เรารู้จักกันกับเเฟนเก่าคนนี้ไม่กี่วันเขาก็ขอเราเป็นเเฟนเราก็ชอบเขามาอยู่เเล้วเลยตกลงตอนคบกันช่วงเเรกๆมีความสุขมากๆไม่เคยมีใครทำให้เรามีความสุขขนาดนี้เลยจนหลังๆเราก็หึงหวงเขากับเพื่อนเขาด้วยเหตุผลต่างๆเเต่เราก็เครียร์กับเพื่อนคนนั้นไปเเล้วเราก็โอเคไม่อะไรเเล้วเเต่ความรู้สึกหึงหวงมันก็หนักจิงๆเขาทำอะไรลงสตรกับใครเราก็หึงมากๆจนร้องทุกวันเริ่มเหนื่อยกับเรื่องนี้เเต่เรารักเขามากๆเลยไม่ได้สนใจความรู้สึกตัวเองตรงจุดนี้ จนวันนึงเราก็ขอห่างไปเเต่เพื่อนเขาคนที่เราเคยหึงก็มาด่าเราหนักมากทั้งที่เราเเค่ขอห่างเพราะเรามีเหตุผลส่วนตัวเเต่ความรู้สึกเรายังรักเหมือนเดิมเราเเค่ขอห่างไปทำเรื่องส่วนตัวก็เเค่นั้นเเต่เพื่อนเขามาทำให้มันกลายเป็นเรื่องใหญ่จนสุดท้ายเราก็บอกเลิกไปเพื่อนเขาเกลียดเรามากๆทั้งที่ถ้าเพื่อนเขาไม่มายุ่งเราก็อาจจะไม่ได้เลิกกันด้วยซ้ำพอเราบอกเลิกไปเพราะเขาพูดเหมือนกระตุ้นให้เราบอก คสพจบที่2เดือนเราเสียใจมากๆเราเลยไปบวชสักพักนึงจนรู้สึกมูฟได้เเล้วจริงๆ(ที่เราบวชเขาไม่ให้เล่นทรสเลย)พอวันที่บวชเสร็จเราก็มาเปิดทรสเราเห็นว่าเขาทักมากับการที่เราตั้งใจมาบวชเพื่อลืมเขาเราก็ใจอ่อนตอบไปคุยกันนิดหน่อยเเต่มันเหมือนทำให้เราเริ่มคิดถึงอีกครั้งมันต่างจากตอนเเรกที่เรามั่นใจว่าลืมได้เเล้วพอเขาทักมาเหมือนเขามาเติมฟืนให้มันคาราคาซังเขาบอกว่าเขาคิดถึงเราเเล้วเคลียร์กันเสร็จก็เลิกคุยกันไปเลยเลิกคุยกันไป2เดือนเราลืมเขาได้เเล้วในเวลานั้นเเต่ความคิดเราคือเราชอบเขาเเบบนี้เราจะหาเเบบนี้ได้จากที่ไหนเขาไม่ผิดอะไรเลยเราก็รู้สึกผิดนะที่บอกเลิกไปเเต่เราก็ตัดสินใจเเล้วทั้งที่เลิกกันทั้งที่ยังรักเพราะเพื่อนเขามาบีบให้เราออกมาพอเลิกคุยกัน2เดือนเขาก็ทักเรามาอีกเราก็ไปใจอ่อนตอบอีกสรุปว่าก็คุยกันมากขึ้นเราเลยขอเขาคืนดีเราก็คืนดีกันเราโอเคมากกับการที่กลับมาเเต่เพื่อนของเขาเกลียดเรามากๆเลยต้องปิดเป็นความลับสักพักพอคุยกันว่าจะเปิดเผยเเล้วเพื่อนเขาก็ไม่โอเคกันมากๆเราก็ไม่อะไรไม่อยากสนใจมากเเต่เราก็เป็นคนๆนึงที่ไม่ยอมคนเหมือนกันเเต่นิสัยเเฟนเราตอนนั้นคือคนที่เเคร์เพื่อนมากกว่าตัวเองเขาชอบปล่อยให้เพื่อนเขาด่าเราเขาไม่เคยปกป้องเราเลยเขาเเคปเเชทที่เพื่อนเขาด่าเรามาพอเราด่าตอบโต้เเฟนเราเขาก็ไม่พอใจซึ่งเราไม่เข้าใจจุดนี้ว่าถ้าไม่ให้เราเเสดงความคิดเห็นเลยจะส่งมาให้เราทำไมจะให้เราอ่านเเล้วเก็บความรู้สึกอย่างงั้นหรอเราไม่ทนเหมือนตอนเเรกที่คบกันเราก็ด่าไปเลยจนคบกันเกือบเดือนเขาก็เเคปมาให้ที่เพื่อนเขาไม่ชอบเราด่าเราทั้งๆที่ไม่เคยคุยกับเราเพื่อนเขาด่าเราหลายคนมากๆเราก็ด่ากลับเลยซึ่งเขาเเคปมาให้เราอ่านเองทั้งที่เราไม่ได้ขออยู่ๆก็เเคปมา(ตอนคบกันโทรคุยกันทุกคืนคุยกันทุกเรื่องสบายใจที่มีกันมากๆหรือต้องพูดว่าเราสบายใจฝ่ายเดียว)เเล้วก็เหมือนเคยพอเราอารมณ์ขึ้นด่ากลับเขาก็ไม่พอใจจนเขาบอกเลิกเราเราถามเขาว่าคิดดีเเล้วหรอเขาก็บอกว่าคิดดีเเล้วเขาไม่รักเราเเล้วเเต่ เเต่ละคำที่พูดมามันเกินรับไหวจิงๆเราไม่เคยเห็นเขาด้านนี้เลยเขาไล่ให้เราไปไหนก็ไปเขาให้เหตุผลว่ามันไม่เหมือนเดิมจิงๆเราก็ไม่รู้ว่าคำว่าไม่เหมือนเดิมของเขาคือยังไงเพราะตอนกลับมาคบกันเราว่ามันก็ดีไปอีกเเบบเขาพูดคำเเรงๆกับเราเขาไม่สนใจความรู้สึกเราเลยเขาไล่ให้เราไปเขาเหมือนใครก็ไม่รู้ที่เราไม่รู้จักคำที่เขาพิมมามันเกินที่เรารับไหวมากเพราะเขาไม่ใช่เเนวนี้เลยเขาเป็นคนที่บอกคิดถึงเราบ่อยๆพอเห็นด้านเเบบนี้เรารับไม่ได้จริงๆเราเสียใจมากเราทุ่มเทให้ทุกอย่างเราถามเขาว่าที่คุยกันทุกคืนนี่มันคืออะไรเพราะตอนเราคุยกันเราเหมือนคนที่สนิทกันรู้ใจกันเขาตอบว่าเขารู้สึกกับเราเหมือนเพื่อนคุยกันเราก็สงสัยนะว่าเขาอยากได้เเบบไหนเราคุยกันเหมือนเพื่อนจริงๆเพราะเราอยากให้สบายใจเวลาพูด พูดกูกันเเต่คุยกันเเล้วสบายใจเราเจ็บมากๆเราร้องไห้หนักกว่าครั้งก่อนอีกความรู้สึกทรมานมากๆอยู่ไปก็ทรมานร้องไห้เจ็บปวดจนไม่รู้ว่าจะบรรเทายังไงให้ไหวได้รู้คำว่าอกหักจริงๆก็วันนี้มันเหมือนมันอึดอัดในใจเจ็บมากๆจนเหมือนจะหักจิงๆ
ที่เขาทำกับเราคืออะไรอยากกลับมาเเก้เเค้นเรารึป่าวการที่เราคุยกันสนิทใจกันเเบบนี้มันทำให้เราเชื่อสนิทใจว่าเขารักเราเเล้ววันที่เขาไปเราเยียวยาตัวเองนานเเค่ไหนทรมานเเค่ไหนเราก็รู้ตัวดีเเต่กลับไอการที่เขาทักมาเเค่ครั้งเดียวมันทำให้เราใจอ่อนจิงๆจะพยายามลืมมาสักกี่เดือนเขาทักมาเราก็ตอบตลอดใจอ่อนตลอดเราเหมือนเป็นคนที่เขาหันมาเมื่อไหร่ก็เจอทำไมเขาถึงทำกับเราเเบบนี้เขาในตอนนั้นเป็นใครก็ไม่รู้ที่เราไม่รู้จักจริงๆเราทรมานจนอยากหลับไม่ตื่นเลยเเต่ทำได้เเค่คิดเพราะรู้ว่าการที่ตัดสินใจกับเรื่องเเบบนี้มันไม่ใช่ทางออกพ่อเเม่เลี้ยงเรามาก็ไม่เคยทำให้เราเสียใจมากขนาดนี้เเล้วเขาเป็นใครถึงมีอิทธิพลกับความรู้สึกเราขนาดนี้เขาทำอะไรเราก็เหมือนเป็นคนผิดตลอดต้องใช้เวลาเท่าไหร่ถึงจะทำใจได้เราทนไม่ไหวจริงๆเพราะเป็นการเลิกที่มันเจ็บปวดที่สุดที่เคยมาถึงเราจะอายุเเค่16รู้จักกันก็ไม่นานเเต่ทำไมเราถึงเสียใจขนาดนี้