ปกติโดยส่วนตัวไม่ได้เป็นคนเพื่อนเยอะขนาดนั้นคะ แต่จะมีเพื่อนที่ชอบเข้ามาปรึกษาเรื่องชีวิต ครอบครัว ความรัก การงาน หรือแม้แต่เรื่องจิปาถะทั่วไป เราก็ให้คำปรึกษาไปบ้าง เคสไหนที่หนักหนาเกินไปเราก็ขอรับฟังอย่างเดียว เพราะบางเคสเราไม่สามารถเข้าไปแก้ไขให้เค้าได้ แต่ประเด็นมันมีอยู่ว่า จากที่ให้คำปรึกษา 1 คน ก็เพิ่มมาเป็น 2 คน 3 คน จนล่าสุด 4 คน แต่ละคนจะชอบโทรมาหาเรา โดยที่ไม่ได้ถามว่าเราสะดวกคุยหรือป่าว ทำงานอยู่ไหม หรือสามารถคุยได้ไหม  แต่จะเป็นการโทรหาเราเลย ไม่ว่าตอนนั้นจะเป็นเวลาอะไรก็ตาม เราก็พยายามเข้าใจว่า โอเค เพื่อนคงมีปัญหาจริงๆ แต่บางครั้ง มันก็เป็นปัญหาเดิมๆที่เราเคยคุยไปแล้ว เช่น แฟนมีคนอื่น เราก็ให้คำปรึกษาไปแล้ว  แต่พอผ่านไป 1-2 เดือนก็กลับมาปรึกษาคำถามนั้นใหม่อีกครั้ง  โดยแต่ละครั้งใช้เวลา 30 นาที - 2 ชม.  จนทำให้เราไม่สามารถที่จะทำกิจกรรมประจำวันของเราได้อย่างเต็มที่ เช่น เราทำงานอยู่ เขาก็จะโทรมาหาเราเลย พอเรากดตัดสายทิ้งและทักไปบอกเขาว่าเราทำงานอยู่ เขาก็จะบอกว่า ทำไมไม่ว่างอ่ะ ขอคุยด้วยหน่อย เราเลยเริ่มรู้สึกไม่โอเค ยิ่งล่าสุด เราย้ายบ้านพึ่งเสร็จ และวันนั้นพ่อกับแม่เราไม่สบาย แต่มีคนโทรหาเรา 2 คน เราก็บอกว่าเราไม่ว่างจะคุย แต่เขาก็ยังพูดเรื่องของเขาจนจบ แล้วก็วางสายไปเหมือนเดิม นั่นเป็นครั้งแรกที่ทำให้เรารุ้สึกว่าตัวเองเหมือนกระโถนที่ต้องรองรับความรู้สึกเลย เพื่อนเอาแต่บอกว่า เราเป็น Safezone ของเขา แต่ไม่มีใครถามเราบ้าง ว่าตัวเรามี Safezone บ้างหรือป่าว มีปัญหาอะไรบ้างไหม เราอยู่ในอารมณ์ที่จะรับฟังหรือให้คำปรึกษาหรือป่าว ไม่มีเลยคะ เราผิดไหมคะที่รู้สึกแบบนี้