธอคงเปลี่ยน ผมเข้าใจได้ครับผู้หญิงทุกคนต้องการความชัดเจนอยู่แล้ว การที่เธอมาคบกับผมที่ไกลกันเหมือนว่าเราแค่มีกันไปวันๆเฉยๆ เเต่เธอจะรู้บ้างรึป่าวว่าผมวาดเรื่องอนาคตของเราไว้อีกเยอะถึงมันจะเป็นความคิดของเด็กอายุ16แต่มันก็คือความคิดที่ผมอยากจะทำมันให้ได้จริงๆ แต่มันติดที่หลายๆอย่างรวมถึงฐานะการใช้ชีวิตเธอกับผมต่างกันมากจริงๆ เรื่องนี้ผมเคยคิดตั้งแต่ช่วงแรกๆแล้วครับแต่คงคิดว่าไม่เป็นอะไรถ้าอีกฝ่ายรับได้ ผมอยากแนะนำตัวให้ทางบ้านเธอรู้จักแต่พอได้รับรู้พื้นฐานของบ้านเธอถึงตอนนี้ผมก็อดคิดไม่ได้จริงๆว่าจะรับผมได้รึป่าว มันน่าเศร้าจริงๆนะครับ ความรักที่อยากไปต่อแต่ไปไม่ได้
ผมได้แต่คิดแค่ว่าเราคงเป็นคู่กันแต่เราแค่มาเจอกันในเวลาที่มันไม่ควรเจอ เราควรมาเจอกันในเวลาที่พร้อมทั้งคู่ที่จะใช้ชีวิตด้วยกันในเวลาที่โตกว่านี้